نظرات کاربران درباره کتاب چهل قانون عشق (ملت عشق)

وقتی نویسنده کتاب اهل ترکیه باشه دور از انتظار نیست که همچون سریالهاشون به موضوع خیانت بپردازه، اون هم در کتابی که موضوع اصلیش عشق هست.نویسنده تفاوت بین عشق و عاشقی با خیانت و هوس بازی رو نمیدونه! شخصیت الا بعد از خوندن رمان شریعت عشق به جای اینکه محتوای کتاب رو در زندگیش به کار ببنده تا بتونه رابطش رو با خونوادش بهبود ببخشه،تحت تاثیر نویسنده رمان(عزیز) قرار میگیره و به خونوادش پشت میکنه! حتی شخصیت شمس تبریزی هم با اینکه چهل قانون عشق رو بیان میکنه ولی خودش بعضی جاها خلاف قوانین عمل میکنه و باعث مرگ همسرش میشه!(در واقع شمس قاتل همسرش به حساب میاد.) مولانا هم با اینکه در ظاهر مسلمونه ولی برای خونوادش به خصوص زنش اهمیت کمی قائله! در کل کتاب زیاد ایراد داره.بماند که نویسندش هم دو جنس گراست .البته چهل قانون عشق خوب و اکثراََ صحیح هستند ولی حیف که نه شخصیتها و نه حتی نویسنده کتاب به این قوانین عمل نمیکنند.

قاعدتاً پرفروش بودن این کتاب جای تعجب نداره... نویسنده نظر شخصی و برداشت خودش رو همراه با تحریفات نوشته...که مشخصاً مستند هم نیست! به جای خوندن این کتاب...کتاب پله پله تا ملاقات خدا دکتر زرین کوب رو بخونید...

این کتاب را در مهرماه 1399 خواندم. از بس اطرافیان و حتی برخی دوستان فاضلم این کتاب رو معرفی کردن بدون هیچ بررسی و تحقیقی چشم بسته این کتاب با ترجمه ی ارسلان فصیحی رو خریدم و خواندم. این کتاب دو داستان را همزمان پیش می‌برد داستان شمس و مولانا و داستان اللا. اوایل کتاب خیلی خوب پیش می‌رفت و به نظر بدون اشکال می‌رسید اما هر چه بیشتر پیش رفت حس پشیمانی از خریدن و خواندن کتاب را تقویت کرد. شمس شخصیتی بی منطق با رفتارهایی بعضا بی ادبانه و خلاف عرف، شخصیتی بی اعتقاد به شریعت اهل شراب و.. کسی که علیرغم نوع تفکر و اعتقاد به عزلت نشینی ازدواج می‌کند و در نهایت با رفتارهایش آب شدن و مرگ همسرش را تماشا می‌کند یک شخصیت بی‌رحم و بی لطافت در قبال همسر و... داستان اللا که دیگر بماند ترویج اباحه گری و ارائه ی توصیف و تعریف سخیفی از عشق و در نهایت خیانت به همسر و فرزندانش و... و در آخر دلم سوخت به حال شخصیت‌های والایی همچون مولانا و شمس که اینقدر ناشناخته و غریبند که مردم این روایت عجیب و این توصیف غریب را می‌پذیرند و باور کرده و تحسین می‌کنند. البته قطعا این کتاب بی هیچ فایده و کتابی سرتاسر سیاه هم نبود اندک فایده هایی هم داشت چهل قانون عشق و برخی ابعاد وجودی شمس یا مولانا که تحسین برانگیز بود.

انتقادات و اشکالات وارده بر کتاب ملت عشق ۱- نقد روانشناسان به آثار مخرب این کتاب: روایت یک خیانت نرم و قدم به قدم به اسم فرار از روزمرگی زندگی و به اسم عشق آنهم بعد از ۲۰ سال زندگی مشترک و ۳ فرزند. مخاطب(بویژه زنان) با خواندن این قسمتها ناخودآگاه احساس همزاد پنداری با شخصیت داستان می کند و حالتهای وی را در زندگی خود نیز می کاود و این روز مرگی و زندگی خالی از عشق و سپس به بهانه عشق، خیانت و طلاق به وی القا می شود. در همین خصوص برخی روانشناسان گفته اند که پس از بررسی علت طلاقها و جداییهای مراجعان، ریشه مشکلات به خواندن این کتاب ختم می شود. ۲- مساله بعدی برخی تحریفات تاریخی در کتاب از جمله تحریف واقعه ضربت امیرالمومنین به عمرو بن عبدود است که در کتاب آمده حضرت پس از آب دهان انداختن وی، او را می بخشند. و تحریفاتی که به شمس و مولانا نسبت داده می شود ۳- اما مساله اصلی که در این کتاب به اسم عرفان و دستیابی به حقیقت مورد حمله قرار گرفته مساله شریعت است؛ در جای جای کتاب، شریعت و پایبندی به دین تعصب، و تقریبا حقیقت را با شریعت در تضاد جلوه داده و گفته می شود کسی که به حقیقت دست یافته، دیگر نیازی به عمل به شریعت ندارد و این باور غلط به شمس و مولانا نسبت داده می شود و در قول و فعلشان نمود دارد؛ حال آنکه حضرت ختمی مرتبت بعد از معراج و طی آن مراتب هم تا آخر عمر مبارکشان مکلف بودند. البته این کتاب در کنار تمامی نقدهای وارده حاوی مطالب خوبی نیز هست که افراد بی دین را به آزاده بودن و خوب بودن و پایبندی به اخلاق می خواند و خلاصه در جوامع لائیک می تواند مفید باشد اما در جوامع اسلامی و دینی مثل ایران سم است. کتاب حاضر به دنبال معرفی عشق به مخاطب و خروج وی از برخی ظواهر است اما در این راه آسیب های جدی تری وارد می کند که ذکر شد.

خوندنش به هدف لذت بردن و یاد گرفتن کار بیهوده ایه! نه نکته آموزنده ای داره نه داستان جذابی داستان شمس تا رسیدنش به مولانا بد نبود اما از اونجا به بعد قصه خراب شد وآخرم با سر خورد زمین! محتوای مفیدی هم نداشت داستان اللا هم که کلا هجو بود!

نمیدونم چطور چنین کتاب بی محتوایی اینقدر پرفروش بوده، برداشت بسیار ابتدایی، مبتذل و بچگانه ای از عشق را با داستان مولانا و شمس مقایسه کرده بود که همان را هم نتوانسته عمیق شرح دهد

کتاب رو که میخوندم مدام در جستجوی عمق رابطه ی شمس و رومی بودم.اما متاسفانه نویستده سطحی ترین دریافت رو ازین رابطه ی عمیق به خواننده ارائه داده.نتیجه ی دیدگاه نویسنده از این ارتباط و هم روحی ،"الا" ی اهل بوستون بود.که یکباره فرزندانش رو که در کوچکترین مسائل به خودش وابسته کرده بود،رو ترک میکنه و به دنبال ماجراجوییهای هوس آلود میره.اگر داستان "الا"رو مستقلا میخوندم هیچ تعجب نمیکردم چون دنیای امروز مشتری این داستانهاست.ولی تاسفم از پیوند و همذات پنداری با مولاناست.من هیچ تخصصی در مولوی شناسی ندارم.بخاطر همین با اینکه رفتارهای شمس و گاهی مولانا خارج از تعلیمات اسلامیست،ترجیح میدهم در آن مساله سکوت کنم.ولی قطعا "الا" رو و نویسنده رو که سعی داره رابطه ی "عزی ز"و "الا"رو با تشبیه کردن به شمس و مولانا توجیه بکنه،محکوم میکنم. با این همه قلم نویسنده روان و طرز بیان داستانش دلنشین بود

نه این کتابی نیست که بشه بهش جایزه داد. داستان اللا که واقعا وقت تلف کردن بود درباره شمس و مولانا هم به نظرم عمیق نبود. آموزندگی کتاب و اینکه بخواد مسیری نو رو پیش روی آدم بگذاره میشه از صد با ارفاق بهش پنج داد. به نظرم کسانی ازین کتاب خوششون میاد که درکی از عرفان ندارن و این اولین کتابی هست که در این باره میخونن

کاش میشد به یه سری از کتاب ها نمره منفی داد. یک ستاره برا این زیاده.

مخاطب دیدگاه بنده= #عام و برای هرآنکس که «ملت عشق» را خواند؛ ولی به صورت خاص برای دوستانی نوشتم که تفکراتی #نزدیک به هم داریم ولی برای این کتاب #کف_زدند. معتقدم: «جمله ها صرفاً در کنارهم قرار گرفتن واژه ها نیستند تا بی توجه بخوانیم و احیاناً لذت ببریم و رد شویم، بلکه در ورای هرجمله، اندیشه ای است که کتاب به خاطر آن به نگارش درآمده.» #بسم_الله نکات «خیلی مهمی» درباره محتوای کتاب توجهم رو جلب کرد. علاقه مندان رو به این نکات و علامت سوال ها دعوت می کنم: این نکات صرفا درباره ی محتوای «کتاب» هست، فارغ از اینکه تصویر و عقایدی که نویسنده از شمس و مولوی داده اصلا حقیقت داره یا نه:

سلام کتاب،بسبار زیبایی بود. اون چیزیش که برا من خیلی جالب بود اینکه من تمام داستان مولانا رو که از کودکی باهاش آشنا بود توی این کتاب از منظر یک فرد غیر ایرانی می خوندم یعنی متوجه تفاوتهای جالبی در دریافت مفاهیم می شدم که دقیقا ربط به فرهنگ داشت. در واقع اینکه در این کتاب عشق رو ساده در دسترس و معجزه رو در لحظه و برای همه دیده بود چیزیه که اغلب در داستانهای ما نیست و برعکس در داستانهای ما به شکل اعراق آمیزی همه معجزات برای آدمهای خاص و پس از طی طریق طولانی حاصل میشه مورد بعدی اینکه به نظرم در انتهای کتاب هم در قسمت در نتیجه گیری پایان داستان ، همسان پنداری اللا و مولانا ، یک تفاوت عمیق دیدگاهی با اعتقادات عرفانی ما داره و اون اینکه آیا عاشق همه چیز و همه کس بودن در دنیا، خوب بودن، تغییر کردن و دنیا رو از زاویه بازی دیدن به تنهایی مولوی رو ساخته یا اینکه در فرای این مباحث شناخت عمیقی از خداوند وجود داره؟! که به نظر می رسه درخصوص این شناخت عمیق از خداوند خود نویسنده تجربه و درک کاملی نداره در حالیکه در تمام داستانواره های عرفانی ما این نکته از همه چیز پر رنگ تره شناخت خدا، اتحاد وجود و ذوب شدن در خدا مما ز بالاییم و بالا میرویم ما ز دریاییم و دریا می شویم ارتباط شمس و کیمیا بیش از آنچه که رفتار اخلاق گرای یک درویش شرقی باشه رفتار رهبانیت گرای یک کشیش کاتولیک هست، توبه نکردن سلیمان مست از شراب تا انتهای قصه شبیه هیچ فرد تلنگر خورده ای -توبه نصوح، توبه راهزنان و ...- در داستانهای ما نیست؛ رها کردن زندگی و بودن با مردی دیگر یا زندگی با زنی که هنوز از همسر خود جدا نشده نه شبیه زندگی مردان مسلمان و نه شبیه پاکدامنی داستانهای زنان ایرانی است یعنی اللا و عزیز کاملا متفاوتند از آنچه در شناختهای ما آورده می شود. پاسخ شمس در مقایسه حضرت مریم و حضرت فاطمه از دید ما کاملا متفاوت قابل پردازش بود! در مجموع رمانی بسیار زیبا که به طرزی جذاب بخشی از تاریخ زندگی مرد بزرگی از مردمان این سرزمین رو به نمایش میذاره و بازهم بسیار جای تاسفه که چنین اثرهایی توسط خود ما نوشته نشه تا یک جاهایی با برداشتی کاملا متفاوت از درون مایه های دینی و تاریخیمون روبرو بشیم.

راستش پشیمون نیستم از خوندنش ولی با خیلی از مواردش موافق نبودم بعضی قسمت ها تناقض داشت و داستان تضادهایی داشت که گاه ادم رو به بیراه میبرد گاه راه رو نشون میداد احساس میکنم نویسنده کامل با اسلام و قران اشنا نبود درضمن قبل از خوندنش درمورد نویسنده اش و حاشیه هاش یه سرچی کنید

نخونید این جور کتابارو داستان شمس و مولاناش که شبیه به فرقه های انحرافی بود داستان اللا هم شبیه فیلمهای خیانتی حال بهم خور ترکیه ای. خوب شد طاقچه بینهایت رایگان خوندم وگرنه دوزار هم نمی ارزید

به نظر من اصلا جالب نیود

من نسخه چاپی این کتاب رو خوندم عالیه یکی از کتابهایی است که همیشه تو خاطرم میمونه

افتضاحه معلومه شخص اصلا نفهمیده چی داره مینویسه این کتاب کلی آمار طلاق رو بالابرده و باعث ازهم پاشیدن زندگی ها شده اصلا نخونید و گوش نکنید خود مثنوی قشنگ و آموزنده است اگر شخص بعد سال ها علم عرفان رو بلد شده باشه اما شخص بی علم برعکس متوجه میشه و متاسفانه با رفتار اشتباه باعث بچه طلاق شدن خیلی ها میشه چقدر تاسف بار

امتیاز: ۴.۵ ژانر: رمانس/تاریخی/عارفانه/ادبی من با ترجمه ارسلان فصیحی خوندم که بنظرم خیلی خوب بود. داستان کتاب از دو بخش تشکیل شده: بخش اول از زاویه سوم شخص در زمان حاله و روایتیه از زندگی یک زن که عشق از زندگیش حذف شده. برای من بشدت این خط داستانی معمولی و خسته کننده بود و علاقه چندانی بهش نداشتم؛ شخصیت ها و اتفاقات تقریبا کلیشه‌ای بودن. بخش دوم در گذشته در جریان هست و از زاویه اول شخص و از نگاه چندین و چند شخصیت مختلف داستان پیوند روحی عجیب شمس و مولانا رو شرح میده؛ شخصیت های متعدد این خط داستانی خیلی خوب نوشته شدن و مفاهیم اصلی کتاب، عشق روحی، اینجا خودش رو نشون میده و آدم رو به فکر میبره. با اینکه عاقبت داستان شمس و مولانا از همون اول مشخصه ولی چیزی از زیبایی این خط داستانی کم نمی‌کنه چون اون چیزی که مهمه افکار و احساسات شخصیت هاست. سرعت پیشبرد کتاب در کل خیلی خوبه و جابجا شدن بین دو خط زمانی از اینکه کتاب خسته‌کننده یشه جلوگیری میکنه. نثر کتاب هم زیبا و توصیفی هست و از تکنیک‌های ادبی مختلفی استفاده شده. لحن کتاب هم ساده و لطیف هست.

اگر به دنبال یک کتاب تخصصی در مورد رابطه ی شمس و مولوی هستید، این کتاب اصلا گزینه ی مناسبی نیست اما اگر به دنبال مطالعه ی یک کتابِ از دل بر آمده اید، تا بر دلتون هم بشینه، پیشنهاد میکنم بخونید. رابطه ی شمس و مولوی و مفهوم بزرگی به نام عشق توی نگاه مولوی و شمس، کافیه که هر نویسنده ای علاقه مند بشه که توی این زمینه کتاب بنویسه، حتی با دستکاری و تحریف ناخواسته و یا عمدی تاریخ.

داستان شمس و مولانا جذاب بود یکم دستکاری شده بود نسبت به بقیه کتابای معتبر شمس و مولانا ولی اون دستکاری ها به اصل ماجرا لطمه نزده بود ولی قسمت اللا خیلی بد و آبکی بود کاش اللا فقط یه راوی باقی میموند

اصلا خوشم نیومد از این داستان.یه داستان ضعیف با یه محتوی مبتذل و ضد خانواده بیشتر شبیه یه منبر هست تا داستان.این خانم شافاک کلا علاقه ی زیادی به سخنرانی داره.سه دختر حوا هم همینطوره.یه کلاس اموزش اعتقادات به جا داستان