نظرات کاربران درباره کتاب دایی جان ناپلئون

لطفا نسخه‌ی چاپیش رو هم بذارید.ممنون میشم.

این کتاب با تعداد صفحات زیاد بیشتر از هزار صفحه بود ولی قلم روان نویسنده باعث می شد که به سرعت پیش بری و در خواندن راحت باشی .اما داستان کتاب هیچ چیز خاصی را دنبال نمی‌کند و درگیری دو خانواده بعد از مدتی خسته کننده و کسل کننده میشه .و هیچ پیامی در پایان کتاب دریافت نمیکنی و نتیجه مثبتی نداره. در مجموع داستان کتاب یه سرگرمی و طنز برای خواننده هست.

ایرادهای اساسی این کتاب، ایجاد رابطه آزاد و نامشروع بین اعضای خانواده ها و دوستان و همسایه و از بین بردن زشتی این کار بوده. توهم توطئه هم از نگاه های مختلف هم میتونه خوب باشه هم بد. ولی خباثت انگلیسی ها، پرورش دادن توهم افراد و ضربه زدن بهشون از طریق علایق پوچشون جز نقاط قوت این داستانه. تکرار زیاد جنگ های کازرون در طول داستان، سریع جمع شدن انتهای داستان هم از نقاط ضعف نگارشی بود

بی نظیره این رمان .

سلام لطفاً صوتی کتاب هم اضافه کنید ممنون

فوق العاده بود یک روز تمام وقت گذاشتم برای خوندنش و واقعا جذبم کرد فقط پایانشو دوست نداشتم 😭🥺

عرض ادب ، قلم مرحوم ایرج پزشکزاد آنقدر روان و دلنشینه که از ابتدا تا انتها با تمامی کاراکتر های داستان زندگی میکنی و تمام خلقیات و شخصیت هر کراکتر ملکه ذهنت میشه دروغ چرا تا قبر آ آ آ آ چهار انگشته به جرات میتونم بگم یکی از الگو ترین قلم های طنز پر محتواست صحنه سازی عالی ، محتوا پُر مایه در طنز فاخر ، جذابیت یک نفس ، قصه سراسر پر از اوج و صعود هایی ک خواننده خود را در جریان حس میکنه که حتی در پایان همون انگیزه و شوق و ذوق مطالعه اولیه قصه را داری. و در آخر بگم دایی جان ناپلئون ایرج پزشک زاد منو یادِ دن کیشوت میگل دِ سروانِس انداخت‌ این دن کیشوت ایران رو به همه عزیزان توصیه میکنم و ضرورت میدونم که بهره ببریم . باتشکر از برنامه فرهنگ ساز طاقچه

من خودم نوجوانم و احساس می کنم این کتاب برای رده سنی بالای ۱۸ مناسبه. از یک قسمتی به بعد یک ذره داستان تکراری میشه، من هم در طول خوندن یکم خسته می شدم اما واقعا ارزشش رو داره. حتی اگه فقط برای اون ۳ صفحه آخر بخونی. برخلاف تصور من داستان خیلی قشنگ تر تمام میشه و به نظرم شاید کمی ناراحت کننده باشه ولی بعضی اوقات ناراحت کننده ترین پایان بندی ها زیباترین ها به حساب می یان.

کتاب خوبیه

تو این روزای سخت یه جورایی به این کتاب پناه می‌بردم و چند دقیقه‌ای یادم می‌رفت چه اتفاقایی داره میوفته. کتاب فوق العاده بامزه و خنده داره. از خنده روده‌بر میشین

خیلی تعریفشو شنیده بودم.البته اولاش خستم کرده بود ولی واقعا از ی جایی به بعد چند بار خندیدم و کلا از خواندنش لذت بردم هرچند بعضی وقتا حرص ادمو درمیارن،ولی با مزس کلا

خیلی این کتاب خوبه عالی فقط میتونم بگم خوش به حال اون کسی که هنوز این کتاب رو نخونده

بنده با دیدن فیلم دائی جان‌ ناپلئون عاشق کتابش شدم واقعا از نثر زیبا و روان قصه پردازی قشنگ و روایت قهرمان و قهرمانان داستان حسابی کیفور شدم روح جناب ایرج پزشک زاد قرین آرامش

این کتاب واقعا عالیه. اولش زیاد دوست نداشتم بخونم اما الان یک لحظه زمین نمیزارم. داستان خیلی قشنگیه و طنز زیبایی داره.

فوق العاده با داستان پردازی بسیار قوی و سرگرم کننده شاید میشه گفت که یکی از بهترین آثار ایرانی که تابحال خوندم.موفق و پیروز باشید.

این کتابو چندین سال پیش خوندم هنوزم به نظرم یکی از شیرین ترین کتاباست اگه کسی کتابی مثل این کتاب میشناسه معرفی کنه لطفا

پیشنهاد میکنم سریالش که شاهکاری از ناصر تقوایی هست رو هم ببینید.به قدری آدمو میبره به دل این خانواده در دهه سی و انقد فضا رنگ و بوی ایرانی داره که آدم حض میکنه.شخصیت پردازیها خیلی خوبه و بازیها هم عالیه.روح اکثر درگذشتگان این سریال و ایرج پزشکزاد شاد که همچین سریالی ساختن. با تموم شدن غم انگیزش آدم انقد ناراحت میشه و دلس میخواد از نو بخونه و ببینتش

به نظرم هر ایرانی کتابخوانی باید این کتاب رو بخونه،از بهترین رمان های ایرانی نه بهتره بگم از بهترین رمان هایی که تا الان خوندم بود خوشمزه و طناز همراه با هیجان و پر از لحظات غافلگیر کننده بود و تا آخر داستان از ریتم نیفتاد و یه جاهایی که توقع نداشتی اتفاق هایی میفتاد که شگفت زده میشدی،این کتاب را دو روز پیش تموم کردم و الان دلم تنگه واسه شخصیت های داستان مخصوصا اسداله میرزا و مش قاسم،وای که دلللم غش رفتم واسه دفه آخری که مش قاسم گفت: دروغ چرا تا قبرآآآآ.....

پایانش شوکه کننده و غیرقابل باور بود!!!هنوز تو شوکم ولی یکم در انتهای داستان در مورد شخصیت اصلی داستان کم پرداخته شده و یکم این موضوع ناراحتم کرد :( اما در مورد روند کلی اش خیلی خندیدم خیلی برام جالب بود هنوز حق انتشار اش رو میدن و اینکه تصویر سازی هایی که در ذهنم نقش بسته بسی زیباست. ولی از اصطلاح هاش خیلی خوشم میاد احتمالا زیاد استفاده کنم تو محاوره و اینکه قلم پزشکزاد واقعا قابل ستایش بود.

در طی خوندن این کتاب به دایی جان ناپلئون درون خودم فکر میکردم. این شخصیت میتونه نمونه‌ی ظاهری توهمات و خودبزرگ‌پنداری موجود در ذهن هر انسانی باشه.