نظرات کاربران درباره کتاب مرگ در می‌زند

🔥🔥🔥جملاتی از وودی آلن; " Woody Allen " ⚡- بیشتر کسانی که با طنز صحبت می کنند، با احساس تر و غمگین ترند. ⚡- اگر می خواهی دروغی نشنوی، اصراری برای شنیدن حقیقت نداشته باش. ⚡- برای شناخت آدم ها کافیست فقط یک بار بر خلاف میلشان عمل کنید. ⚡- بزرگترین اشتباه زندگیم اونجا بود که فکر کردم، اگه کاری با بقیه نداشته باشم، بقیه هم کاری با من ندارن! ⚡- تنها چیزی که در زندگیم به صورت تخصصی بهش تسلط دارم، انتخاب آدم های اشتباه برای دوست داشتنه! ⚡- مسئله این نیست که از مرگ می ترسم، فقط دلم نمی خواهد موقع مردن در محل حضور داشته باشم! ⚡- هرگز روشنفکر نبوده ام، اما قیافه اش را دارم! ⚡- نمی توانید بر زندگی کنترل داشته باشید.تمام و کمال پیش نمی رود، فقط...فقط می توانید بر " هنر " کنترل داشته باشید. " هنر " ، محدوده ای است که من در آن کاملا استادم!

نمی‌دونم شاید ترجمه هم اونطوری که باید نبوده.. اصلا پارت نقد غذارو نتونستم درک کنم.‌. فقط رد کردم بره جلو.. یکم گنگ بود بعضی جاها.. و به عنوان نکته ی مثبت باید بگم تناقضات خوبی داشت.. سومین ستاره رو فقط بخاطر صفحه‌ی آخر میدم.. (خواسته ی رئیس جمهور)

دیالوگ های بین مرگ و نات تو نمایش نامه ی اول یعنی "مرگ در میزند" خیلی خنده دار و بامزه بود 😄

خیلی خوب بود.کلا طنز و خلاقیت جالبی تو روایت هاش داره.البته من چاپی و از نشر چشمه خوندمش

متاسفانه ترجمه بسیار بسیار آزادی از این مجموع داستان شده که بعضا اشتباه هم هست. واقعا جای تاسف داره

بازی با مرگ وودی آلن در سال 2002 مجموعه‌ای را منتشر کرد که از 52 نمایش تشکیل شده بود. وی در این اثر به مانند بسیاری از آثار خود موضوعاتی را که بشر در زندگی واقعی و در مواجه با آن‌ها مجال شوخی و تفکر عمیق‌تر را ندارد به تصویر می‌کشد. این کارگردان بزرگ سینما ترس‌ها و ارزش‌های نهادینه شده در جامعه و اصول خشک و انعطاف‌ناپذیری که بدون هیچ تردیدی مورد عمل و پیروی قرار می‌گیرند را در بستری طنز به چالش کشیده و به نگاه شخصی خود در مورد این مقولات می‌رسد. نمایش‌نامه «مرگ در می‌زند» یکی از آثار این مجموعه به جدی‌ترین ترس بشر می‌پردازد. مرد عاشق پیشه سینما «آلان استوارت کانیگزبرگ» با نام هنری «وودی آلن» در سال 1935 در نیویورک به دنیا آمد. در کودکی به مدرسه یهودیان رفت و هشت سال در آنجا به تحصیل پرداخت و در دبیرستان میدوود به تحصیلاتش ادامه داد. آلن با هدف کسب درآمد، به نوشتن قطعات طنز پرداخت و در ستون‌های طنز روزنامه منتشر کرد. وی به زودی متوجه شد که با این کار درآمدش از مجموع درآمد والدینش بیشتر است و استعداد زیادی در این زمینه دارد. وی تصمیم گرفت به ادامه تحصیل در رشته سینما بپردازد ولی به دلیل صبر کم همیشگی‌اش بعد از رد شد در یکی از دروس تحصیل را کنار گذاشت و به صورت مستقل به مطالعه و آموزش در زمینه نویسنگی و سینما پرداخت. آلن 5 سال در تلویزیون به فعالیت پرداخت و در نهایت تصمیم گرفت استعدادش را در زمینه بازیگری امتحان کند. در سال 1960 وی در کلوپی در شهر منهتن اولین اجرای خود را تجربه کرد و به سرعت نگاه‌ها را به سوی خود جلب کرد. در سال 1963 او به عنوان مهمان در اغلب برنامه‌های گفتگوی تلویزیونی ظاهر می‌شد. در کارنامه هنری وودی آلن چهار جایزه اسکار و دیگر جوایز (بفتا، گولدن گلوب) جشنواره‌های معتبر بین‌المللی به چشم می‌خورد. وی فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی فیلم‌هایش را خودش انجام می‌دهد و در اکثر آن‌ها نیز به ایفای نقش می‌پردازد. او در آثارش به ادبیات، فلسفه، روانشناسی، سینمای اروپا و مهم‌تر از همه زادگاه و اقامتگاه دائمی‌اش، شهر نیویورک پرداخته است. وودی آلن بر عکس کارنامه درخشان حرفه‌ای اش در زندگی شخصی و مسائل اخلاقی موفقیت چندانی کسب نکرد و رسوایی‌های اخلاقی زیادی به بار آورد.

ترجمه بسیار بسیار ضعیفه. تقریبا مطمینم خود مترجم هم متن رو درک نکرده. ترجمه ضعیف تقریبا داستانی که راجع به رستوران بود رو از بین برده! اصول اولیه ترجمه هم رعایت نشده، مثلا اسم خاص ترجمه نمیشه ، برای همین سنترال پارک نمیشه پارک مرکزی!!!!!

شبیه یکی از بازیگرای ایرانیه😁😂

جالب نبود یک ستاره فقط به خاطر داستان مردی که سرطان داشت دوستش از مرگ می‌ترسید

هجو بسیار خلاقانه ای بر فیلم مهره هفتم. وودی آلن کارشو خوب بلده

همزاد مرتضی پاشایی🧸🌱

خیلی زیاد با ساختار کتاب غریبه بودم. داستان و نمایشنامه همزمان باعث شد گیج بشم. دو نمایشنامه کتاب رو فهمیدم و تونستم ارتباط برقرار کنم ولی با داستان‌ها اصلا ارتباط نگرفتم. در کل همواره بعد از دیدن / خواندن آثار وودی آلن، مسئله‌ای که دارم اینه که نمی‌فهمم حرف حسابش چیه!

اولش که شروع ب خوندن میکنی به نظر جذاب میاد ولی یهو اصن منحرف میشه به جاهایی که اصلا ربط یه داستان اصلی نداره

مهم نیس که مرگ که ی میاد مهم اینه که وقتی میاد من اونجا نباشم.

اصلا نمی ارزه..حتی برای وقت گذرونی

من قسمت نمایشنامه هاش رو بیشتر پسندیدم،البته داستان "سطحی ترین انسان" هم خیلی خوب بود.

فقط فصل اول حالب بود .. انقدر حوصله سر بر و کشدارشد که تا اخرش رغبت نکردم بخونم !

بغیر از دوتا از داستاناش بقیشو اصلا دوست نداشتم.

از داستان اول خیلی لذت بردم!

داستان‌ها و نمایشنامه‌های اول کتاب خیلی جالب بود... ولی نیمه‌ی دوم مبهم و کسالت‌بار شدند... خصوصا داستانی که در مورد غذا نوشته بود. در کل، تمام نمایشنامه‌ها و داستان مرد سرطانی را بیشتر پسندیدم. از نکات منفی کتاب، ترجمه‌ی کتاب است که علاوه بر آن که گاه خوب مفهوم نیست، پاورقی‌هایش هم بسیار ناقص است. بسیاری از کلمات و اسامی را می‌شد در پاورقی توضیح مختصری داد که ظاهرا مترجم حوصله‌ی این کار را نداشته است.