بریده‌هایی از کتاب اول شخص مفرد

همچون دو خط موازی بودیم که در نقطه‌ای به هم رسیدیم و سپس هریک راه خودمان را رفتیم.

اصلاً یادم نیست چه اسمی را صدا زد. تنها به یاد دارم یک اسم معمولی پیش‌پاافتاده بود. برایم عجیب بود آن اسم معمولی برایش مهم و ارزشمند باشد. یک اسم خشک‌وخالی گاهی می‌تواند قلب آدم را به لرزه دربیاورد.