نظرات کاربران درباره کتاب مترجم دردها

راستش من این کتاب رو دوسال پیش توی یه کتابفروشی دیدم اما هر وقت میخواستم بخرمش چشمم به یه کتاب دیگه میوفتاد و اونو فراموش میکردم ولی بالاخره خوندمش و از اون چیزی که فکر میکردم خیلی بهتر بود داستان های خانم لاهیری حس دوری از وطن رو به رگات تزریق میکنه و باعث میشه برای چند ساعت هم که شده غرق شی توی دنیای یه هندی " که از خیلی وجه ها شبیه ما هستن " و در آخر یادداشت نویسنده رو خیلی دوست داشتم و توضیح هایی که داده بود برام جذاب و دوستداشتنی اومد " با ارزوی بهترین ها برای لاهیری جان 😌♥"

نسخه چاپی کتاب رو مطالعه کردم اولین باره که از یک نویسنده هندی کتاب میخونم با اینکه خیلی وقت پیش میخواستم کتاب رو مطالعه کنم نشد اما بلاخره موفق شدم . کتاب مجموعه داستان هست که شخصیت های داستان هم هندی هستند در کل فضای کتاب ما یه جورایی وطن پرستی رو میبینیم یکی از داستان های داخل کتاب نامش مترجم درد ها هست و همچنین در پایان کتاب نویسنده توضیحاتی راجع به کتاب و خودش رو نوشته داستان ها جذابیت خودشونو دارن و خیلی ملموس هستند در کل کتاب و تجربه خوبی بود

رویکرد نویسنده و درکش از فرهنگ فوق‌العادست. هیچوقت در مقام قضاوت ظاهر نمیشه و درک عمیقی از فرهنگ های آمریکایی و هندی داره. من دو سال پیش «در خانه‌ی خانم سن» رو خوندم و از اون موقع چندین بار خوندمش و با جزئیات و توصیفات دقیقش اشک ریختم.

یه مجموعه داستان فوق العاده،از دستش ندید⁦❣️⁩

عالی هستند خانم لاهیری من با کتابهاشون زندگی میکنم از خوندشون سیر نمیشم انقدر که معرکه نویس درجه یکی هستند و مترجم هم بسیار قابل و درجه یک هستند

کتاب متشکل از چند داستان کوتاهه که در ابتدا در نشریات چاپ شده و بعدا به کتاب تبدیل شده، اسم کتاب هم اسم یکی از همین داستانها ست. خانم لاهیری نویسنده ای هندی الاصل متولد انگلیس و بزرگ شده در امریکا ست، تمامی داستانهای ایشون هم برشهایی از زندگی افرادی هندی تبار از زوایای مختلفه، غیر از دو داستان که در هند جریان داره بقیه داستانها در امریکا اتفاق افتاده. در هر داستان کتاب مدتی با شخصیت یا خانواده ای هندی همراه میشیم در خلال داستان از گذشته اشون بیشتر میدونیم و داستان ها اکثرا با پایان باز به نهایت میرسه. نویسنده در این کتاب هنر نویسندگی و توانایی تنوع در نحوه نگارشش رو به وضوح نشان داده. در آخر کتاب، به زندگی خودشون و نقدهایی که بهشون شده اشاره میکنن. امیدوارم از خوندنش لذت ببرید

کتاب خیلی قشنگی بود . همین که شخصیت ها ایده آل نبودند رو دوست داشتم و اینکه هر داستان به تنهایی انقدر قوی بود که درگیرش بشی

بعد خوندن کتابهاش همیشه یه احساس غم عجیبی میکنم،نمیدونم چرا!

داستانی از دغدغه های یک مهاجر و مشکلات حاصل از تداخل فرهنگی و زبانی که تو را به غربت بی سرزمینی می کشاند چیزی که به واسطه مهاجرت بین شهری من هم به وضوح لمسش کردم

ترجمه فوق العاده امیر مهدی حقیقت

مترجم دردها برش هایی کوتاه پیرامون مهاجر بودن و مسائل مربوط به آن، به همراه تکه هایی از زندگی معمول هندی. جالب ترین برداشتی که از این کتاب داشتم نکته ای بود که نویسنده کتاب در داستان آخر به مشکلات فرزند یک خانواده مهاجر اشاره کرد؛ اینکه بالاخره معلوم نیست مربوط به کدام مرز جغرافیایی هستی (البته که چه اهمیتی دارد؟ به قول سهراب: هر کجا هستم باشم آسمان مال من است. پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است... اما خب چه می شود کرد که یک سری قراردادهای اجباریٍ بین المللی سهراب بردار نیست), کدام زبان را بهتر می فهمی؟ اصلاً بقیه تو را به کدام هویت خواهند شناخت؟ آیا فرهنگ‌ات معرف سرزمین مادری‌ات هست؟ یا نه، فقط بازگو کننده دیاری است که به آن مهاجرت کرده‌ای؟ قصه ها در فضایی بسیار روان و صمیمی بیان شده‌اند، گویی توی خواننده یکی از آدم‌های این قصه های متعدد هستی، یا گوشه ای از داستان نشسته‌ای و نظاره‌گر احوال آنهایی. خانم لاهیری بسیار دلنشین این کتاب را نوشته است. هر چند علت این به دل نشستن برای منٍ فارسی‌ زبان، از ترجمه آن نشأت می‌‌گیرد که جا دارد از مترجم گرامی هم تشکر کنم‌ و خیلی خوشحال شدم که من هم یکی از خوانندگان این کتاب بودم و مطمئناً به دنبال دیگر آثار این نویسنده و مترجم محترم خواهم رفت. در نهایت از دوست کتاب‌خوان و گران قدرم، صدیقه خانم گل به خاطر این هدیه ارزشمند ممنون و سپاس گزارم. (یادت سبز💚)

با مجموعه داستانی سروکار داریم که غم دارد، درام دارد و حقیقت هایی که اگر در جامعه نمی توان به راحتی آنها را ابراز کرد، سعی شده حداقل در کتاب به نمایش گذاشته شود. داستان هایی از مشکلات مهاجرت از دلتنگی و غریبی گرفته تا اختلاط فرهنگ ها و نسل آینده سردرگم.... داستانی از زنی که دوقلو هایش را پیش از آنکه به دنیا بیایند ازدست می دهد و در این میان رابطه ای ازدست می رود؛ رابطه ای که در حد یک صاعقه در تاریکی دوباره جوش می‌خورد ولی با روشنایی روز، پیوندهای تازه جوش خورده، از هم می گسلد و جدایی تنها مرهم برای دو قلب داغدار و زخمی می‌شود. مترجم دردها مانند اسمش سعی کرده، درد افراد مختلف را طوری برای ما ترجمه کند تا درک کنیم و خود را در زندگی آنها برای لحظه ای کوتاه غرق کنیم. مترجم دردها را بخوانید و دیگر هند را با سکانس های محیرالعقول و اغراق آمیز بالیوود نشناسید. #چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳

مجموعه داستان «مترجم دردها» نوشته‌‌ی « جامپا لیری» ترجمه‌ی « امیر مهدی حقیقت» برنده‌ی جایزه‌ی « برنده‌ی ادبی جایزه‌ی پولیتزر۲۰۰۰» جامپا لیری، اصالتی هندوستانی دارد اما در لندن متولد شده است و دارای مدرک دکترا در رشته‌ی ادبیات تطبیقی و مطالعات مربوط به رنسانس است. او جوایز و افتخارات زیادی کسب کرده است. این مجموعه حاوی داستانهای کوتاه و دو گفتگوی خواندنی با نویسنده است. حال به بررسی اجمالی چند مورد از داستان‌های این مجموعه می‌پردازیم تا بتوانیم دلیل محبوبیت این کتاب از دیدگاه دوست‌داران دنیای هنر را بدانیم. پیش از شروع خیلی قدردان این چالش و طاقچه هستم که اگر نبود امکان اینکه یک روز با این کتاب آشنا شوم خیلی کم بود. دستان اول: «یک موضوع موقت» داستان را می‌خوانم و می‌بینم خیلی بهتر از آن چیزی است که فکر می‌کردم، تا قبل از خواندن این داستان و شروع مجموعه با خودم فکر می‌کردم نباید انتظار زیادی داشته باشم و در توضیحاتم خواهم نوشت:« با توجه به اینکه این اثر سالها قبل نوشته شده است و با توجه به شرایط آن زمان اثر خوبی است.» اما داستان اول به دلیل مهارت بالای نویسنده در ایجاد تعلیق و غافلگیری، دوم به دلیل شخصیت‌پردازی قوی، سوم روایت گیرا و در آخر بیان شکل زنده‌ای از روابط خانوادگی، قابل ستایش است. شخصیت‌های اصلی این داستان« شبا و شوکمار» همان کسانی هستند که زنده‌اند و ما در جوامع مختلف و در دوران‌های مختلف آنها را می‌بینم و می‌شناسیم طوری که خواننده از هر کشوری که باشد نخواهد پرسید:« چرا کار آنها به اینجا کشید؟» مسئله‌ی مطرح شده در داستان چیز بدیهی است که به زیبایی در ساختار داستانی قرار گرفته است. روایت روای از زندگی آنها جذابیت حوادث را دو چندان کرده است، به نکات ضروری اشاره می‌کند که برای پیشبرد داستان ضروری است. و اینکه خواننده توان پیشبینی نتیجه‌ی داستان را ندارد و به جایی کشیده می‌شود که هیچگاه تصورش را هم نمی‌کند. داستان دوم: «وقتی آقای پیرزاده برای شام به خانه‌ی ما می‌آمد» باید بگویم این داستان به پایه‌ی داستان اولی نمی‌رسد با این وجود همان وقار حین نوشتن در متن موج می‌زند و با ذکر جزئیاتی که تنه به جزئیت می‌زند خواننده را راضی نگه می‌دارد. اینکه داستان، داستان تاریخی است یکی دیگر از دلایل جذاب بودن آن است. داستان سوم: « مترجم دردها » داستان باز به سبک غالب نویسنده آمیخته با هند و تاریخ مردم آن نواحی است جز اینکه نسبت به داستان قبلی جنبه‌ی اجتماعی و داستانی آن غالب است. در هر صورت در هنگام خواندن این داستان نباید از زیرلایه‌های آن غافل بود. داستان چهارم: «دربان واقعی» روایت زندگی زنی است که از سرزمینش آواره شده است. این زن نماد کشور هند است که کسی به ثروت و فرهنگ غنی‌اش باور ندارد و حرفهایش نادیده گرفته می‌شود تا اینکه در نهایت همان مردم و باوری تز دست رفته که خودش هم دیگر به خود و ثروت خود ندارد، باعث آوارگی بیشتر و فقیرتر شدنش می‌شود. داستان پنجم: « جذاب » با خواندن این داستان، از خود پرسیدم:« نویسنده در تلاش است درد جامعه‌ی خود را به ما نشان بدهد یا اینکه از طریق بیان درد جامعه‌اش، کل جامعه‌ی بشری را پیش چشم می‌نشاند؟» در واقع زندگی شخصیت اصلی داستان، تنهایی به غلط پرشده‌ی تک تک ما انسانها از زن و مرد است و همیشه این سؤال را از خود خواهیم پرسید چرا مردها و در عصر حاضر زنها به راحتی خیانت می‌کنند؟ و اصلا چرا نباید خیانت کنند؟ شاید نوشتن در این مورد به جامعه‌ی امروزی خیلی کمک کند. بی‌شک این داستان مثل داستانهای قبلی عمیق و پر از نکات دنیای انسانی است که ارزش خواندن دارد. داستان ششم: «در خانه‌ی خانم سن» ماجرای زنی متاهل اما تنها است که به روال داستانهای این مجموعه از کشورش مهاجرت کرده است و همین تنهایی عمیقی را در وجودش نشانده است که با هیچ چیزی پر نمی‌شود. سایر داستانها، این خانه‌ی متبرک، معالجه بی‌بی هالدر، سومین و آخرین قاره، به همین روال با ترکیب زندگی مردم هند با زندگی سایر انسانها، فضایی رئال به وجود می‌آورد، که ساختار داستانی کامل، به آنها روایتی جذاب بخشیده است. با خواندن این مجموعه، برای همیشه درد انسانهایی که به دلیل دوری از کشورشان عذاب می‌کشند تا حدودی لمس می‌کنیم و می‌فهمیم خلاف آنچه که ما فکر می‌کنیم آدمها همیشه آرزو دارند کشور خودشان همان جای بهتر باشد تا اینکه به دنبال جای بهتر آن را رها کنند. این مجموعه من را یاد کتاب پیمان اسماعیلی با نام « همین امشب برگردیم» انداخت که آن کتاب نیز با درد دوری از وطن آمیخته است. این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌نویسی پیشنهاد می‌کنم و همچنین کسانی که هنوز عمق دوری از خانه و کاشانه را درک نکرده‌اند. چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳

این اولین کتابی بود که از خانم لاهیری خوندم... و اسیر قلمش شدم... همراه با ترجمه خوب جناب حقیقت که کتاب را خواندنی تر می کرد...و خوب باعث شد که تقریبا تمام کتابهاشون رو بخونم. کتاب‌های خانم لاهیری همگی سفری مدام هستند میان هند و آمریکا... میان سنت و مدرنیته... و عشق های ریز و درشت و احساساتی که بسیار ظریف همگی آنها را چشیده ایم و... بسیار عالی 👌🏻

🌿🌸🌿 اولین کتاب از یک نویسنده هندی.مجموعه ای از داستان های کوتاه که اتفاق خیلی خاص و عجیبی توی داستان ها نمی افته و پایان شوکه کننده ای هم نداره . موقع خوندن این کتاب حس نزدیکی رو به شخصیت های داستان داشتم.خود نویسنده توی هند زندگی نکرده و برداشتش از هند ،خاطراتیه که پدر و مادرش براش تعریف کردن، با این حال تفاوت کاراکتر های هندی و غیر هندی کاملا حس میشد.کتاب خوبی بود.

این اولین کتابی بود که از جومپا لاهیری خوندم. از سبک داستان‌پردازی لذت بردم. داستان‌ها تقریبا کوتاه ولی عمیق و تأثیر گذارند و ترجمه هم روان و دلنشینه.

ارزش چند بار خواندن دارد.

این کتاب را به پیشنهاد داستان نویسی خواندم. به نظرم کتاب خوبیه برای آنهایی که به داستان نویسی علاقه دارند.

ارزش خوندن داره. ترجمه هم خوبه. داستان هم کشش خوبی داره

داستان هاش خیلی قشنگه و بیشتر هم درمورد زندگی مهاجران هندی هست. ترجمه هم عالی بوده و ارزش ادبی کتاب و سبک نوشتن نویسنده حفظ شده.