نظرات کاربران درباره کتاب دست از این مسخره بازی بردار، اوستا

این که داستانی رو که اسم کتاب ازش اومده رو به طور کلی حذف کنن در نوع خودش شاهکار به حساب میاد! درد و رنج انسان و تلاش برای بقا در دورانی که جون انسان‌ها در مقابل توسعه اقتصادی ناچیز به حساب میومده، به خوبی منعکس شده. همچنین مو یان با نگاهی انتقادی سنت‌های چینی رو توصیف میکنه.

این اولین کتابی بود که از مویان خواندم.مجموعه داستانهایی که خواندنش برایم بسیار لذت بخش بود. اگر چه شاهکار مویان رمان ذرت خوشه ای سرخ است اما همین مجموعه داستان نیز قدرت نویسندگی او را به خوبی نشان می دهد.داستانهایی که از متن تجربیات او برآمده اند و در قاب ترکیبی از تصاویر رئال و سوررئال بیان می شوند. از میان این مجموعه ، من سه داستان «شن گاردن» ، «آن که بالا می رود» و «بچۀ سرراهی» را بیشتر دوست داشتم.به اضافۀ مقدمۀ بسیار خواندنی و زیبای نویسنده که برای فهم داستانها کمک شایانی به خواننده می کند.

اولین داستان به قدری جذاب و قابل لمس بود که باورم نمیشد. داستانهای دیگه هم واقعا متفاوت و جالب بودن. دوست داشتن یه داستان کوتاه عملا مربوط به سلیقه خوانندش میشه، نمیشه داستان کوتاهی رو به کسی توصیش کنی و مطمئن باشی به اندازه ای که تو خوشت اومده خوشش بیاد ، جدا از تکنیک و پختگی اون داستان ، این سلیقه خوانندست که حرف اولو میزنه!

نتونستم ارتباط بگیرم؛ نمیدونستم دارم چی میخونم

با سلیقه‌ی من جور نیود... دو تا داستان هم که کلا سانسور شده بود. بقیه‌ی داستان‌ها هم حتما حذفیات بسیار دارند.