نظرات کاربران درباره کتاب ستاره‌ی شمالی

داستان بسیار زیبایی بود و از سبک رئالیسم جادویی فانتزی لذت بردم.

روندداستان خیلی جالب بودمن که هرچه جلوترمی رفتم برام جذاب تر می شدفضاسازی جالبی داشت وباعث می شد خواننده تاآخرداستان رادنبال کند.

من بیست تا داستان روخوندم ولی ازاین خیلی خوشم اومد ممنون ازنویسنده داستان واقعاخسته نباشی

ازنظرمن تخیل نویسنده خوب بودورئالیسم جادویی بی نظیربود.

سبک داستان برام خیلی جالب بود و خیلی خوشم اومد.

من از دیالوگ های پیش برنده داستان بسیار لذت بردم واقعا جذاب بود بسیار متشکرم

داستان دو بخش جداگانه داشت که تلاش شده بود بهم چسبونده بشه

من که ازاین رمان خیلی خوشم اومدمخصوصاازدیالگهای مریم وشهاب خیلی برام جالب بوددست نویسنده دردنکنه

اصلا نفهمیدم آخرش چی شد!

باسلام وخسته نباشیدخدمت نویسنده محترم ازموضوع داستان وانتخاب همچین اسمی برای داستان ،داستان خیلی قشنگ بود.من که واقعاخوشم اومدودوبارخوندم وپیش نهادمی کنم درنشریه ها دیگرنیزچاپ بشه تاهمه بخونندواقعا موضوع داستان حاکی ازجامعه خودمونه

این هفتمین داستانی هست که از این مجموعه میخونم راستش چند صفحه اول داستان خیلی خوشحال بودم و هیجان زیادی داشتم بعد از خوندن شش داستان با راوی اول شخص به داستانی رسیده بودم که راوی اول شخص نداشت ولی هرچقدر که جلوتر رفتم از میزان خوشحالی و هیجانم کم شد تا آخرش که یه جورایی نا امید شدم

رئالیسم جادویی بی نظیری بود و داستان دارای متن قوی بودکه حاکی از تخیل خوب نویسنده بود

عالی بود و سبک جالبی داشت

برام خاطره انگیز بود

من خیلی خوشم اومد

خوب عالی

به نظرم فقط دیالوگ هاش خوب بود

طعم تلخ تنهایی این داستان به گونه ای مرا به یاد نمایشنامه کرگدن اوژن یونسکو می اندازد و طعم تلخ ابزوردیسم و مسخ شدگی کافکایی با تبدیل شدن انسانها به مجسمه های یخی. همانند درام های پوچی این داستان هم از عدم وجود قهرمان برخوردار است اما این پوچی اگزیستانسیالیستی از نوع کامویی نیست و بیشتر به پوچی اگزیستانسیالیستی سارتری می ماند که کوگیتو دکارتی ( می اندیشم پس هستم ) را به ( ااضطراب دارم پس هستم) تغییر می دهد ، این اضطراب چه در تنهایی هولناک هومن و چه در خلوت به اصطلاح عاشقانه شهاب و مریم به وضوح احساس می شود. سخن اصلی داستان استحاله ( اصالت و انسانیت ) است در دنیایی مسخ شده در ( وضعیت) پست مدرن.

من به عنوان یه خواننده معمولی و کسی که چندان با اصول داستان نویسی اشنا نیست اولین چیزی که بعد از خوندن داستان برام مهمه اینه که ایا حرف تازه ای برام داشت ؟ و دیگه این که ازش لذت بردم یا نه؟ بیشتر داستان های این جا اون طور که دیگر دوستان نوشتند ظاهرا نقاط داستان نویسی خوبی دارند اما من به شخصه کمتر لذت بردم و کمتر حرف تازه ای برایم داشتند

داستان خوبی بود. دیالوگ های شهاب و مریم ظاهرا ساده بودند اما با دوباره خوانی آنها متوجه نکات ریزی می شویم که به شکاف بین تو تا آدم و رابطه درونشون اشاره می کنه و چیزهایی رو نشون می ده که ظاهرا در داستان نیومده، شبیه همون چیزی که همنیگوی بهش اشاره داره، کوه یخی که بخش عمده اش زیر آبه