نظرات کاربران درباره کتاب بیمار خاموش

داستان جذاب و پر کششی بود... صد صفحه آخر انقدر هیجان داستان بالا بود که نمیشد رهاش کرد...پیچیدگی داستان معرکه بود و پایانش انقدر شوکه کننده که سر درد گرفتم! داستان رمز آلودی که تا آخرای کتاب هیچ چیز لو نمیره و خواننده هر بار فکر میکنه سر کلاف رو پیدا کرده اما....

فوق العاده عالی بود!!!😇 یه خوشمزه ی دوست داشتنی!😍😋 شخصیت سازی های بی نقص که در کنار فضاسازی معمایی یه پایان غیرقابل پیش بینی جذاب ساخته بود! یکی از بهترین بازی هایی که میشد با کلمات و اصطلاحات روان شناسی کرد! یه کنجکاوی شدید که خواننده رو تا آخر داستان می کشونه و نویسنده تازه کارت برنده شو رو میکنه ؛طوری که به همه ی پیش بینی های خودت میخندی!!! به حدی جذبم کرد که بدون توجه به استراحتِ چشمام،یه روزه تمومش کردم!!!😍 خوندن این کتابو به اونایی که عاشق رمانهای جنایی و رمزآلود و روان شناسی هستن حتما حتما توصیه میکنم! یکی از خوشمزه ترین کتابایی بود که تو عمرم خوندم!😋 ممنون از طاقچه که این کتابو رایگان کرد!🌺

عجب کتابی بود! 😄 از اول تا آخر کتابو یک نفس خوندم و هیچی به اندازه پایان غیر منتظره و جذابش خستگیمو بدر نکرد. ممنون از عوامل طاقچه برای رایگان کردن این کتاب ❤️☺️

همین الان کتاب رو تموم کردم و باید بگم داره از سرم دود بلند میشه اگه از سی درصد اول کتاب با موفقیت و استمرار شخصی رد بشید ، کتاب تو ۷۰ درصد باقی ناخوادگاه شمارو با خودش می‌کشونه . کتاب جالبی بود از این نظر که من روانشناسی دوست دارم و توضیحات کتاب برام جالب بود ، فرم داستان گویی برام جالب بود نمیگم چطوری بود چون حیفم میاد حتی ذره ی بی اهمیتی از داستان لو بره ، در مورد پایان داستان باید بگم رو قسمت اوج داستان من چند دقیقه واستادم چون دیگه نمیتونستم جلو برم از شوکی که بهم وارد شده بود و به نظر من اون حس تعجب و حیرتی که این دست کتاب ها توی آدم ایجاد می‌کنه حس قشنگیه و من از تجربه کردنش لذت بردم . پیشنهاد میکنم اگه ژانر معمایی دوست دارید بخونید اولش یکم صبور باشید قول میدم دوستش داشته باشید 🤍

کتاب از نیمه که گذشت، به شدت جذاب شد و توی 50 صفحه ی اخر رسما میخ کوبم کرد. اصلا و ابدا نمیتونستم اخرش رو حدس بزنم. و خلاصه بگم، از خوندش لذت بردم.

اول از همه اومدم یه نظر صادقانه بدم! یه اصلی وجود داره تو نویسندگی که میگه شما نباید شخصیت اصلی رو، مقصر جنایت قرار بدی. حرف من نیست. تو مقاله نیویورک تایمز خوندم. حالا این نویسنده اومده تقصیر رو ۵۰/۵۰ کرده. ساختار شکنی کار خوبیه. میبینید که. کلی هم نویسنده رو معروف کرده ولی... خب، اوایل داستان و بعد از شرح جنایت، روند معطوف تئو فیبر میشه. روانشناس ما و اول شخص داستان. به شدت هیجانش افت میکنه و ادامه دادنش زجرآور میشه. تقریبا اواخر داستان دوباره اوج میگیره. یکی از دلایلی که مورد پسند من نبود، پرداختن بیش از حد نویسنده به شخص غیر قاتل بود. ما تئو رو بیشتر از آلیسیا میشناختیم. اونقدر پراکنده و کمرنگ آلیسیا معرفی شد که با وجود خاطراتش، باز هم حس همدردی با اون در من به وجود نیومد. دوم، دیدید وقتی از یه چیزی خیلییییییی تعریف میشنوید، انتظار دارید چییییییی باشه حالا! بعد میخونید و میبینید اونقدرا خوب نبود؟ برای من این اتفاق افتاد متاسفانه و باید بگم از روند داستان لذت نبردم. به محض این که تئو معشوق همسرش رو توصیف کردم یک جورایی فهمیدم قضیه چیه. و راستش من انتظار نداشتم کتابی به این حجم از معروفی، همچین داستان ساده ای داشته باشه. منتظر یه انفجار بودم. نظرات بی توجه بقیه، انتظاراتم رو بالا برد. برای کسی که جنایی خون نیست، کتاب خوبیه اما اگر جنایی خون حرفه ای هستید، انتظار تون رو از این کتاب پایین بیارید.

غیرقابل پیش بینی و البته با اطلاعات روانشناسی خوبی که در اختیار میذاره خیلی هم خوب ، یه نکته ی خوبی هم که بود: ریشه اکثر مشکلات بزرگسالی تو کودکی یک فرد هست پس تا جای ممکن محیط امنی برای فرزندان مون فراهم کنیم و همیشه مواطب کلمات مون باشیم حتی با عصبانیت انی هم هیچوقت به فرزندمون نگیم کاش نبودی، کاش می مردی چون تأثیرات روانی سویی خواهد گذاشت که غیرقابل جبران خواهد بود خوندنش رو به مادران توصیه میکنم

جزو محشرترین رمانهایی بود که بعد از مدتها خواندم ،نویسنده با نشون دادن اینکه آسیب‌های دوران کودکی چه تاثیراتی روی انسان می‌ذاره و اینکه چقدر باید مراقب کودکی فرزندانمون باشیم

این کتاب اثریه که حتی بعد خوندن و تموم کردنش هم تا چندین ساعت ذهنتون رو درگیر میکنه که به ماجراهاش فکر کنین. نوشته ای خلاق و بحث برانگیز در کنار ترجمه ای روان باعث میشه از خوندنش بی نهایت لذت ببرین. به علاوه جزو کتاب هایی است که میشه گفت اسمش برای همیشه تو ذهن آدم باقی میمونه.

بسیار غافلگیر کننده و خواندنی بود اعمال ما خواسته یا ناخواسته بر دیگران اثر دارد و چه دردناک و ترسناک است که بی خبر از نتیجه آن ، احساس آرامش داریم

قشنگ و جذاب بود و قابل پیش بینی نبود.

اول متشکرم از قرار دادن این کتاب در طاقچه دوم خواهش میکنم در قسمت معرفی اثر ، قسمتی که نویسنده در کتاب اون رو در صفحات پایانی اورده رو حذف کنید خوشبختانه من قبل از خوندن این قسمت رو ندیده بودم و گر نه داستان لو میرفت سوم کتاب مثل یک فیلم هست فیلمی جذاب که البته جذابیتش روند صعودی داره و وقتی اون رو تموم میکنی و صحنه ها رو سر جاشون میذاری ودوباره فیلم رو تو ذهنت بازسازی میکنی حس لذت بخشی رو تجربه میکنی حس داشتن تجربه ای متفاوت از خوندن یک کتاب البته در کتاب به تو سرنخی داده نمیشه تا بتونی حدس درستی بزنی واگر هدف فردی از خوندن این کتاب این باشه که در طول مطالعه با گرفتن نشانه ها در داستان حدسی نزدیک به واقعیت بزنه و این بازی براش لذت بخش باشه باید بگم این کتاب برای انجام این بازی طراحی نشده و قصد کتاب نمایش یک حادثه (و در دل اون چندین اتفاق) به شیوه ای متفاوت هست . از وقتی که برای خوندن این کتاب گذاشتم رضایت دارم و باید بگم از خوندنش لذت بردم .

نویسنده تمام سعی اش رو کرده تا شناسایی قاتل تا آخرین لحظه ممکن نباشه. اما وقتی داستان تموم میشه میبینی نویسنده چقدر گولت زده تا به چیزی شک نکنی و این یک ضعفه به نظرم. جذابیت داستان به رازآلود بودنش بود که بعد از اتمام داستان خورد تو ذوقم. البته اینم بگم که داستان ارزش خوندن داره و از خوندنش پشیمون نیستم ولی خب یک ضعفهایی داشت به نظرم

یه کتاب جذاب با مطالب آموزنده‌‌ی روانشناختی که خواننده رو تا انتها دنبال خودش می‌کشونه و با پایانی غیرمنتظره غافلگیرش می‌کنه👌

خواهشا دوباره رایگانشو بزارید تا ما هم بخونیم

ممنون که به مناسبت هفته ی کتاب به ما این امکان را دادید تا از کتاب های رایگان بهره‌مند شویم

انقد داستانش کشش داشت که تا ساعت 5صبح بیدار موندم خوندمش.واقعا از تموم کتاب های جنایی معمایی که خوندم سرتر بود خطر اسپویل ❌❌ . . . آخرش جوری شد که کلا هنگ کردم، فکرم روی همه ی شخصیت ها بود بجز شخصیت اصلی🤯🤯🤯 من نظرم این بود که آخرش خوش و خرم باهم ازدواج میکنن 😶😶 67.

کتاب خوبی بود بنظرم میدونستم که اخرش چی میشه ولی رو دست خوردم ،

داستان این کتاب، یه جورایی شبیه به فیلم جزیرهٔ شاتر هست؛ هردوتا تم بیماران روانی دارن و هر دوتا پایانشون غافلگیر کننده اس. شاید خیلی بیربط باشه ولی وقتی کتابو خوندم داشتم فکر میکردم که حق با طرفداران سقط جنینه. شما اگه یه بچه به دنیا میارین، باید دوستش داشته باشین، باید بهش اون محبت و توجه ای که نیاز داره رو بدید و مهم تر از همه خوب تربیتش کنید. اگه مادری یا پدری نمیتونن یا نمیخوان که این شرایطو برای بچه اشون فراهم کنن، چه الزامی هست که اصرار کنیم حتما اون بچه رو به دنیا بیارن؟ بچه ای که کودکی ناخوشایندی داشته باشه و از طرف نزدیکترین کسانش، یعنی پدر و مادر طرد بشه، احتمال خیلی زیادی وجود داره که در بزرگسالی دست به رفتارهای خلاف عرف جامعه یا قانون بزنه. کافیه سرچ کنید دربارهٔ معروفترین قاتلان سریالی همین ایران خودمون، اکثرا کودکی تلخی رو تجربه کرده بودن و خشم ناشی از این احساسو سر جامعه خالی میکردن. البته نباید منکر مثالهای نقض فراوانی هم شد که خلاف این گفته رو ثابت میکنند ولی رویهٔ غالب اینه که کودکانی که از طرف والدین با بدرفتاری مواجه میشن یا درست تربیت نمیشن، شانس بیشتری برای بروز رفتارهای خلاف هنجار جامعه دارند. یک فیلم خوب هم وجود داره که بی ارتباط با موضوع کتاب بیمار خاموش نیست، فیلم«ما باید دربارهٔ کوین صحبت کنیم». البته مثل این کتاب داستانش چندان جنایی و هیجان انگیز نیست ولی اونم دربارهٔ پسری هست که در کودکی مورد محبت مادرش قرار نمیگیره و بالاخره جایی حس ناکامیشو بروز میده.

تا حالا رمانی تا این حد جذاب نخونده بودم