نظرات کاربران درباره کتاب کتابخانه عجیب

اگر به داستان های سورئال، حالت های وهم انگیز و رویا گونه علاقه دارین، این کتاب و فضای جادویی اون یکی از بهترین گزینه هاست. سفری به عالم وهم و رویا در اعماق کتابخانه ای مرموز. با شخصیت های جادویی. اما اگر به دنبال صرفا یک داستان هیجان انگیز یا واقع گرایانه هستید این کتاب اصلا گزینه مناسبی به حساب نمیاد.

واقعا قشنگ بود. کشش داشت و خواننده رو مجاب میکرد که تا آخر داستان رو بخونه.

من چندتا کتاب دیگه از موراکامی خوندم،دیگه تقریبا دستم اومده چجور مینویسه:داستان روان و ساده که به شدت آدمو جذب میکنه،در عین حال که آدم نمیفهمه داره چی میخونه و مفهموم چیه. خود نویسنده تو مصاحبه اش گفته که داستانای من برای زمانهایی خوبه که مردم دچار سردرگمی هستن،مثلا در اواخر دوران حکومت شوروی سابق و قبل از فروپاشی اون مردم روسیه در حالت آشفتگی و سرگردانی بودند،بخاطر همین آثار من بینشون محبوب بود.

بعد از مدت زمان کمی، داستان تموم شده‌بود. و چیزی که مونده‌بود، حسرت از دست دادن اون فضای دوست‌داشتنی و منحصر به فردی بود که نویسنده تو این حجم کم ایجاد کرده‌بود.. جدا لذت بردم، جدا.

ممنون از اینکه نمونه رو بیشتر کردید.الان مشتاق شدم بخرم کتاب رو.

جالب نبود

من نسخه‌ی چاپی کتاب رو با یک ترجمه دیگه خوندم، باید بگم داستان فوق‌العاده‌ای داره، مرموز و جذاب، از این دنیا جداتون میکنه، همراه با کمی چاشنی اضطراب و وحشت، حتما بخونیدش

جذاب و رازآلود..خوندنش ضرری نداره:)

کتاب کوتاه و داستان سریع پیش می رود. ارزش خواندن دارد. به واسطه معروفیت نویسنده اولین داستانی بود که در چند سال اخیر خواندم و پشیمان نیستم. متن روان و ترجمه خوب است.

خیلی کوتاه بود و ارزش این قیمت رو نداشت

کوتاه بود ولی جذاب

خیال انگیز و مرموز ، ترسناک شاید ... من قطعا به هیچ نوشته‌ای از موراکامی نه نخواهم گفت حتی این داستانِ شاید متفاوت‌تر ... گیر افتادن در هزارتوی کتابخانه‌ای، در واقعیت یا رویا، فقط خدا می‌داند ... تجربه‌ی اینکه داناتر بشوی پیرمرد سیاه مغز تورا خواهد خورد ... کنایه‌ای دوست داشتنی و ترسناکی دیگر ...

در بین آثار موراکامی که خوندم این رو اصلا نپسندیدم..خیلی کوتاه بود و انگار یکدفعه رها شده..نتونست بنظرم پیام خودش رو برسونه و اگر کسی که میخواد شروع به خوندن اثار موراکامی کنه،لطفا این کتاب رو نخونه

کتاب عجیبی بود. با فضاهای این طور رویایی نمیتونم ارتباط بگیرم اما به طور کلی کتاب رو رد نمیکنم به هرحال زاویه دید جدیدی بود به عنوان اولین کتابی که از موراکامی خوندم جذبم نکرد برای سایر آثارش

ای کاش طولانی تر بود...

نمیدونم هاروکی موراکامی رو میشناسید یا نه ولی این کتاب فکر کنم اولین تجربه من برای شناخت این نویسنده به واسطه خوندن کتاباش بوده. یه کتاب داستان ۱۰۰ صفحه ای مصور که در مورد بچه‌ای هست که میره کتابخونه تا کتابارو تحویل بده و در عوض کتاب بگیره. اونجا با اشخاصی روبرو میشه که بنظر ترسناک میان. به کتابدار میگه من دنبال کتابی در مورد مالیات تو دوران عثمانی‌ام. اونم میره چند تا کتاب قطور براش میاره و میبره اتاق مطالعه رو نشونش میده. میگه باید همینجا مطالعه کنی. دروهم روی پسر قفل میکنه :/ اونجا به پسر میگه که تو این کتابارو که خوندی بعد یک ماه میام ازت میپرسم اگه بلد نباشی که هی باید بمونی تا یاد بگیری اگه یاد هم بگیری خیلی خوبه. (این خوبه یعنی اینکه مغزشو قراره در بیارن :///)... من این کتابو دوستش داشتم (حس ترس بهت میداد) فقط تو بخش آخر موندم که مادره چی شد. خیلیا گفته بودن ژانرش سورئاله. مثلا اون پرنده سار که تو اون کتابخونه تبدیل به یک دختر بچه شده بود و در آخر به شکل سار درومده بود و بزرگ شد و جونشو نجات داد. چاپی خوندم

دوستش داشتم و به طرفداران داستان سورئال حتمن پیشنهادش میکنم

کتاب خیلی کوتاه و سورئال هست.یعنی داستانی که واقعی نیست. از زبان یک پسربچه که توی کتابخانه اتفاقی براش میوفته.

کتاب خوبی نبود

ای ،بدک نبود،همون کافکا در ساحل فکر میکنم کافی بود...