نظرات کاربران درباره کتاب دشمن عزیز

بسم‌الله الرحمن الرحیم بد نبود، از جلد اول بابا لنگ‌دراز، جذاب‌تر بود و از ابتدا و نام کتاب و چندصفحه ابتدایی‌اش، پایانش را حدس زدم... برای تفریح، گزینه خوبی است.

کتاب خوبیه ولی صفحات ۴۳۵ تا ۴۴۰ نیست و این مسئله حسابی توی ذوق میزنه، لطفا اصلاح کنید.

نسبت به بابا لنگ دراز طنز ضعیفتر و جذابیت کمتری داشت.

به جذابی کتاب بابا لنگ دراز نیس اما بازم دوس داشتنیه😊 ازون کتابایی که خوندنش حس خوبی بهت میده! خسته کننده هم نیس و جدابیت دار و گیرایی

به طور کلی کتاب بدی نبود، نویسنده این کتاب را هم به سبک کتاب معروفش بابالنگ دراز نوشته است،اما می توانم بگویم که هر دو اثر در مقایسه با هم بسیار از جهت شیوه شخصیت پردازی نزدیک است،البته بابالنگ دراز در این خصوص بهتر عمل کرده لذا اثر موفق تری است.البته ترجمه کتاب هم خیلی خوب نیست واشکالات نگارشی دارد.

خود کتاب که بسیار جذاب و شیرین بود، با اینکه بر خلاف کتاب بابالنگ دراز، از اولش تونستم آخرشو حدس بزنم ولی باز هم برام خیلی جذاب بود،اگر از کتاب بابالنگ دراز خوشتون اومد، این کتاب رو هم بهتون پیشنهاد می کنم، البته درباره ی این نسخه اش، یه مشکلی وجود داشت، بعضی از جمله بندی ها اشتباه بودند و خودتون باید حدس می زدید که جمله ی درست چیه ترجمه ی مریم مهاجر و پسران برام جالب تر بود و فک کنم بهتر معنی جمله هارو می رسوند

ادامه بابا لنگ دراز هست واقعا نمیدونستم از نظرات بقیه دوستان فهمیدم ‌ ازتون ممنونم . دوست داشتنی بود مثل بابالنگ دراز

کتاب سرگرم کننده است اتفاقات یکنواخت و مشابه در کنار توصیف رفتار برخی کودکان و بزرگسالان صرفا سرگرم‌کنندگی نسبی به دست می دهد

بنظرم درست نبود که مثل داستان بابالنگ دراز به صورت نامه نگاری باشه.اون حالت نامه نگاری برای کتاب اول جالبه چون کوتاه بود واولین باربود وخاصش میکرد.امااین کتاب طولانی تره وخب جاهایی آدم دوست داره که جزئیات بیشتری بدونه.شاید اگه بصورت رمان مینوشت بیشتردوست داشتم.این داستان اززبان یه بزرگساله وخب قشنگتربود صحنه های رمانتیک هم داشته باشه وبشه عشقشون رو درک کرد.

نتونستم کتاب رو به پایان برسونم!

کشش و جذابیت بابا لنگ دراز رو نداشت ولی بازم من طنز نویسندشو دوست داشتم.

وای من اصلا نتونستم با کتاب ارتباط برقرار کنم.تا نیمه خوندم و رهاش کردم.تا نیمه ی کتاب که رسیدم فقط چند صفحه و چند جمله ی خیلی جالب به چشمم خورد که دوست داشتم جایی بنویسمشون و نگهشون دارم.اما در کل چیزی جز جزئیات بی اهمیت نداشت.خیلی کار بیهوده ای بوده اگر اون زمان، اینطوری برای هم نامه می نوشتند و کارهای جزئی روزانه شون رو برای هم گزارش می کردند! دقت کنید که میگم کارای بی اهمیت روزانه... و اگر وصف حال و حدیث نفس می بود اینقدر بی مایه به نظر نمی اومد.

من نسخه چاپیشو میخواستم بخونم تا ی جاهایشم خوندنم ولی نشد کاملش کنم قشنگی قلم وبستر تو سادگیشه هیچ اتفاق خاصی نمیوفته ولی لذت میبری از خوندن کتاباش اصلا من هرچی بگم باز باید خودتون بخونید خانم وبستر باعث میشه تا من مطمئن شم نویسنده ها از زمان خودشون جلوترن👌

چند سال پیش نسخه ی چاپیش رو خواندم. بسیار کتاب زیبا و جالبیه هر چند که به نظرم به بابا لنگ دراز نمی رسه

این کتاب با خوندن اولین صفحه‌ش، مستقیم رفت توی قلبم! حال و هوای خوبی داشت، با فضایی متفاوت و دوست‌داشتنی. من واقعاً به سالی و کاری که انجام می‌داد و تغییرات مثبتی که توی زندگی اون همه بچه‌ ایجاد کرد، غبطه می‌خورم. از اون کتاباست که دلت می‌خواد آروم آروم بخونی‌ش تا حس کنی خودتم اون جا حضور داری، از اونا که دلت نمی‌خواد تموم بشه…

کتاب نامه نگاری بود به همون سبک کتاب بابا لنگ دراز

طرفداری بابالنگ دراز حتما با خوندن این اثر عاشقش میشن. داستان دشمن عزیز در مورد دوست دوران دانشگاه جودی یعنی "سالی مک براید" که به درخواست جودی و جرویس سرپرستی یتیم خونه جان گریر رو به عهده میگیره و اتفاقات زندگیش در این مکان، ماجرای کتاب و قصه عشقشو به وجود میاره.. من خودم نسخه صوتی این کتاب و گوش دادم و واقعا غرق در لذت شدم.

خانم جین وبستر یکی از بهترین نویسنده ها هستن . از نظر من کتاب های ایشون فضا و سبک متفاوت و دلنشینی دارن . شخصیت سازی کتاب دشمن عزیز حال و هوای خاصی داشت . سالی ، اون دختر شیرین و دلنشین و مدیریت نوانخانه ی جان گریر که حالا قراره به یک موسسه تبدیل بشه ... با خواندن کتاب دشمن عزیز به یاد کارتون بابا لنگ دراز ؛ کارتون مورد علاقه‌ام افتادم . اما این بار به جای جودی ، با سالی همراه بودم .✨

من این کتاب رو فقط و فقط چون ادامه ی بابالنگ دراز بود انتخاب کردم. برخلاف کتاب بابالنگ دراز، این کتاب خیلی خسته کننده ست. از جذابیت زیادی هم برخوردار نیست. اتفاقات نوانخانه رو بیش از حد توضیح داده و چیزی بیشتر از این برای عرضه نداره. چند صفحه یکی می گذرونم تا بالاخره فقط تمومش کرده باشم. از اسم کتاب مشخص بود آخر داستان چی میشه. فقط نمی دونم چطور وقتی اون دختر دیترویتی نامزدش رو ول کرد سالی بهش صفت روباه رو نسبت داد، ولی خود سالی که گوردون رو بعد از این همه وقت معطلی، دور زد شد کار عاقلانه.

کتاب روان و جذابی بود