نظرات کاربران درباره کتاب کوری

رئالیسم جادویی با طعم کمونیسم! ژوزه دسوزا ساراماگو در سال 1922 در دهکده‌ای در شمال لیسبون، پایتخت پرتغال، به دنیا آمد. خانواده‌اش دو سال بعد به لیسبون نقل مکان کردند و پدرش در آنجا به عنوان افسر پلیس مشغول به کار شد. با اینکه ژوزه‌ کودک با استعدادی بود والدینش تمکن مالی کافی برای فرستادنش به دبیرستان ادبیات نداشتند و به ناچار او را در دوازده سالگی به مدرسه فنی فرستادند. پس از فارغ‌التحصیلی از آنجا، او به مدت دو سال به عنوان مکانیک خودرو مشغول به کار شد. در همین دوران بود که علاقه او به نوشتن شدت یافت و اوقات فراغت خود را در کتابخانه عمومی میگذراند. او به تدریج علاقه‌مند به مرام کمونیستی شد و به عضویت حزب کمونیست پرتغال درآمد و در روزنامه ارگان این حزب به مترجمی و نویسندگی پرداخت. او بعد‌ها گفته است که با اینکه در طول سالها همچنان به مرام آن حزب وفادار بوده است، اما هیچ‌گاه ادبیات را به خدمت ایدئولوژی در‌نیاورده است. ژوزه ساراماگو اولین رمانش را با نام سرزمین گناه در سال 1947 منتشر کرد و تا 19 سال بعد کتاب دیگری را منتشر نساخت. کتاب های بعدی او عموما در دهه 1970 میلادی انتشار یافتند. این نویسنده پرتغالی خیلی دیر و در سن شصت سالگی به شهرت رسید. رمانی از او به نام خاطرات صومعه، که با نام بالتازار و بلموندا در سال 1988 به انگلیسی ترجمه شد، توجه منتقدان ادبی سراسر جهان را به او معطوف ساخت و باعث شهرتش شد. او رمان کوری را در سال 1995 به رشته تحریر درآورد و در سال 1998 موفق شد جایزه نوبل ادبیات را دریافت کند. ژوزه ساراماگو در سال 2010 در لاس‌پالماس اسپانیا درگذشت. بسیاری از منتقدان ادبی جهان سبک نوشتاری ساراماگو را رئالیسم جادویی و مشابه با نویسندگان اسپانیایی زبان آمریکای لاتین به ویژه گابریل گارسیا مارکز می‌دانند، اما ساراماگو خود را پیرو سبک ادبیات کلاسیک اروپا و متأثر از نوشته‌های میگوئل سروانتس و گوگول می‌دانسته است. کوری سفید، انحطاط اخلاقی رمان کوری یکی از معروف‌‌ترین کتاب‌های ژوزه ساراماگو است که تاکنون به بسیاری از زبان‌های دنیا ترجمه شده است. در این کتاب شاهد آنیم که در یک شهر بیماری مرموزی شیوع پیدا می‌کند که باعث کوری در انسان‌ها می‌شود. اما این کوری، کوری عادی نیست، بلکه مبتلایان به جای تاریکی، در سفیدی فرو می‌روند، اقیانوس بی انتهایی از سفیدی، سفید مثل شیر! این بیماری به زودی همه گیر می‌شود و سراسر کشور را درگیر خودش می‌کند و انسان‌ها را در موقعیت‌‌های غیرقابل پیش‌بینی قرار می‌دهد که در آن اخلاقیات، دین، قوانین اجتماعی و…. به چالش کشیده می‌شوند. نکته جالب در این کتاب این است که ساراماگو برای هیچ‌یک از شخصیت‌های این کتاب نامی انتخاب نکرده و آنها را بر اساس ویژگی‌هایشان معرفی کرده است. مثلا پسرک لوچ، دختر با عینک دودی، همسر دکتر و … . ساراماگو در این کتاب به غیر از نقطه و‌ ویرگول از هیچ علائم نگارشی دیگری مانند علامت سوال یا تعجب استفاده نکرده است. 😶

شاید بهترین رمانی که خوندم.

واقعا خیلی قشنگه خصوصا توی این ایام قرنطینه و کرونا درک داستان بالاتر میره ولی این ترجمه یکم جالب نیست برای این کتاب 📚

خیلی حس خوبی میده خوندنش واقعا ♡♡

خیلی معمولی و پیش‌پا افتاده. مثل یک انشای ساده تو دوران راهنمایی بود. فقط ایده‌ی جذابی داشت که پرداختش خیلی ضعیف بود. انتظار یک اثر هنری با متن هنرمندانه رو به هیچ عنوان نداشته باشین ازش

کسی هس اینترنتش وصل شده باشه