بریده‌هایی از کتاب استعداد نافرمانی و شکستن قوانین کار و زندگی

هر چه سطح فروتنی فکری بالاتر باشد، تمایل بیشتری برای شنیدن نظراتی داریم که با ما همسو نیستند. کسانی که فروتنی فکری بالایی دارند، در مدرسه و محل کار هم عملکرد بهتری دارند. فروتنی فکری ما را خردمندتر می‌کند: دنیای اطراف ما هرگز ساکن و بی‌تحرک نیست و به‌نظر می‌رسد آینده با حال تفاوت داشته باشد. خرد یعنی نپذیرفتن حس دانایی.

هر چه سطح فروتنی فکری بالاتر باشد، تمایل بیشتری برای شنیدن نظراتی داریم که با ما همسو نیستند. کسانی که فروتنی فکری بالایی دارند، در مدرسه و محل کار هم عملکرد بهتری دارند. فروتنی فکری ما را خردمندتر می‌کند: دنیای اطراف ما هرگز ساکن و بی‌تحرک نیست و به‌نظر می‌رسد آینده با حال تفاوت داشته باشد. خرد یعنی نپذیرفتن حس دانایی.

برای شروع، دست از حرف زدن بردارید و عمل کنید. والت دیزنی

ما در مورد همکارمان که کار را سر وقت تحویل نداده، به‌سرعت پیش‌داوری می‌کنیم. اما هیچ‌گاه از او به‌خاطر دقت‌نظر و ریزبینی که نسبت به‌جزئیات به خرج داده، قدردانی نمی‌کنیم. از اینکه همخانه یا همسرمان، ماشین ظرف‌شویی را با بی‌دقتی پر کرده، گله می‌کنیم. اما به‌خاطر اینکه شام پخته، از او تشکر نمی‌کنیم. بیشتر توجه ما معطوف به شکست‌های دیگران است تا موفقیت‌هایشان.

یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای بشر می‌تواند از سرمایه‌گذاری روی آنچه مردم به‌طور طبیعی بهتر انجام می‌دهند، حاصل شود.

خرد یعنی نپذیرفتن حس دانایی.

"بداهه‌گویی مثل این است که ماشین را از طریق نگاه کردن در آینه‌هایش برانی: نمی‌دانی کجا می‌روی، فقط جایی را که بودی می بینی."

تحقیق در مورد روابط عاشقانه نشان می‌دهد که برخلاف آن مثال قدیمی که می‌گفت، "آدم‌ها جذب کسی می‌شوند که نقطهٔ مقابل خودشان باشد"، ما جذب کسانی مثل خودمان می‌شویم.

بداهه به ما می‌آموزد، گاهی بد نیست شرایط نامساعد را تجربه کنیم. آسایش و راحتی، بیش از حد جدی گرفته شده‌اند. آن‌ها برخلاف تصورمان، ما را شاد نمی‌کنند. با آن‌همه آسودگی، توان پیش‌بینی اینکه چه اتفاقی در آینده رخ می‌دهد را از دست می‌دهیم. اگر نمی‌خواهیم آینده با هدایایش ما را غافلگیر کند، بهتر است مثل کودکی که خواب بابانوئل را می‌بیند زندگی نکنیم.

در همهٔ مراحل زندگی، وقتی نوبت به تصمیم‌گیری‌های مهم می‌رسد، از خودمان می‌پرسیم چه باید بکنیم؟ اما این چهارچوب‌گذاری پاسخ‌هایمان را محدود می‌کند. اگر به‌جای آن از خود بپرسیم، چه می‌توانیم بکنیم؟ وسعت دید بیشتری پیدا خواهیم‌کرد.

کنجکاوی حس ارتباط بیشتری را بین شما ایجاد می‌کند. در روابط تازه شکل‌گرفته، اگر طرف مقابل سؤالاتی را از شما بپرسد که باعث شود بیشتر در مورد خودتان بگویید، آشنایی لذت‌بخش‌تری خواهید داشت. این کار، هیجان شما را نیز برای ایجاد رابطه‌های جدید افزایش می‌دهد. وقتی با پرسش‌هایتان ابراز کنجکاوی می‌کنید، دیگران هم مسائل بیشتری را با شما به اشتراک می‌گذارند و در نهایت، لطف‌تان را جبران کرده، از شما هم بیشتر سؤال می‌کنند. این بده بستانی است که صمیمت را تقویت می‌کند.

کنجکاوی راهی است برای نافرمانی در دنیا. نافرمان‌ها با ترسهایشان می‌جنگند. آن‌ها حس شرمندگی به‌خاطر کمک خواستن از دیگران را کنار گذاشته‌اند و مشتاقانه نشان می‌دهند که به کمک‌شان نیاز دارند. ممکن است هراس‌انگیز باشد، اما همه‌جور فایده‌ای دارد.

وقتی در فعالیت‌های جدید مشارکت می‌کنیم و مهارت‌های جدیدی به‌دست می‌آوریم، احساس ما نسبت به اینکه چه کسی هستیم، وسعت می‌یابد.

"بداهه‌گویی مثل این است که ماشین را از طریق نگاه کردن در آینه‌هایش برانی: نمی‌دانی کجا می‌روی، فقط جایی را که بودی می بینی."

اولین بوسه سحرآمیز است، دومی صمیمانه و سومی عادی. ریموند چندلر

نافرمان‌ها مشکل نمی‌سازند، مشکلات نافرمان می‌سازند. روت مسینگر

طبق مشاهداتم می‌خواهم پنج عنصر اصلی استعداد نافرمانی را مشخص کنم. اولین را نوآوری می‌نامم، به دنبال چالش و تجربه‌های نو بودن. دومین عنصر، کنجکاوی است. همان انگیزه‌ای که باعث می‌شود در دوران کودکی مدام بپرسیم "چرا؟" سومین آن‌ها، وسعت دید است. قابلیتی که به نافرمان‌ها این امکان را می‌دهد که پیوسته دیدگاه خود را وسعت ببخشند. عنصر چهارم، را تنوع می نامم؛ یعنی تمایل به سرپیچی از نقش‌های اجتماعی از پیش تعیین‌شده و دستیابی به آن‌هایی که متفاوت به‌نظر می‌رسند. مورد پنجم، راستین بودن است. نافرمان‌ها همیشه خود خودشان هستند.

"آی‌وی‌وی، هنرمندچینی هنرهای تجسمی که در غرب آموزش دیده. اون سنت‌های مختلف رو با هم ترکیب می‌کنه. مخصوصاً هنر مینیمالیستی و انتزاعی رو. اسم یکی از هنرهای اجرامحور او، انداختن گلدان سلسلهٔ هانه. در این اثر گلدانی دو هزارساله رو نابود می‌کنه." بوتورا از من پرسید: "به‌نظر تو چرا در یه چشم به هم زدن، هزاران سال تاریخ رو می‌شکنه؟ من بعدها فهمیدم که اون رفتار نه‌تنها مخرب نبوده، بلکه سازنده هم بوده. یه آغاز بوده. بشکن، تغییر بده، بساز."

طبق مشاهداتم می‌خواهم پنج عنصر اصلی استعداد نافرمانی را مشخص کنم. اولین را نوآوری می‌نامم، به دنبال چالش و تجربه‌های نو بودن. دومین عنصر، کنجکاوی است. همان انگیزه‌ای که باعث می‌شود در دوران کودکی مدام بپرسیم "چرا؟" سومین آن‌ها، وسعت دید است. قابلیتی که به نافرمان‌ها این امکان را می‌دهد که پیوسته دیدگاه خود را وسعت ببخشند. عنصر چهارم، را تنوع می نامم؛ یعنی تمایل به سرپیچی از نقش‌های اجتماعی از پیش تعیین‌شده و دستیابی به آن‌هایی که متفاوت به‌نظر می‌رسند. مورد پنجم، راستین بودن است. نافرمان‌ها همیشه خود خودشان هستند. آن‌ها برای اینکه با دیگران ارتباط برقرار کنند و از آن‌ها بیاموزند، به‌شدت بی‌پناه و آسیب‌پذیر می‌شوند.

با دوستان‌مان که وقت می‌گذرانیم، تبدیل به آدم‌هایی می‌شویم که با همهٔ صحبت‌ها و نظرات آن‌ها موافقیم، حتی اگر به‌شدت با استدلال‌هایی که مطرح می‌شود، مخالف باشیم. گاهی احساساتی را ابراز می‌کنیم که حس قلبی‌مان نیست و فقط می‌خواهیم نزدیکان‌مان را خوشحال و راضی نگه داریم.