نظرات کاربران درباره کتاب ظلمت آشکار

نویسنده دوره ای از افسردگی شدید رو پشت سر گذاشته و توی این کتاب داره تجربیاتش و احساسات و احوالی که در اون دوره، بر او گذشته رو بیان میکنه. نکته مثبتش اینه که کتاب، بیان یک تجربهء زیسته است. و برای کسانی که درجاتی از افسردگی رو تجربه کردن (یا میکنن) کاملا ملموس و قابل درکه. اما نکته منفی کتاب، از نظر من،کوتاه و مختصر بودن بیش از حدشه. تصورم این بود که مفصل تر و با جزئیات بیشتر به این موضوع پرداخته شده باشه... نهایتا: مطالعه ش رو پیشنهاد میکنم. از من فقط 2-3 ساعت زمان گرفت.

یه کتاب خیلی کوتاه در باب افسردگی. ویلیام استایرن در برهه‌ی زمانی خاصی از زندگیش با افسردگی دست و پنجه نرم کرده. توی این کتاب از شروع افسردگیش، علائمش، تجربیاتش و قدم به قدم تا خودکشی پیش رفتن و بعد از اون، درمانش، صحبت کرده. از نویسندگان و افراد موفقی گفته که در دام افسردگی حاد و خودکشی افتادن و از اینکه افسردگی بیماری جدی و حادیه که دست کم گرفته میشه ولی آدم‌های زیادی بهش دچارن.. کتاب خوبی بود و از اون جایی که تجربیات عینی و واقعی نویسنده بود کاملا قابل درک و قابل پذیرش. البته من انتظار بیشتری از این کتاب داشتم ولی در کل کتاب جالبیه.

همان طور که دیگران گفتند کتاب در مورد شرح افسردگی نویسنده است.اگر جزییاتی هم هست در قالب جملات استعاری،نقل قولها و بسیار پرطمطراق بیان شده. نکته ای که من در آن بیشتر از همه دوست داشتم این بود که نگاه نویسنده به این بیماری و درمان های آنها خوشبینانه بوده و این نوید را به خواننده میدهد که بیماری چه در میان مردم عادی و چه خواص رایج بوده و البته قابل درمان است. تجربه شخصی من برای مقابله با این بیماری ، ورزش خصوصا دویدن و قبل از بروز حملات است .شاید به بقیه هم مثل من کمک کند.

کتابیه در مورد افسردگی. نویسنده تجربه‌ی خودش در مواجهه با این بیماری رو نوشته. اول مقاومت می‌کنه در مورد قبول افسردگیش و اون رو دست‌کم می‌گرفته اما همین موضوع باعث می‌شه که کم‌کم کارش به بیمارستان بکشه

به نظرم خوندن این کتاب برای تمام کسانی که خودشون تجربه افسردگی داشتن بسیار بسیار واجبه. این که یک نویسنده چیره دست بین‌المللی که جوایز بسیاری هم برده با کلمات درست و به جا چقدر قشنگ لحظه لحظه‌های رنج افسردگی رو توصیف کنه آدم رو به سفری می‌بره که واقعا در کتابها و مقالات علمی نمیشه تجربه‌اش کرد. اما این کتاب درباره رنج نیست، درباره امیده و وقتی این سفر رو همراه با نویسنده میری، انگار یه استاد دستت رو گرفته و از تونل سیاه و مخوف افسردگی به سلامت رد ات می‌کنه. میگه ببین! خیلی وحشتناک و سیاهه، اما میگذره!

اگر افسردگی رو تجربه کردید، یا الان این مسئله رو دارید، یا اطرافیانتون باهاش دست و‌پنجه نرم میکنن، این کااب رو بخونین. قرار نیس زندگی تونو عوض کنه این کتاب. فقط حرفهای یه آدم افسرده رو میتونین بشنوین. ولی بخونیدش.

استایرن افسردگی را این‌طور توصیف می‌کند: شبیه به غرق شدن، خفه شدن. این کتاب، قطعا راهنمای افسردگان نیست. کتابی لذت بخش برای خواندن در عصر یک روز تعطیل هم نیست. اما برای کسانی که به هر ترتیب، شخصی با هر درجه‌ای از افسردگی را در کنار خود دارند، لازم است و کمک‌کننده. چرا که دقیقا آن چیزی را به فرد بیگانه با افسردگی می‌دهد، که نویسنده بسیار روی آن تاکید کرده و از نبود آن رنج می‌برد. یعنی درک و آگاهی عمومی نسبت به رنج افسردگی.نویسنده‌ی انتخاب سوفی می‌تواند به مخاطبانش از روزهای وحشتناک تجربه‌ی شخصی این بیماری بگوید. ظلمت آشکار، سیر خطی بخصوصی را دنبال نمی‌کند. ممکن است طی خواندن گیج شویم یا تقدم و تاخر ماجرا را گم کنیم اما شاید این آشفتگی روایت، با آشفتگی ذهنی نویسنده به هنگام تجربه‌ی درد، همخوان باشد. به هر حال، قصه از جایی شروع می‌شود که واقعیت ابتلا به افسردگی، همچون برخورد سهمگین یک قطار، در شبی در پاریس جلوی تابلوی نئونی هتل واشنگتون ، به استایرن رخ می‌نماید. او، به نوعی «تمام شدن» پی می‌برد.این کتاب، قطعا راهنمای افسردگان نیست. حتی کتابی لذت بخش برای خواندن در عصر یک روز تعطیل هم نیست. اما برای کسانی که به هر ترتیب، شخصی با هر درجه‌ای از افسردگی را در کنار خود دارند، قطعاً لازم است و کمک کننده. چرا که دقیقا آن چیزی را به فرد بیگانه با افسردگی می‌دهد، که نویسنده بسیار روی آن تاکید کرده و از نبود آن رنج می‌برد. یعنی درک و آگاهی عمومی نسبت به رنج افسردگی. استایرن تقریبا بزرگ‌ترین مشکل را همین می‌داند. او می‌خواهد به هر ترتیب، به خواننده‌ی خود بفهماند که شخص افسرده، در چه منجلابی از غم و اندوه فزاینده، سردرگمی، عدم اعتماد به نفس، نفرت از خود، حواس پرتی، ضعف حافظه، خستگی و بی‌خوابی، احساس تنهایی، خود بیمارانگاری و احتمالاً مهم‌تر از همه، فکر پایان‌ناپذیر خودکشی گرفتار است.استایرن در این بین، بخش مهمی را به مساله‌ی خودکشی، عواملی که به آن می‌انجامند و ننگ ناشی از آن اختصاص می‌دهد. او، با شاهد آوردن تعدادی از مشاهیر که در همان طول بیماری به یادشان می‌آورد، چهارچوب ذهنی خود را در این ارتباط شرح می‌دهداو می‌گوید که افسردگی، بیش از هر قشری، هنرمندان را مغلوب خود کرده است و در میان لیست بلند بالایی از مشاهیر هنر و ادب که نام هر کدامشان در این لیست، حساس‌کننده است، از زندگی چند نفر صحبت به میان می‌آورد. لاس زدن آلبر کامو با مرگ زمانی که از خودکشی، به کرات دم می‌زده، فروپاشی ناگهانی رومن گاری سرزنده‌ای که دو بار برنده‌ی جایزه‌ی گنکور شده است و بالاخره ننگ خودکشی برای ابی هافمن، راندال جارل و حتی پریمو لوی که اردوگاه آشویتس را قهرمانانه پشت سر گذاشته است، استایرن را با دو مفهوم درگیر می‌کند: ارزش زندگی و ننگ از بین بردن خود.با تمام این اوصاف، ظلمت آشکار، کتابی سراسر سیاه نیست و تمام توان خود را پس از توصیف شرایط بیمار، بر بهبود شرایط، آگاهی‌بخشی نسبت به بیماری و در نتیجه نجات متمرکز کرده است. او معتقد است که افسردگی، هرچند هم طاقت‌فرسا باشد، افراد زیادی از آن جان سالم به در برده‌اند و به ازای هر دفعه که دوباره بازگشته و روی زندگی بیمار سایه انداخته، شخص، قوی‌تر و کارکشته‌تر خواهد شد و بیماری را ساده‌تر شکست خواهد داد.🌻✨

کتابی بود درباره ی تجربه ی افسردگی نویسنده اصلا گیرا و جذاب نبود و قلم رسایی نداشت من اصلا خوشم نیومد انگار گرفته بود کاغذ سیاه کرده بود فقط

ترجه ی افتضاحی داشت خیلی گنگ بود کلماتش

دوستش داشتم👌🏻👌🏻

کتاب را دوست نویسنده ای به من معرفی کرد به نظر من بسیار کتاب خوبیه هم برای افرادی که خودشون افسردگی را تجربه کردن یا الان دارن باهاش دست و پنجه نرم میکنند و هم برای افرادی که یکی از نزدیکانشون با افسردگی درگیره کتاب بسیار کوتاه و مفید هست از نظر من کتاب نوع نگاه ما به افسردگی را اصلاح میکنه واقع بینانه و با توصیه به کمک گرفتن برای درمان هست

بعد از خوندن این کتاب و بعد از مدتها غوطه ور بودن در حس افسردگی اولین بار بود که حس کردم درک شدم. این رنجی که نویسنده ی کتاب توصیف میکنه رو با ذره ذره ی روحم میشناسم و درخشان ترین تعریفی که از وضعیت افسردگی خوندم رو در این کتاب پیدا کردم: تو هیچوقت تخت پر از میخت را ترک نمیکنی. تخت پر از میخت به پشتت چسبیده ست!

این کتاب عموما از مشکلات و حالت های بیماری می گفت ولی حل مسئله آن جالب نبود

یک خودنوشتِ جذاب و گیرا از نویسنده ای درگیر افسردگی... خواندن این کتاب رو هم به افراد مبتلا به افسردگی و هم درمانگران و هم کسانی که علاقمند به مسائل روانشناسی اند توصیه میکنم

دوس داشتنی

مسخره بود