نظرات کاربران درباره کتاب شماره صفر

چکیده کتاب در این یک جمله «روزنامه ها کارشان انتشار خبر نیست، بلکه کتمان خبر است»، نهفته است. چیزی که بودریار فیلسوف پستا مدرن، آن را به خوبی مطرح میکند که خبر مطابق با واقعیت بیرونی ساخته نمیشود، بلکه در اتاق خبر ساخته می‌شود و چیزی جز وانموده(مجاز) نیست. جمله معروفی دارد که «جنگ خلیج فارس هرگز رخ نداده» بدین معنی که این جنگ بیش از آنکه جنبه واقعی آن را فهمیده باشیم، بر مبنای پروپاگاندای رسانه بوده و ما آنگونه که آنها می‌خواستند این جنگ را فهم کرده ایم. که شاید دقیق ترین نمود این ماجرای مجاز و واقعیت در فیلم ماتریکس نهفته باشد. کتاب دو ماجرای موازی را پیش می‌برد که از نظر مفهومی با هم ارتباط دارند، یکی تحریریه روزنامه و دیگری ماجرای موسیلنی. قسمت اول به نحوی آموزش رسانه و چگونگی فریب و تغییر جهت دادن توجه ما به موضوعات دست چندم توسط رسانه است که خیلی عالی و خوب بیان می‌شود. قسمت دوم که درباره ماجرای موسیلنی است، متاسفانه به علت نامها و رخدادهای فراوان و نبود یک پانویس برای آن، گنگ هست و به سختی فهم می‌شود که ایراد از نویسنده نیست و از مترجم است. این دو واقعه باهم ترکیب می‌شوند و آخر داستان ما با دو روایت از موسولینی و ارتش مخفی بعد از جنگ جهانی دوم رو به هستیم. یک روایت که توسط یکی از روزنامه نگاران مطرح میشود و دومی روایتی که در مستندی توسط بی بی سی پخش می‌شود. اکو، اینجا وارد قضاوت درباره صحت روایات نمیشود و آن را به دست مخاطب می‌سپارد که حال، با توجه به همه حرفها در باب رسانه و خبر، کدام را باور می‌کنید و کدام را منطبق با واقعیت رخداده می‌پندارید؟ موضوع کتاب در قالب داستانی کمتر نمونه ای دارد و دیدگاه خیلی خوب و دقیقی نسبت به رسانه، خبر و واقعیت و مجاز به ما می‌دهد. منتها علاوه بر مشکل نبود پانویس، بخش های از کتاب از ماهیت داستانی خارج می‌شود و تبدیل به یک مقاله تاریخی می‌شود که اطلاعات تاریخی زیادی را به خورد ما می‌دهد که اگر در قالب یک ماجرای داستانی بود به مانند کاری که دن براون انجام می‌دهد و اطلاعات تاریخی خودش را در یک ماجرای داستانی و ذره ذره به مخاطب می‌دهد، یک اثر بی نظیر می‌شد.