نظرات کاربران درباره کتاب فرار از موصل: خاطرات شفاهی محمدرضا عبدی

اولا همه چی اونقدری که شما میگید گوگلی مگولی نبوده و این روایت صدا و سیمایی است ، ده ها هزار نفر از قربانیان جنگ ها را سربازان اجباری تشکیل میدهند و در مورد اوضاع اسرای جنگی نمیتوان صرفا روایت شدا و سیمایی رو ملاک قرار داد . در کل نه به جنگ و نه به ویرانی زنده باد صلح و آشتی و آبادانی

سلام و عرض ادب بحق شهامت و رشادت چنین انسانهایی که ما فقط خاطرات دوران حضور در جبهه ها و دوران اسارتشون رو میخونیم حتی نمیتونیم یک ساعت خودمون رو جای اونها قرار بدیم که چطور در اون شرایط بی نهایت سخت، بخصوص خاطرات دوران اسارت مفقودالاثر ها و مجروحان جنگی در اسارت با کم ترین و حتی میشه گفت با هیچ امکانات درمانی ،صبورانه وبا مقاومت و پایداری تونستن حتی باز هم وظیفه‌ی خودشون بدونن که در اسارت هم دست از دفاع از کشور و پیروی از ولایت فقیه نکشند .. به نظر بنده حق این اسرا بوده که به اونها و خانواده هاشون امکانات و امتیازاتی تعلق بگیره که اگه وجدانی حرف بزنیم این امکانات و امتیازات، فقط شامل خودشون و اعضای خانواده ی درجه یک اونها شده و هستند بسیاری از این بزرگواران قهرمان که هم اکنون جانباز هستند و هیچ امکانات و امتیازی رو قبول نکردند و باز هم وظیفه ی خودشون میدونن که با تواضع اظهار میکنن کمترین قدمی برای ادای دین به وطن و رهبر خودشون برداشتند صرفا با نیت خالص جهت رضای خداوند .....لطفا کمی منصفانه نگاه کنیم ....آیا ما قدمی برای دفاع از وطن بر داشتیم و آیا سرمون بلنده در مقابل خون شهدایی که از جانشون گذشتند تا ما الان براحتی نظر بدیم و در کشور امن و ثبات زیر پرچم سه رنگ کشورمون و در سایه ی امن تدابیر رهبری فرزانه و تحت پرتو پر مهر و نگاه و دعای آقا امام زمان عج چنین آرام سر بر بالین میذاریم ....آیا شکر گذاریم ؟ مسئولیتی بر گردن نداریم ؟ خدایا مارا آنی به حال خودمان واگذار و رهبر ما را طول عمر با عزت عنایت بفرما و کشور ما را از شر توطئه های دشمان در امان بدار و در ظهور و فرج آقای ما و صاحب امر ما حضرت حجت بن الحسن مهدی فاطمه صلوات الله علیه تعجیل بفرما ...... آمین