نظرات کاربران درباره کتاب آن جا که برف ها آب نمی شوند

اواسط کتاب جمله ای است که می گوید "تنها مرگ، زیبایی عشق را آشکار میکند". به نظرم تمام داستان تلاش نویسنده برای نشان دادن تجلی این جمله است. بخشهای مرگ، بخش های جنگ و شیمیایی و رنج جان کندن است و بخشهای عشق، روابط آدمی و احساسات فروخورده و ممنوعه. برای نشان دادن در هم تنیدگی عشق و مرگ هم چه چیز بهتر از مرور خاطرات و نوستالژی های غم انگیز یعنی به لحاظ ساختاری نویسنده ذهن منظمی دارد و به لحاظ خیال پردازی هم نگاهش را می پسندم. ترکیب این دو در فضاسازی، بخصوص در صحنه های مرگ و شیمیایی کاملا اثرگذار است و خواننده را با خود همراه می کند. اما به همین اندازه به نظرم در دیالوگ نویسی ضعف دارد و شاید اگر همین مهارت را در نوشتن دیالوگها و انتخاب کلمات داشت، شعارگونگی پاره ای از بخش ها کمتر میشد و اثرگذاری داستان چند برابر. در کل، نسبت به داستانهای معاصر ایرانی فراوانی که در یکی دو سال گذشته خوانده ام کیفیت بالاتری داشت، گرچه هنوز انتظار آثار بهتر و پخته تری را میکشم

🌸 بریده ای از کتاب 🌸 . . 📔 تـنـهـا مـرگ ، زیـبـایـی عـشـق را آشـکـار مـی کـنـد. 📔

با حجم کمی که داره اما خیلی کتاب خوبیه،کامران محمدی ار نویسنده های مورد علاقمه

داستانش رو دوست داشتم و مطالعه‌ش برام لذت بخش بود💜

موضوعش جالب بود.

کتابو که شروع کردم با توجه به فضاش فکر میکردم کتاب خسته کننده ای باشه ولی اینطور نبود. حجم کمی داشت و از اون کتابایی بود که بعد از تموم شدنش راضی بودم ازش. توصیف فضای صحنه های جنگ و بمباران شیمیایی رو خیلی دوست داشتم.

این کتابو خوندم ولی یه کلمه هم ازش یادم‌نیست!

دومین کتاب از طاقچه بینهایت باید بگم قبل این کتاب یه کتاب دیگه از نویسنده خونده بودم که بسیار دوست داشتم. سبک داستان موازی که خاصه خود محمدی به نظرم جذاب و من به این سبک و سیاق علاقه دارم. راضی هستم از خوندن کتاب و از همین حالا میرم که اون جلد دیگرش رو هم بخونم.

متاسفانه هیچی از کتاب نفهمیدم