نظرات کاربران درباره کتاب همیشه یک نفر دروغ می گوید

خب، آلیس فینی رو که می‌شناسید! نویسنده رمان‌های مشهورِ "سنگ کاغذ قیچی" و "دیزی دارکر" ؛ این‌بار با اثرِ جدید "همیشه یک‌نفر دروغ می‌گوید". 🔪🫴🏻 قبل از هرچیز اگر بخوام کتاب رو با سایرِ آثارِ نویسنده مقایسه کنم؛ باید بگم که پلات‌توییستِ 'دیزی دارکر' در مقایسه با این‌کتاب، بسیار شوکه‌کننده‌تر بود و من بعد از خوندنش بی‌تعارف تا نیم‌ساعت به سقف اتاقم زل زده بودم :))) اما این کتاب چطور؟ اگر بخوام از نقاط ضعف شروع کنم، برخلاف چیزی که با خوندنِ رمان‌های سنگ‌ کاغذ قیچی + دیزی دارکر از قلمِ آلیس فینی انتظار داشتم؛ این کتاب دیر به جریان میوفته و حدود ۱۰۰ صفحه از فایل ۵۰۰ صفحه‌ای کتاب به مقدمات می‌گذره. پس برای شروعِ داستانِ اصلی، باید صبور باشید. (با این وجود قلمِ نویسنده کاملا روانه و این سیرِ صبوری کردن اذیت‌تون نمی‌کنه و باعث نمیشه بخواید کتاب رو کنار بگذارید؛ اما سرعتِ مطالعه‌تون رو پایین میاره و تا زمانی که از این ۱۰۰ صفحه بگذرید احتمالا چندان کنجکاوی‌تون تحریک نمیشه👀) اما اگر به این بخش غلبه کنید غافلگیری‌های ارزشمندی در ادامه انتظارِ شما رو میکشن. پلا‌ت‌توییستِ کتاب گرچه قابل مقایسه با کتاب دیزی دارکر نیست، اما حقیقتا باعث میشه جا بخورید! کتاب جز دسته‌ی داستان‌هایی قرار میگیره که به نوعی نوشته شدن که به تمامیِ کارکترها حداقل یک‌بار شک کنید و ذهن‌تون کاملا درگیر بشه. ۲۰۰ صفحه‌ی پایانی رو یک‌نفس خواهید خوند و دیگه نمیتونید برای فهمیدنِ رازهای پنهانِ ماجرا صبر کنید. ✅️در مجموع، کتاب نمیتونه با آثارِ قبلیِ نویسنده رقابت کنه، سیرِ پیش‌رویِ سریعی نداره و مقدمه زیادی داره، اما داستان‌پردازی شایسته‌ی تقدیره و اگر به دیدِ یک رمانِ جنایی-معمایی و نه به دیدِ اثرِ نویسنده‌ی چیره‌دستی مثل آلیس فینی، بهش نگاه کنید؛ احتمالا بتونه نظرتون رو جلب کنه و ارزش یک‌بار مطالعه رو داشته باشه. ⚠️در صورتی که اثرِ دیگرِ نویسنده - دیزی دارکر - رو مطالعه نکردید؛ به هیچ وجه این کتاب رو از دست ندید.

نسبت به کتاب سنگ،کاغذ،قیچی واقعا ضعیف بود😶‍🌫️

خلاصه ی کتاب رو که میدونید در مورد کتاب باید بگم که من چند صفحه اول رو واقعا با اجبار خوندم ولی آلیس فینی حتی اگر معمای منطقی و جذابی نداشته باشه مجبورتون می‌کنه کتاب رو زمین نذارید و بخونید از صفحات ۷۰ به بعد کنار گذاشتن کتاب غیر ممکنه پس با وجود پایان غیر منطقی ای که داشت پیشنهاد میکنم اون حس ماجراجویی رو تجربه کنید . و اما از این قسمت لطفا اگه کتاب رو خوندین ببینید . به نظرم کتاب مجموعه ای از سنگ کاغذ قیچی و ده بچه زنگی بود و اینکه این موضوع خشونت مدرسه ای خیلی تو کتاب ها و سریال ها همیشه استفاده میشه پس میتونم بگم یک ایده نخ نما شده بود و اینکه توی کتاب های الیس فینی زوج داستان همیشه قراره زندگیشون خوب بشه یعنی حتی اگر آدم های خاکستری مایل به سیاهی باشند هم پایان زیبایی دارند کتاب پایانش طوری هست که باید با چشم بسته بپذیری وگرنه با خودت میگی واقعا یه آدم تو اون شرایط توانایی این کار هارو داره؟ حتی اگه به قول خودش بیمار نباشه در مجموع از خوندن کتاب و هیجان کتاب لذت بردم . در مورد پریا هم تا آخر فکر میکردم یه چیزیش هست 😂

کتاب در مورد زن جوانی است گه گزارشگر شبکه خبری است و دوست دارد در آن شغل باقی بماند. کتاب از زبان سه نفر روایت میشود. دو شخصیت آشنا و یکی ناشناس. ماجرا شاید از ابتدا آشنا به تظر برسد خاطرات چند دختر دبیرستانی ولی بعدش پر از سورپرایز است. تعلیق و کشش دارد. ارزش خواندن دارد . تا اینجا بهترین اثر لوئیس فینی بوده .

معمایی و بی نظیر با خواندن کتاب احساس خستگی نمی‌کردی و دلت میخواهد یک شبه تمامش کنی 👌

بنظر میرسد زن و شوهری در قتل های دلخراشی دست دارند هر بار نظرتان در مورد قاتل عوض می شود در فصل های آخر کاملا غافلگیر می شوید

داستان خوبی بود، معماهاش جذاب بود ولی یه جاهایی زیادی گنگ بود، اوایل تا متوجه بشی که داستان ۳ تا راوی داره نه ۲ تا طول میکشه، چون راوی ناشناس رو جدا نکرده و یهو وسط حرفای آنا یا جک یه متن دیگه شروع میشه... و اینکه درمورد پریا من نفهمیدم چرا اینقد میرفته‌خونه مامان آنا؟! چرا همچنان پیشش میره؟! و اینکه زمانی که آنا اخر داستان توی بیمارستانه، یه جایی داره میگه من موقع قتل هرسه تاشون اونجا بودم، این درست نیست/ هرچی میخونم نمیفهمم این حرف رو انا زده یا راوی ناشناس

اینکه داستان، از دید سه شخصیت روایت می‌شه، خیلی فوق‌العاده‌س و یک حقه‌ی جذابه، برای اینکه خواننده به هرچیز و هرکسی شک کنه. دو مظنون، یک قاتل که ویژگی‌های مشابهی با هردویشون داره. دیالوگ‌ها و توصیف‌های ابهام برانگیز و.. همه‌شون خیلی فوق‌العادن راستش صفحهات اول، شاید خواننده گیج بشه و یا بخاطره کند بودن ماجرا، یکم زده بشه ولی از حدودای ۷۰ یت ۸۰ به بعد قطعا اونقدری غرقش می‌شین که نمی‌تونین بذاریدش کنار. پایانش، نسبت به کتاب های دیگه‌ی خانم آلیس فینی یک مقدار ضعیف تر بود به نظر من، ولی باز هم عالی بود.

نوجوانی فریبمان می دهد و باعث می شود فکر کنیم در زندگی راه های بی شماری برای انتخاب وجود دارد؛بلوغ به ما کلک می زند و کاری می کند که فکر کنیم فقط یک راه هست. تنها نکته مثبت که این کتاب داشت جمله ها و حرف های قشنگ کارکترا بود چون واقعا درکشون می کردم. اما از نظر ایده داستان و ژانر که داره واقعا سطحش پایین بود و جذابیتی برای من نداشت،غیر از اینکه همه کارکترا با هم رابطه داشتند و واقعا آدم کلافه میشد چون همش یاد گذشته و رابطه هاشون می افتادند. کارکترای اصلی داستان و شخص کارگاه و خبرنگارش واقعا نقششون قشنگ ایفا نمی کردند و بیشتر داستان به سمت روابط و اتفاقات که تو گذشته افتاده. من با زبان اصلی مقایسه نکردم ولی سانسورش واقعا زیاد بود چون بعضی جاهاش واقعا چند بار میخوندم متوجه نمی‌شدم که این دوتا دوست چی کاری انجام می دادند. با اینکه داستانش واقعا دردناک بود و به من نشون داد چقدر یه آدم میتونه عوضی باشه و به کسی اعتماد نکنید ممکنه ضربه بخورید و وون دوست با اون چیزی که دستش داره تو رو همش تهدید کنه. با اینکه میدونم این نویسنده زیاد قلمش قوی نیست ولی دلم میخواد بقیه کتاب هاش بخونم فعلا فقط از یک کتابش خوشم اومده و بقیه کارهاش نسبتا ضعیف بود. داستان در مورد خبرنگاری به اسم آنا که تنها زندگی میکنه و گذشته ی تاریکی داره اما اون کارش رو دوست داره اون فعلا یه خبرنگار موقعی که به جای شخصی که مرخصی گرفته کار میکنه.اما بعد از چند ماه اون فرد برمیگرده به ایستگاه و آنا مجبوره که جایگاه خودش ترک کنه ولی خبری از یه شهر کوچک که به اتفاق قبلا هم محل زندگی آنا بوده میرسه که یه شخصی اونجادبه قتل رسیده،آنا به خاطر اینکه نمیخواد اونجا باشه تصمیم میگیره بره ولی این قتل تنها قتل اونجا نیست و این روند تا یه مدت ادامه داره و .... ولی پایان داستان برام جالب بود، پایان قشنگی داشت باز و مسخره تموم نشده بود این خودش یه نکته ی مثبته دیگه است.

کتاب خوبی بود. فکر می کردم با یک ژانر جنایی رو به رو شم اما اونقدرها جنایی نبود. برای یک بار خوندن خوبه اگر دنبال کتاب معمایی هستید. به نظرم آخرش یه دفعه خیلی به خوبی و خوشی تموم شد که به نظرم زیاد با اتفاقاتی که افتاده بود همخوانی نداشت