نظرات کاربران درباره کتاب روی ماه خداوند را ببوس

در تاریخ 29 اسفند 97 تمام شد. انشالله که خیر است. داستان جالب و خوب اما عالی نبود. اوایل و اواسط داستان طوری جذاب نبود که بخواهیم ادامه دهیم. کتاب خوبی برای ایجاد انگیزه برای حل شبهات علمی و احساسی درباره خدا هست اما حل کننده نیست، اما برای شروع خوبه. پاسخ های سایه و علی پاسخ های خوبی بودند اما پاسخ یونس نبودند. شخص اول داستان بخاطر حوادث و بلایا از خدا بدش آماده بود. هر چند از تجربه خدا با علیرضا صحبت می کنه اما جواب علی اینه که با این وضعیت تو تجربه خدا محاله. وقتی فلسفه هستی برای کسی نامفهوم شد و دنیا مادی نیز براش لذت نداشت باید خودکشی کنه. اینکه سایه می گه زندگی با کسی که خدا نداره یعنی پوچی درسته! داستان پارسا نیز نامفهوم تمام شد. عشق رو نفهمیدن و در حد اندازه عشق نبودن ه به خودکشی نمی انجامد! کوچک بودن از عشق بالفعل آدمی ممکن نیست. چون ظرف عشق دل هست و اگر جا نشه یعنی درک نشده، پس نیست. عشق از معلومات حضوری است. سر ریز شدن عشق به جنون می کشد مثل مجنون نه خود کشی. من انتظار داشتم یونس بفهمد که همان راهی را می رود که پارسا رفته است.

کتاب زیبا ودوست داشتنی بود

«ماه رفته بود در باز بود بوی خوشِ خدا می‌آمد...» [سیدعلی‌صالحی] در زیبا بودن این اثر-از نظر من- هیچ شکی وجود نداره. ولی برای شروع آثار مستور مناسب نیست. فکر می‌کنم "عشق روی پیاده‌رو" و یا "من دانای کل هستم" بهتر باشه.

همین الان خوندنش تموم شد حقیقتش روند خیلی خوبی داشت، طوری ک مدام گوشی دستم بود و ب ندرت موقع خوندنش متوجه اطرافیان میشدم ولی پایانش سورپرایزم کرد تا حدی و حال کسیو داشتم ک تو هوای بارونی، سرشو از پنجره آورده بیرون و چشماشو بسته و میخواد نفس عمیق بکشه ک یکی ناغافل پنجره رو میبنده رو صورتش 😐 دلم میخواست تکلیف همه چیز روشن بشه و سوالی برام باقی نمونه، ک نشد اینطوری... اما نقاط قوت هم کم نداره این کتاب، چندجا از بغض گذشت و کاملا گریه م گرفت. ولی واقعا نمیدونم خوندنش از نخوندنش بهتر بود یا نه اینه ک نمیدونستم توصیه بکنم بخونیدش یا نه

چیزی که باعث شد با کتاب همراه بشم؛نزدیکی کاراکتر اول کتاب با خودم(بسیاری از دبیرستانی ها)بود...این کتاب،جوابی به من نداد اما بنظرم بهترین ویژگی کتاب هم همین بود زیرا هیچ کتاب و شخصی نمیتونه مارو از مرحله ی شک و تردید عبور بده مگر شخص خودمان...

در کتاب بدی نبود اما من انتظار داشتم در پایان کتاب به شکلی جواب سوال اصلی داستان رو برامون درونی بکنه ، اما پایان بندی و جواب یکم کلیشه ای بود ولی در کل ارزش یکبار خوندن رو داشت.

ایده‌ی داستان خیلی خوبه، ولی داستان بسیار خامه، شخصیت‌ها و روایتها پخته و پرداخته نیستند و نویسنده نتونسته پایان منسجمی برای داستان بنویسه. به نظر من یه داستان سطح متوسط بود و تنها جذابیتش ایده‌ی پشت داستان و پرسش حول وجود خداونده.

اولین کتابی بود ک از مستور خوندم..جملاتش انقدر عمیق بود که توی نوت گوشیم یادداشت کردم و هر از چندگاهی قصه ش رو مرور میکنم.. یونس: اصلا خداوندی هست؟ علیرضا: گرچه هستی خداوند ربطی به ایمان ما نداره اما احساس این هستی کاملاً به میزان ایمان ما مربوطه. یونس: علی تو خداوند رو تجربه کردی؟ علیرضا: در تجربه خداوند، برخلاف تجربه طبیعت که قانون هاش بعد از آزمایش به دست می آد، اول باید به قانونی ایمان بیاری و بعد اون رو آزمایش کنی. ♥️

مفهوم و محتوایی که نویسنده میخواد منتقل کنه رو میشه در حین خوندن، حدس زد. اما نثر زیبا و دلنشینی داره.

نسخه چاپی شوازدوستم گرفتم وخوندم یه چیزجالب تواین کتاب اینه ک درقالب داستان وبانثری روان مفاهیم فلسفی خداشناسی رو بیان میکنه مهم ترین چیزی ک ازین کتاب یادگرفتم اینه"بدی دیرتربه مقصدمیرسه وخوبی زودتر!"

بنظرم کسی نخوند هم نخوند ...

غیر از شخصیت علی هیشکی هیچی حالیش نیست و نمیدونه باید با زندگیش چیکار بکنه! توضیحات بعضا دوباره کاری هستن. تاکید روی بود و نبود خدا بیشتر بصورت شعار هست و هیچ وقت عمیق و عقلانی نمیشه. صرفا شعار و شعر. این همه ایرانی امریکایی رو نمیفهمم.

داستانی فلسفی ، با سوالِ خدا وجود دارد؟ خداوند هدفمند برای چه ما را در دنیایی پر از رنج گذاشته؟ ما چه درکی از خدا داریم؟ خدا برای ما چطور تعریف می‌شود؟ کتاب خوش‌خوان ، کوتاه و روان بود، نکته‌ی جالب اما سبک نگارش برخی دیالوگ‌هاست که به شکل زیر است ، سه موضوع در یک دیالوگ، خط اول موضوع اول ، خط دوم موضوع دوم خط سوم موضوع سوم ، خط بعد موضوع اول.‌‌.. و همینطور پراکنده برخی مسائل را کامل می‌کند که خیلی لذت‌بخش است. در مجموع حداقل به من، حس بسیار خوبی منتقل کرد ، هرچند اگر دنبال دلیل متقنی هستید، در این کتاب پیدا نخواهید کرد.. البته کتاب سوالهای بسیار خوبی مطرح می‌کند درباره‌ی هدف زندگی و این هم نکته مثبت دیگری است.

این کتاب رو از کتابخونه آوردم خوندم و اولین کتابی بود که از این نویسنده خوندم و خیلی خوشم اومد و الان دارم بقیه کتاب های این نویسنده عزیز رو از طاقچه میخونم . 10.

اونقدری که تعریف میکنن ازش جذاب نیست. یک روال داستانی داره و شاید خیلی نمیشه گفت چیطی یادمیگری ازش. در انتهای داستان اونقدر به خدا نزدیک نمیشی که اولش انتظار داری. ولی خب اگه رومان دوست دارید گزینه بدی نیست...

داستان یونس دانشجویی که برای پایان نامه دکترایش به بررسی انگیزه های خودکشی یکی از اساتید جوان مطرح فیزیک می پردازه و در بین تحقیقاتش خودش دچار دگرگونی های مختلف فکری میشه. اولین کتابی بود که از مصطفی مستور (نویسنده پیشنهادی دوست عزیزم ای اچ) خوانده بودم و باید بگویم که با اولین کتاب واقعا مجذوب قلمش شدم♥راستش خیلی از حرف ها، عواطف، احساسات، برداشت ها قابل گفتن نیستند چون در کلمات گنجایش پیدا نمی کنندو. هیچ گاه نمی شود منظور حقیقی بعضی حرف ها را در قالب کلمات به مخاطب رساند؛ اما به نظرم در قلم مصطفی مستور این نکته مرا جذب می کرد که بعضی از این دسته حرف ها را توانسته بود در قالب داستان به مخاطب بفهماند و لطافت درونیشان را تا حد زیادی منتقل کند، هر چند که هیچ گاه حق مطلب با این جنس کلمات ادا نمی شود! برایم جالب بود که در میان کلماتش اوج تشویش فکری شخصیت را، اوج لطافت بازی های کودکان را، اوج نگرانی و اضطراب را و اوج شوق فهمیدن و کشف کردن را... تمامی این ها را میشد پیدا کرد. در میان کلماتش میشد حتی صدای قلب های نگران شخصیت ها را هم شنید، و اوج سرگردانی فکری یک فرد را باور کرد و خودمان را به جایش بگذاریم و کمی از مزه شیرینی و یا تلخی حالش را بچشیم. یکی از بخش هایی که برام خییلی شیرین بود: 🦋 «شاید خداوند در هیچ جای دیگرِ هستی مثل معصومیتِ کودکی، خودش را اینگونه آشکار نکرده باشد. من گاهی از شدتِ وضوحِ خداوند در کودکان، پُر از هراس می شوم و دلم شروع می کند به تپیدن. دلم آنقدر بلند بلند می تپد که بُهت زده می دَوَم تا از لای انگشتان کودکان خداوند را برگیرم!»

خیلی وقت بود که هر کتابی رو که میخوندم،اونقدری برام جذابیت نداشت که تا آخرشو بخونم!! این کتاب به طرز عجیب و زیبایی با روحم عجین شده بود❤👌🏼

عنوان کتاب خیلی جذاب تر از متن داستان بود. توقع رسیدن به پاسخ های عمیق تری برای پرسش های مطرح شده در کتاب داشتم در حالی که با پاسخ های احساسی به پرسش ها پاسخ داد و سرنوشت جولیا هم که جزئی از پرسش های اصلی داستان بود مبهم باقی ماند.

به گمانم از اون کتابایی که باید چندبار بخونی تا درست وحسابی بفهمی ولی در تجربه مطالعه بار اول میگم: موضوع که عالی بود روایت خوب و جذاب بود ولی آن گونه که باید و شاید به عمق موضوع پرداخته نشد و انتظار بیشتری از پایان قصه میرفت. بعبارتی در طول داستان محو روایت جذابش میشی و مشتاق تر میشی که ببینی آخرش چی میشه اما همونطور که گفتم انتظار من که برآورده نشد و بنظرم پایان داستان جای کار بیشتری داشت...

درسته که من خودم در چند صفحه آخر که وجود خدا رو در همه چیز وصف میشه خیلی لذت بردم اما در کل خوب بود و ادم رو به تفکر بیشتر در مورد خداوند وامیداره