نظرات کاربران درباره کتاب یک عضو غیر وابسته

منم یک ستاره میدم چون نمیدونم تا کی میخوان ۳ تا مجموعه داستان موراکامی رو به صورت تک داستان، دو داستان یا چند داستان ترکیب و چاپ کنن. اسم این کار کتاب سازیه و شاید از نظر حقوقی در ایران قابل پیگرد نباشه ولی از نظر اخلاقی و انسانی کار درستی نیست.

(۸-۳۱-[۲۰۸]) موراکامی در این کتاب با نثری ساده و روان، به کندوکاو و بررسی مفهوم عشق پرداخته؛ من فکر میکنم یکی از ویژگی هایی که اکثر کتاب های موراکامی داره اینه که مرز بین خیال و واقعیت رو از میان برداشته و گاه تفاوت این دو رو به درستی نمیشه تشخیص داد و سبکش یه چیزی بین رئالیسم و سورئالیسمه.

دو داستان کوتاه از موراکامی نازنین.. «یک عضو غیر وابسته»: دکتر توکای مرد محافظه کاریه که همیشه روابطی با حدود مشخص و محدود داشته. خیلی اتفاقی عاشق یه زن متاهل میشه و روند زندگیش واسه همیشه عوض میشه.. «شهرزاد»: هابارا مرد تنهاییه که زنی به اسم شهرزاد موظفه هر شب به خونش بیاد، کنارش بمونه و شبو با اون بگذرونه. شهرزاد هر شب داستانی رو برای مرد تعریف میکنه. یک شب داستان اولین عشقش رو برای هابارا تعریف میکنه. در دوران دبیرستان عاشق پسری میشه که از عشق اون بی اطلاع بوده. شهرزاد هربار پنهانی به خونه ی پسر میرفته و اتاق خالی اونو تماشا میکرده و چیزی از اتاقش رو به عنوان یادگاری برمیداشته.. این کتاب یکی از معمولی ترین اثار موراکامیه. ولی حتی توی این کتاب هم میشه سبک خاص موراکامی رو به وضوح دید و از خوندنش غرق لذت شد..

خوب بود

من بخاطر این ترجمه یک ستاره میدم، بعضی جملات کتاب بطور واضح بازبینی نشده و بنظر میاد که زحمتی برای ویراستاری نکشیده باشند البته یک دلیل دیگه میتونه این باشه که کتاب از زبان اصلی(ژاپنی) ترجمه نشده بلکه از نسخه‌ی ترجمه‌ی به زبان دیگری ( اگه درست خاطرم باشه سوئدی) برگردانده شده. برای مثل به این جمله از صفحه‌ی ۲۲ دقت کنید: " با این حال دکتر توکای هرگز برای قدردانی از تلاش آن منشی باهوش از هر فرصتی برای تقدیم کادو استفاده نمیکرد" نثر ترجمه در ابتدا روان بنظر میاد اما جملات غیر مفهومی داره. بطور کلی اگر دانش انگلیسی کافی دارید ، بهترین کار اینه که کتابهای موراکی رو به انگلیسی بخونید و با ترجمه وقت خودتون و هنر نویسنده رو به هدر ندید.

کتابهای موراکانی را دوست دارم ،هر کدام برای خود رازی است تا بازش نکنی .نمیدانی

قشنگ بود و متحیر کننده مثل سایر کارهای هاروکی!

هر دو داستان خیلی معمولی بودن. در‌ون مایه جذابی نداشت به نظرم و مفهوم خاصی و منتقل نمیکرد. صرفا یک رمان بود.

نخوندم اما بنظرم خوبه‌.😁