نظرات کاربران درباره کتاب روی ماه خداوند را ببوس

کوتاه و کم حجم،خیلی دوست داشتنی بود و در جواب انتقادات وارده به کتاب،بنظرم نویسنده قصدی برای تایید وجود خدا نداشته یه روایت ساده از زندگی بود،به تصویر کشیدن احساساتی که شاید روزی صدبار برای هممون بوجود بیاد در کل بنظرم،خوب بود

داستان درباره ی یونس دانشجوی فلسفه است که با اینکه در گذشته به خدا باور داشته اما الان دچار شک و تردید درباره ی وجود خداوند یا عدم وجود خداوند شده و داره روی موضوع پایان نامش که انگیزه ی خودکشی یه استاد موفق هست تحقیق میکنه... ✧✧✧ کتاب خوبیه و نمیشه گفت خوندنش بیهوده است. اما به نظر من پایان خوبی نداشت و ای کاش ادامه پیدا میکرد.و یه جورایی نویسنده به نظرم نتونست به سوالاتی که توی ذهن خواننده بوجود اومده پاسخ بده... ولی در کل دوسش داشتم ☆☆☆ #برشی_از_کتاب📖 "خـداوند برای هرکـس همـان قدر وجود داره که او به خداوند ایمـان داره"

کتابه واقعا عالییه،دلم نمیومد بزارمش کنار،داستانش پر کشش و بیشتر اوقات غیر قابل پیش بینی بود،خلاصه تشویقتون میکنم به خوندنش،من که خیلی لذت بردم،یاعلی🌻

از اون کتابهاییه که باید بزاری کنارت و هروقت یه چیزای مهمیو تو زندگی فراموش کردی،بهش نگاه کنی و برای خودت یاداوری کنی که خداوندی هست

عالی عالی عالی

همونطور که از یه رمان میشه انتظار داشت هیچ استدلالی داخل کتاب نیست. کتاب شروع خوبی داشت. اما بحثی رو که شروع کرده بود فقط با یه سری جملات شعاری تموم کرد. همه ی حرفش هم این بود که برای پیداکردن خدا لازم نیست سراغ کتاب های فلسفی یا علم و این چیزها بریم. خدا رو میشه تو خیلی چیزها دید فقط باید چشم دلت رو بازکنی. خدا رو میشه تو استیصال یه پدر برای پرکردن سفره ی خونش دید. خدا رو میشه تو دعوای دو تا بچه ی دبستانی دید. و خیلی چیزهای دیگه با اینکه کتاب شروع خوبی داشت اما به یا پایان شعاریش ناامیدم کرد. هرچند شیوه ی روایتش رو جذاب می دونم.

شخصیت‌ها روح ندارن،گویا یک ساعت پیش از شروع داستان زاده شدن تا حرف‌ها و سخنان نغز و غیر نغز آقای نویسنده رو بزنن و بعد خیلی آرام و بدون اینکه اثری ازشون باقی بمونه از صحنه محو بشن. اگر فرض بگیریم که یکی از دغدغه‌های جناب مستور سرگردانی انسان معاصر در گیر و دار زندگانی روزمره و گم شدن معنا باشه،خیلی بیشتر از اینها می تونست روی این مسئله تعمق کنه و حداقل نظراتش رو به طرز بهتری بیان کنه نه اینکه این افکار رو بصورت یک‌سری مسائل سطحی جلوه بده... حرف‌های علیرضا هم بیشتر یک سخنرانی مذهبی حین کتاب بود.کسایی که کتاب‌های دیگه ایشون رو خونده باشن می‌فهمن علیرضا همون آدم خوش فکر همه داستانا هست که هر وقت جناب مستور بخواد نظرتاش رو بیان کنه علیرضا رو وارد پیرنگ داستان‌هاش می‌کنه... بگذریم...

بدون توقع بالایی بخونید

روایتی از عشق الهی و زمینی... دلنشین بود

برخلاف نام کتاب که خیلی زیباست محتوای آن به نظرم بی روح و مبهم است و نویسنده آن طور که باید حق مطلب را ادا نکرده است و هیچ کشش و جذابیتی را در طول داستان در مخاطب به وجود نمی آورد.

شاید من انتظار بیشتری داشتم!به رغم شروع خوب به هیچ وجه اواسط داستان برای من کششی نداشت و انتهای داستان هم تا حدی قابل حدس بود.اما من جمله کتاب هاییه که به یک بار خوندنش می ارزه قطعا!

خیلی قشنگه

همین الان خوندنش تموم شد حقیقتش روند خیلی خوبی داشت، طوری ک مدام گوشی دستم بود و ب ندرت موقع خوندنش متوجه اطرافیان میشدم ولی پایانش سورپرایزم کرد تا حدی و حال کسیو داشتم ک تو هوای بارونی، سرشو از پنجره آورده بیرون و چشماشو بسته و میخواد نفس عمیق بکشه ک یکی ناغافل پنجره رو میبنده رو صورتش 😐 دلم میخواست تکلیف همه چیز روشن بشه و سوالی برام باقی نمونه، ک نشد اینطوری... اما نقاط قوت هم کم نداره این کتاب، چندجا از بغض گذشت و کاملا گریه م گرفت. ولی واقعا نمیدونم خوندنش از نخوندنش بهتر بود یا نه اینه ک نمیدونستم توصیه بکنم بخونیدش یا نه

کتاب خیلی خوبی نبود خیلی سطحی بود و درباره خدا خیلی با تفصیل بیشتری میشه حرف زد و اشاره کرد تا داستانی معمولی و حتی پایین تر اگه یه بارم بخونید چیزی نمیشه چون حجمش کمه و خوش خوانه

کتاب خالی از فلسفه عمیق هست اگر به دنبال اثبات وجود خدا هستید ، اما خوندنش خالی از لطف نیست و آرامش بخشه، اما برای من جالبه که توی کتاب میگه اول باید ایمان آورد تا وجود خدا رو حس کنی و میزان عظمت خدا به ایمان تو بستگی داره و خدا توی هر کسی یک جور تجلی پیدا میکنه، اما برای من راه گشا نیست که چرا؟ و چطور ایمان شکل میگیره و چطور شک از دل انسان میره؟

بنظرم این داستان باتوجه به وقتی که برایش گذاشتم نتوانست سوالاتی که در ذهن ایجاد میکند رو به درستی و قانع کننده پاسخ بدهد و پایان داستان اصلا خوب تمام نشد و خواننده رو سر در گم میکند. توصیه نمیکنم به خواندن آن

برخلاف انتظارم خیلی کتاب ضعیف و شعار زده ای بود و اصلا برای سوال های وجودی کتاب خوبی نیست. شخصیت ها هم خیلی پرحرف و غیرقابل باورن، داستان پردازی هم میتونست خیلی بهتر باشه. کلا خیلی خورد تو ذوقم نسبت به تعریفی که شنیده بودم ازش🙁🙁🙁

برخلاف تعریف هایی که از این کتاب شنیده و خوانده بودم اصلا جالب نبود داستان کششی نداشت و دارای پایان خوبی هم نبود😐

به نظر بنده این کتاب چندان جالب نبود. در کتاب نکات مبهم و گنگ فراوانی وجود داشت که تا پایان بی جواب ماند. در متن کتاب ، سوالاتی اساسی راجع به خداوند برای شخصیت یونس مطرح شده در صورتی که تا انتهای کتاب پاسخی قاطع حاصل نشده.

همیشه بعد از خوندن نوشته های آقای مستور احساس گنگی دارم.... آدم رو به عمیق تر فکرکردن وادار میکنه.... کوتاه و دلنشین👌 روی ماه خداوند را میبوسم😉