نظرات کاربران درباره کتاب نئوهاوکینگ ها

خوندن این کتاب غمگینم کرد و البته من رو به فکر فرو برد. از اون‌جا که نه خودم و نه اطرافیانم هرگز چنین تجربه‌ای نداشته‌یم، هیچ پیش‌زمینه و هیچ اطلاعی نداشتم که بیماری ممکنه چه تأثیراتی روی آدم بذاره. روی زندگی و نوع نگاه به اون، روابط، جهان‌بینی و هزاران زاویه‌ی پنهان دیگه که احتمالا من فکرش رو هم نمی‌تونم بکنم. این کتاب از بیماری می‌گه، از درد و عذابی که به همراه داره و البته از امید می‌گه و سازش با سوراخ‌های جوراب مورچه (سرطان)! امیدوارم خانم حسینیان پایدار باشن. (62)

این کتاب نوشته‌های خانم حسینیان از دوران بیماری‌شون، بیماری سرطان. به قول خودشون این کتاب آغاز و پایانی نداره از میانه شروع می‌شود و در میانه ادامه پیدا می‌کند. مثل دیگر نوشته‌های خانم‌حسینیان در ژانر رئالیسم جادویی و نثری بسیار شیوا و روان هنگام خوندنش حس می‌کنید تک تک لحظات با چشم می‌بینید. تجربه‌ی خیلی خوبی بود خوندن این کتاب گوش دادن به خاطرات خانم حسینیان با خیلی از قسمت‌های داستان گریه کردم گاهی هم خندیدم لذت خوندن این کتاب از خودتون دریغ نکنید.

نباید برای این کتاب ریویو بنویسم چون مریم حسینیان را می‌شناسم. چون همیشه برایم قله بود. اول در داستان نویسی و بعد که مدیرمان شد در مدیریت و توانمندی. این کتاب ورای شناخت‌هایم، واقعا کتاب خوبی است اگر به هر نحوی با سرطان مواجه‌اید یا مواجه نیستید این کتاب را بخوانید. با رنج‌های مریم خیلی رنج کشیدم و این تحمل و استقامت و هنر ایستادن چقدر برایم احترام برانگیز بود. عمیقا کتاب را احساس خواهید کرد. کتاب را بخوانید و مثل من فکر کنید به اعجاز قلمی که با آن همه درد، چه زیبایی ماندگاری را خلق کرده است.

چقدر قلم خانم حسینیان زیباست.والبته چقدر داستان زندگی بعضی ها غم انگیزاست،ولی درس بزرگی است برای خودشان و دیگران.باآرزوی سلامتی برایشان.