نظرات کاربران درباره کتاب من منچستر یونایتد را دوست دارم

من دوست داشتم، هر چند تا اواسط کتاب خیلی حوصله سر بر بود اما کم کم مشتاقش شدم توالی داستان و تو در تو بودنش برای جذاب بود اما هی شاشیدن و مردن برام خسته کننده بود دیگه در کل خیلی مطمئن نیستم که بخوام به کسی پیشنهادش بدم

یک بازه‌ی تاریخی و واقعیتی تلخ با روایتی جذاب شمارو به تفکر در تاریخ علاقه مند میکنه

دومینویی از مرگ کاراکترهاست. متن بی‌سروتهی که به هیچ جمع‌بندی خاصی نمی‌رسه. من نپسندیدم و توصیه نمی‌کنم

10/5 ⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐ مطالعه‌ی کتاب را حتما توصیه می‌کنم! هر چه از لذتی که از خواندن این اثر بردم بگویم، کم است. قصه مانند «خون‌خورده» از فضای تاریکی برخوردار بود که من دوست دارم. توصیف‌ها و جزئیات بی‌نظیر و استادانه بودند!

من قبلا از این نویسنده خون‌خورده رو خوندم. بنظرم مهدی یزدانی خرم از نویسندگان توانمند معاصر هستن. فضای این کتاب تاریک هست و نویسنده به توصیف صحنه‌های دلخراشی میپردازه. کسانی که روحیه لطیف دارن سراغش نرن.

من خوشم اومد ولی حس میکنم کتابی نیست کہ همه دوست داشته باشن بہ دو دلیل، اول اینکہ بیشتر موضوع کتاب مربوط به تاریخ هست و باید یه اطلاعات حداقلی داشته باشید تا بتونید با داستان همراه شید و لذت ببرید و دوم هم سبک نوشتن داستان متفاوتہ کہ البته برای من جالب بود

من منچستر یونایتد را دوست دارم. آخرین کتابی که تو سال نود و نه خوندم و از خوندنش لذت بردم. قبل از این از یزدانی خرم رمان سرخ سفید رو خونده بودم و در یک کلمه به نظرم رمان عجیبی بود. خاص بودن نویسنده منو میخکوب کرد. حالا با خوندن این کتاب که البته کار قدیمی‌تری از نویسنده هست، به معنای واقعی معنای عجیب بودن رو فهمیدم. یادمه یه بار یکی بهم گفت برای اینکه نویسنده خوبی بشی بی رحم باش. تو خدای شخصیتاتی اونا رو وارد کن و دلت نیاد که بکشیشون و از ماجرا خارجشون کنی. و این موضوع تو رمان یزدانی خرم به من ثابت شد. داستان سرتاسر خشونته از یه مرگ به مرگ دیگه میره. از خشونتی به خشونت دیگه. نویسنده با جسارت، بیرحمی برهه ای از تاریخ معاصر رو به تصویر کشیده. ماجرای داستان به هرج و مرجهای بعد از ملی شدن نفت تا کودتای بیست و هشت مرداد میپردازه. اما با دیدی خاص و منحصر به فرد. نویسنده دست به مستند نگاری زده. با مهارت صدها شخصیت خلق کرده و با بی‌رحمی و خلاقیت، سر وقت و سریع شخصیت ها رو از داستان حذف کرده. انگار دوربینی رو دوشش گذاشته و به دل تاریخ رفته. روایتی پرحادثه از تاریخ رو نقل کرده. به دل ماجرا رفته، تو ذهن شخصیت ها رفته و با مهارت داستانی نوشته که یک نفس شخصیت‌هایش عوض میشن، میمیرن، میکشن و جایگزین میشن. این رمان رو باید مثل نثرش یک نفس خوند. یک نفس و با تمرکز. که البته وقتی کتاب رو دستت بگیری، چاره ای هم جز یک نفس خوندن نداری و اصلا نمیتونی کتاب رو زمین بذاری. تصویرسازی کتاب بدیع و عالی بود. طنز نهفته تو بعصی از قسمتها بیشتر خواننده رو جذب می‌کرد. در کل برای نوشتن از این کتاب یه کپشن خیلی کمه. به نظرم باید این کتاب رو خوند و متحیر شد از بی‌رحمی بنی بشر. از کتاب:وقتی بنی بشر حاضر است دست به هرکاری بزند، یک آتش بازی مختصر با روزنامه ها که چیزی نیست.

خیلی خاص بود داستان افرادی که به نوعی بهم ربط پیدا میکنن

بی نظیر، نظرمم همون نظریه که راجع به سرخ سفید نوشتم.

میگم مگه این کتاب درباره‌ی فوتبال نیست؟