بریده‌هایی از کتاب افکار منفی را رها کن

انتظارات باعث دلسردی می‌شوند اگر هنوز سطح توقعتان بالاست به این نکته دقت کنید: انتظار چیز ناخوشایندی است. هرچه بیشتر از زندگی انتظار داشته باشید، بیشتر ناامید می‌شوید.

هیچ روزنهٔ امیدی نمی‌تواند جادو کند و آن غم و اندوه را یک‌شبه پاک کند. شاید هنوز هم لحظاتی توأم با غم، اندوه و دلتنگی را تجربه کنید و این کاملاً عادی است. کاری که روزنهٔ امید انجام می‌دهد این است که به شما کمی درمان ارائه می‌کند. این امید می‌تواند به شما درمورد چیزی که به درونتان رخنه کرده دیدگاهی ارائه کند و اجازه دهد از درون آن فاجعه هدفی پیدا کنید.

اگر بتوانید به هنر پذیرفتن هرآنچه سر راهتان قرار می‌گیرد دست پیدا کنید، آسان‌تر می‌توانید آرامش خود را در چشم طوفان حفظ کنید. به مسائلی که در اطرافتان رخ می‌دهند، کمتر واکنش نشان خواهید داد، حالا چه آن وقایع مثبت باشند چه منفی.

وقتی همه‌چیز را همان‌گونه که اتفاق می‌افتند بپذیریم و سعی نکنیم آنها را تغییر دهیم، بخش عظیمی از نگرانی ما برطرف می‌شود. بعضی وقایع افتضاح هستند و هیچ اشکالی ندارد. بعضی‌وقت‌ها احساس افتضاحی درمورد آن وقایع داریم و نمی‌خواهیم در آن لحظه مثبت باشیم که این هم هیچ اشکالی ندارد. هرچه کمتر بخواهیم وقایع متفاوت باشند، بهتر می‌توانیم احساساتمان را کنترل کنیم

«بخشش به‌طور طبیعی زمانی اتفاق می‌افتد که می‌فهمید گذشته نمی‌تواند بر حال غلبه کند.»

دکتر سوزان دیوید روان‌شناس دانشکدهٔ هاروارد می‌گوید: پذیرفتن احساسات ما، حتی آشفته‌ترین و سخت‌ترین احساسات، هستهٔ اصلی خوشبختی واقعی است. همچنین او معتقد است اگر احساسات را سرکوب کنیم قوی‌تر می‌شوند. یادتان باشد وقتی می‌خواهید مانع چیزی شوید آن را قوی‌تر می‌کنید.

به گفتهٔ ویل اسمیت: «اجازه ندهید کسانی که هیچ کاری برایتان انجام نمی‌دهند، ذهن، احساسات و عواطف شما را کنترل کنند.»

«تنها ده‌درصد زندگی در کنترل ماست و نوددرصد آن از کنترل ما خارج است.» ما می‌توانیم طور دیگری به این جمله نگاه کنیم

این بازی روزگار است و همهٔ ما می‌دانیم که گاهی بازی سختی است. درک اینکه قسمت بزرگی از امور از کنترل ما خارج است، قدم بزرگی برای داشتن یک زندگی آرام‌تر است. پس شما چه چیزی را می‌توانید همیشه کنترل کنید؟ عکس‌العمل‌هایتان به اتفاقات.

استراحت کمک می‌کند تنفستان را آرام کنید، عضلات خود را شُل کنید، و کمک می‌کند هنگامی که تخته‌گاز جلو می‌روید، بتوانید سیستم خود را بازسازی کنید. به این فکر کنید که چگونه می‌توانید استراحت کنید و برای خود کمی لحظات آرام در ماه، هفته و حتی روزهای خود فراهم کنید. شاید استراحت برای شما به این معناست که به موزیک آرامش‌بخشی گوش دهید، هنگام نیاز چُرت بزنید، یک کتاب خوب بخوانید یا با لباس راحتی فقط بنشینید و هیچ کاری نکنید. به‌جای اینکه این فعالیت‌ها را «تنبلی» در نظر بگیرید، ارزش‌های سودمند آنها را ببینید. استراحت کردن به مغز شما کمک می‌کند آرام بگیرد و به مسائل استرس‌زایی که به وجود می‌آیند کمتر واکنش نشان دهد، به‌ویژه به افکار منفی.

به گفتهٔ ویل اسمیت: «اجازه ندهید کسانی که هیچ کاری برایتان انجام نمی‌دهند، ذهن، احساسات و عواطف شما را کنترل کنند.»

«بلوغ زمانی اتفاق می‌افتد که یک نفر یاد می‌گیرد فقط به چیزهایی که ارزش دارد اهمیت دهد.»

تجسم ابزاری قدرتمند است. تجسم کنید که استرس‌ها و نگرانی‌هایتان متلاشی می‌شوند، این قضیه به شما کمک خواهد کرد استرس و نگرانی‌ها کمتر تحریکتان کنند و همچنین بتوانید خودتان را برای روبه‌رو شدن با هر مزخرفی که وارد زندگی روزانه‌تان می‌شود آماده کنید. تحقیقات نشان داده‌اند که مجسم کردن یک فعالیت می‌تواند به اندازهٔ انجام دادن فیزیکی خود آن فعالیت مؤثر باشد.

اگر اجازه دهید ذهن حرافتان روی سفر شخصی خودش تمرکز کند، ممکن است در شما استرس ایجاد کند، به‌خصوص زمانی که پای مسائل پرتنش به میان می‌آید و باعث می‌شود از راهی منفی تحریک شوید. گوش دادن فعالانه می‌تواند ابزاری باشد برای اینکه درگیر افکار منفی ذهنتان نشوید و یاد بگیرید که افکار منفی را دور بریزید.

یک نفس عمیق بکشید. شاید فکر کنید: «اما مگه من همیشه نفس نمی‌کشم؟» درکل بله، اما این چیزی نیست که داریم درموردش حرف می‌زنیم. ما می‌خواهیم شما یک نفس حقیقی بکشید. نفسی که واقعاً به آن آگاه باشید. نفسی که به‌عمد می‌کشید. در طی روز از طریق قفسهٔ سینه‌تان سطحی نفس می‌کشید. وقتی احساسات منفی‌ای مانند عصبانیت، استرس یا نگرانی را تجربه می‌کنید، نفس کشیدن‌هایتان سطحی‌تر می‌شود. حتی گاهی ممکن است فراموش کنید نفس بکشید.

یک راهی که می‌توانید خودتان را از تمام فکرهای استرس‌زا جدا کنید این است که مدام به خودتان یادآوری کنید که ذهنتان به‌جای کمک به شما، باعث می‌شود این استرس‌ها پُررنگ‌تر شوند. پس وظیفهٔ شما این است که به آن افکار نگاه کنید و اراده کنید در دام آنها نیفتید.

وقتی زندگی مثل طوفان با سرعت باورنکردنی‌اش دوروبرتان در گردش است، یک انتخاب دارید: یا می‌توانید اجازه دهید طوفان شما را از این‌سو به آن‌سو ببرد، یا در چشم طوفان آرام باشید. این همان لحظه‌ای است که کاملاً در زمان حال زندگی می‌کنید و از ذهن مشاهده‌گرتان استفاده می‌کنید تا شما را از دل طوفان وحشی بیرون بکشد و به چشم آرام طوفان که در قلبش قرار دارد ببرد. آنجاست که در چشم طوفان می‌نشینید و به‌جای اینکه درگیر مشکلات پیرامونتان شوید آنها را نظاره می‌کنید.

به قول شاعر هندی روپی کائور: «شما نمی‌توانید بیدار شوید و ببینید که پروانه شده‌اید - رشد یک روند است.»

مهم این است که به آن افکار بدون قضاوت نگاه کنید. ممکن است یکی از افکاری که سراغتان می‌آید این باشد: «من لایق این رابطه نیستم.» آن فکر را نگه دارید و سپس از ذهن مشاهده‌گرتان استفاده کنید تا بفهمید آیا این فکر صحت دارد یا فقط ذهن حراف و کثیفتان تصمیم گرفته که آن را وارد سرتان کند (به خواندن ادامه بدهید چون چند تمرین در ادامه وجود دارند که کمک می‌کنند این مشکل را حل کنید). وقتی این کار را انجام دهید بهتر می‌توانید از پس آن فکر بربیایید؛ زیرا به آن آگاه شده‌اید. پس اگر بتوانید همین‌گونه ادامه دهید و تلاش کنید باید گفت هزار آفرین بر شما، چون کار راحتی نیست. به‌یقین یکی از سخت‌ترین قدم‌هاست!

حتی وقتی به یک لحظه استراحت نیاز دارید. بهترین قسمت این است که به هیچ‌چیزی نیاز ندارید به‌جز «خودتان و چند ثانیه وقت» تا از مزیت‌های این کار لذت ببرید. وقتی در یک بحث به نقطهٔ شکست می‌رسید و چیزی نمانده از عصبانیت بترکید، نفس عمیقی بکشید. درست قبل از اینکه در عروسی پسرخاله‌تان سخنرانی کنید یا هنگامی که می‌خواهید به یکی از دوستانتان بگویید نمی‌توانید به شام تولدش بروید، چند ثانیه وقت بگذارید تا این تمرین را انجام دهید. چند ثانیه از همهٔ کارها دست بردارید و نفس عمیق بکشید. یا حتی به‌طور منظم بعدازظهرهای سه‌شنبه وقتی دنبال لحظه‌ای آرامش هستید دستتان را روی شکمتان بگذارید و این تمرین را انجام بدهید.