نظرات کاربران درباره کتاب ابوالمشاغل (داستان یک زندگی، جلد دوم)

ب نظرم بزرگترین خلا کتاب، شغله! ابن مشغله مدام جلوی ما شغل عوض میکنه و مثل یک پژوهشگر اوضاع سیاسی-اجتماعی اون شغل رو مفصل تا فیها خالدون توضیح میده اما نکته همینجاست، مثل یه پژوهشگر، ن نویسنده. ما هیچکدوم از این شغل ها رو حس نمیکنیم، تجربه نمیکنیم، زندگی نمیکنیم؛ فقط یه اسمی ازشون می شنویم و تمام. خب من عکاس شدم، بعدش فیلمنامه نوشتم، بعدش نقاشی کشیدم، بعدش... . ابن مشغله و ابوالمشاغل بیشتر به مقاله شباهت دارن تا زندگینامه. احساس میکنم نویسنده ما رو محرم خودش نمیدونه و ما رو به زندگی شخصیش نزدیک نمیکنه. شاید هم برای جبران همین شکافه که آخر هر فصل خیلی بی ربط و یلخی یه نامه کوتاه به همسرش ضمیمه کرده. و صدالبته که ب جای همه اینا، یه نثر روان و شعرگونه و هرازگاه شوخ طبع داره که همون کتابو سرپا نگه داشته.

ابن مَشغله را خواندم با بی صبرانه ابوالمشاغل را شروع کردم. هیچ بویی از کتاب اول ندارد.از همان اول با ما خطاب کردن خودش حدس زدم چه باید انتظار داشت. پر از نصیحت های خسته کننده و تکراری و نچسب. یک سوم کتاب در باب سریال اتش بدون دود است و تعریف و تمجید از روش استالینیش در اداره اردوگاه.... نتیحه مطالعه این کتاب سردرد است ناامیدی

ابن مشغله عالی بود واقعا به همه توصیه می کنم تا بخونن ولی این کتاب نه خیلی خیلی تکراریه توصیف های الکی نتونستم تمومش کنم خیلی گزافه گویی داره

ابدا توصیه نمی کنم نویسنده برخلاف ابن مشغله لحظه ای از خودستایی غافل نمانده و در این کار گوی سبقت را از همگان ربوده است. همان بیماری مهلکی که امروز کشورمان را در بر گرفته در ایشان نمود بسیار بارزی دارد و آن چیزی نیست جز من میدان و شما نمی دانید من بهتر از شماهام و... متاسفم از اینکه وقتم را برای این کتاب هدر دادم.