با تشکر از نشر کتاب کوله پشتی و طاقچه بخاطر رایگان کردن این کتاب و همچنین تشکر از نویسنده بخاطر نوشتن مقدمه برای خوانندگان فارسی زبان کتاب

این کتاب را از نمایشگاه کتاب شیراز خریدم و الان که دیدم اینجا رایگان است خیلی ذوق‌زده شدم. این کتاب مجوز چاپ دارد اتفاقی که من کمتر در ایران دیده‌ام. تازه نویسنده مقدمه‌‌ای شورانگیز را بر اثر نوشته که با خواندنش کلی سرکیف میشی ازینکه برامون ارزش قایل شده‌اند. کتاب یک اثر شاهکار دارد به نام اصلی کتاب. سه داستان کوتاه دیگر دارد که من عاشق شخول (نام سومین داستان مجموعه است) شدم. داستان معمولا روایتی مدرن دارد و روایت در آن اپیزودیک و بسیار جذاب است. شخصیت ها آنقدر دلچسب پرداخت شده اند که حتی بعد از پایان داستان رهایت نمی‌کنند و تا مدت ها با تو زندگی میکنند. از ترجمه باید بگویم، تمام مواردی که شما نیاز به فهم بهتر دارید پانویس داده شده، لحن درست انتخاب شده و حتی موارد ظریف طنز هم در فارسی بازسازی شده‌اند. حتی جاهایی که این بازآفرینی میسر نبوده مترجم با پانویس حق مطلب را ادا کرده. من عاشق این کتاب شدم و مندلسون من را به یاد پدربزرگم انداخت و او را یکبار دیگر زنده کرد. ممنونم از آقای مترجم ابراهیم فتوت، نشر کوله پشتی و طاقچه که این اثر را به رایگان در اختیار ما گذاشت. این اثر را از دست ندهید

ممنون بابت طرح رایگان و اشاعه فرهنگ کتابخوانی

به سبب سروصدایی که در اینستاگرام کرد و به توصیه ی یکی از بلاگرهای اینستاگرام نسخه چاپی کتاب را گرفتم. راستش عادت ندارم اول مقدمه را بخوانم، چند فصل اول از رمان اول را که خواندم خیلی جذبم نکرد. آمدم و بر خلاف عادت معمول مقدمه را خواندم. خیلی احساساتی شدم. بعد سراغ آخرین داستان کوتاه رفتم که فوق العاده بود و بعد بقیه داستان کوتاه ها را خواندم به جرات میگم بی‌نظیر بود. من آدم اهل سینمایی هستم. قصه‌ گویی این نویسنده شبیه کارگردانی اصغر فرهادی بود. بسیار لذت بردم و آخر دست هم رمان را خواندم و تازه فهمیدم چقدر مزه داد. ترجمه خیلی خوب و روان بود و واقعا لذت بردم. ممنونم از همه💜

مرسی ک رایگان کردین:)

سلام کتاب بدی نیست اما من نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم تقریبا وسط داستان هاش حواسم پرت میشد و برام خیلی جذابیت نداشت به کسی پیشنهادش نمیکنم اما اگه کسی هم بخواد بخونه منصرفش نمیکنم

کتاب با داستان «دیدن از سیزده منظر» شروع میشه که یه رمانک به حساب میاد داستان مردی که روزگاری توی اوج بوده و حالا با پیری دست و پنجه نرم میکنه ، خاطرات روزهای جوونی و لحظات بودن با همسرش یادشه اما این روزها زمان براش طولانی شده و زندگی و نسل جدید عجیب تر از همیشه خب به نظر من این داستان زندگی همه ما هست روزهایی که از دست میدیم و به روزهایی نزدیک میشیم که نگاهمون به آدم ها عجیب میشه کتاب بعد از این دارای سه داستان کوتاه هست که بهترین اون به نظر من «ساعت چند است تو کجایی» هست که زیر لایه داستان حسادت زنانه را بیان می‌کنه داستان « شخول » هم اشاره به مادری یهودی داره که ناخودآگاه ذهنش براش اتفاق میفته و «توافق نامه» هم به اعتقاد دینی انسان ها که هر لحظه می‌تونه زندگی اون ها را تحت تاثیر قرار بده و کوچکترین اتفاقی اونا را سست تر یا راسخ تر نسبت به اعتقادشون بکنه ... نظر من در مورد ترجمه این کتاب به نظرم کمی کلاسیک هست خود داستان فراز و نشیب داره یعنی شاید اگه یکم ساده تر ترجمه میشد بهتر بود اما با توجه به شناختی که از نویسنده دارم و ادبی بودن قلم نویسنده احتمالا مترجم برای حفظ امانت داری کمی ادبی و کلاسیک تر از معمول ترجمه کرده به هرحال امتیاز داشتن حق نشر و صداقت در امانت در مرحله ترجمه ویژگی متمایز این کتابه 😊

بسیار زیبا و خواندنی . درودهای فراوان به دوست گرامی و عزیزم ابراهیم جان فتوت برای این ترجمه ی روان و زیبا و همچنین برای این انتخاب هوشمندانه و ادیبانه .

درود بر نشر کوله پشتی و طاقچه‌ی عزیز، نقد این کتاب را در سایت کافه بوک بخوانید: دیدن از سیزده منظر شعرِ بلندِ عدم قطعیتِ لحظه است. عدم آگاهی از قطعی بودنِ رخدادها و ناپایداری زمانِ حال. دیدن از سیزده منظر نبردی با زمان است، زمانی که با پیشروی به فرسودگی می گراید. فرسودگی ای که نمود بارز آن را در سالخوردگی میتوان شاهد بود، آنگاه که به قول نویسنده: این مشکلی است که در سنین بالا پیش می آید؛ اینطور نیست؟ احساس را به خاطر می آورید، اما تاریخ را نه. اگر تاریخ را پیدا کنید، احساس را از دست خواهید داد. همه چیز ناپایدار است، نمی توان به درستی به یاد آورد چنان اتفاقی با چه کیفیتی و با چه انگیزه ای رخ داده، آنچه از رخدادها در ذهن ما میماند به سان لکه ی چایی است که بر روی رومیزی جا خوش کرده، که در آن نه اثری از گرمای چای است و نه طعم آن. حال با وجود این ناآگاهی، نویسنده خرقه ای بر تنِ انسان می کند، خرقه ی قضاوت و شما در نخستین منظر می نگرید کسی که تمام عمر به شکیل ترین شکل ممکن انسان را مورد قضاوت قرار میداده حال با حالتی بی اختیار، چنان محدود شده است که در بقایای انسانی خود دست و پا می زند. آیا انسانی که تا این حد ناتوان و ناآگاه هست می تواند همنوعش را مورد قضاوت قرار دهد؟ آیا انسان توانایی بر دوش کشیدنِ این بار امانت را دارد؟ و ما با تصویر مردی روبرو می شویم که تمامِ افتخاراتش مربوط به گذشته است. http://kafebook.ir/دیدن-از-سیزده-منظر/

درود. لطفا از خانم مرعشی هم رایگآن بزارین