یه داستان جنایی متفاوت و جذاب ! سبک این داستان برخلاف اکثر داستانهای جنایی ، کلیشه ای نیست و ترجمه خوبی هم داره ، به دوستان دو اثر دیگر فردریش دورنمات که توسط نشر ماهی چاپ شده رو هم پیشنهاد میکنم

شاید اوایل متن داستان کمی کسل کننده باشه ولی به مرور بهبود پیدا میکنه و پایانش شکه کننده، غیر قابل پیش بینی و هیجان انگیز هستش. در کل داستان خوبی در ژانر معمایی جنایی داره و بعد پایان کتاب احساس رضایت میکنید.

توضیحاتی که ابتدا در وصف کتاب داده شده ناخودآگاه سطح توقع از داستان رو بالا می‌بره ولی متاسفانه خود کتاب تو برآورده کردن این توقعات ناموفقه. اگه کتاب رو به دو نیمه تقسیم کنیم، نیمهٔ اول داستان نسبتا راکده و پر از اسامیِ مختلفه که برای یه مخاطب خارجی می‌تونه اذیت‌کننده باشه و نیمهٔ دوم تازه داستان کمی کنجکاو کننده میشه. همچنین داستان کمی قابل حدسه و با اینکه به متن اصلی دسترسی نداشتم بنظرم ترجمه می‌تونست بهتر باشه.

داستان پردازی و ساخت شخصیت در این کتاب به نظرم خیلی متوسط بود و به خصوص روی شخصیت ها آنچنان کار نشده بود. نکته مهم تر اما اینکه من به شخصه از فصل چهارده فهمیدم قاتل کیه و گره ها باز شده بود و هفت فصل بعدی صرفا طول دادنی بی مصرف بود. در کل کتاب متوسطی بود و مطاله اش میتونه خوب باشه.

امتیازم ۲.۵ توقعم‌خیلی بالاتر بود هرچند کتاب خوشخوانیه و وقتی میخونیم انگار داریم یه فیلم معمایی میبینیم ولی خیلی زود تهش معلوم میشه و فقط کتابو میخوندم که مطمئن شم پایانش یکیه که این یکم برای کتابی با تم جنایی خوب نیس

من به شکل غریبی همون ابتدای کتاب می‌دونستم قاتل کیه! با این حال خلاقیتِ نویسنده و ذهن برلاخ رو دوست داشتم. کوتاه‌بودنش باعث شده بود که فرصتی برای شخصیت‌پردازی و گسترش بهتر پیرنگ نباشه و این پررنگ‌ترین ضعف داستان بود. می‌شد بهتر به کشمکش بین برلاخ و گاستمان پرداخت و در کل داستان ظرفیت تبدیل‌شدن به یک رمان پلیسی عالی رو داشته؛ اما نویسنده قدرش رو درست‌وحسابی ندونسته. من فضاسازی و توصیفاتش رو خیلی دوست داشتم. ترجمه هم جا داشت که بهتر و روان‌تر باشه. (64)

راستش ایده کلی داستان (کشمکش خاصی که بین کاراگاه و مجرم بود) که خب صحبت بیشتر از این اسپویل محسوب میشه به اندازه‌ای برام جالب بود که از کتاب لذت ببرم و فَن‌فیکشن‌هایی رو تو سرم بپرورم و اواسط کتاب به بعد رو با ولع بخونم ولی به هیچ وجه این کتاب استفاده ایده‌آلی که از این بدنه اصلی داستان میشه کرد رو نداشت، به نظرم منطقن داستان باید رویه دیگه‌ای میداشت ولی به قول برلاخ که هرکار منطقی‌ای رو نباید انجام داد! به هر حال به نظر شخصی نویسنده احترام میذارم و خوندن کتاب رو به خوانندگان پیشنهاد می‌دم.

جالب بود ولی؛ میشد از همون اوائل داستان قاتل را تشخیص داد، اشاره به گلوله واسلحه رولور.

چرا محمود حسینی‌زاد رو نوشتین محمود حسنی‌راد؟#_#

کوتاه و عالی