نظرات کاربران درباره کتاب ایوانف

(۳-۳۲-[۴۰]) نمایشنامه ای به این زیبایی، لایق چنین پایان با شکوهی هم بود، چخوف به خوبی تونسته افسردگی، نا امیدی و در نهایت فروپاشیِ ایوانف رو به تصویر بکشه؛ این کتاب یکی از بهترین آثار چخوف به شمار میره. نویسنده مسائل و مشکلات عصر خودش رو شناخته، درک کرده و از اونها الهام گرفته.

معتقدم خوندن نمایشنامه‌های چخوف کار راحتی نیست و سبک ناتورالیستی نمایشنامه‌هاش باعث میشه برای خواننده کسل‌کننده و یکنواخت به نظر برسه (احساس یکنواختی و کسالتی که در خدمت داستانه و از دلِ زندگیِ شخصیت‌های ترحم‌برانگیزش نشأت می‌گیره). اما از بین آثاری که از چخوف خوندم دو نمایشنامه خیلی به دلم نشست و منو به وجد آورد؛ یکی «مرغ دریایی» بود و دیگری همین «ایوانف». پایان تأثیرگذار و تکان‌دهندهٔ هردو نمایشنامه هم تا حدودی شبیه به همدیگه بود.

یک جمله از این نمایشنامه رو بسیار دوست دارم:«گل‌ها به بهار باز می‌گردند، امّا اثری ز شادمانی نیست.»

به عنوان خواننده‌ی بسیار نوپای ادبیات روس، این اثر برایم جذاب بود؛ هرچند شاید پرده‌ی اول و دوم کمی برایم خسته کننده بود، اما پرده‌ی سوم و بالاخص چهارم کتاب بسیار خواننده را مشتاق می‌کند که با ادامه‌ی ماجرا همراه شود تا به کشف راز و رمز فکر چخوف برسد. پیام این نمایشنامه بسیار باارزش است و از این جهت بسیار خواندنش را توصیه می‌کنم. به نظر من نویسنده به خوبی توانسته است که در پایان نمایشنامه پیام اصلی را به خوبی به خواننده منتقل کند. خوشحال هستم که با نمایشنامه‌ی ایوانف با چخوف بزرگ آشنا شده‌ام و امید که فرصت خواندن آثار ارزشمند دیگر ایشان نصیبم شود... «گل‌ها به بهار باز می‌گردند، اما اثری ز شادمانی نیست...»