بریده‌هایی از کتاب پیاده روی با نیچه

دیگر حقایق به مرگ‌باری سابق نیستند، زیرا امروزه پادزهر به‌وفور یافت می‌شود. فریدریش نیچه، انسانی بسیار انسانی، ۱۸۷۸

نیچه در ابتدای سی‌سالگی می‌گوید: «بگذارید که روحی جوان، به زندگی‌اش با یک پرسش بنگرد: تاکنون صمیمانه عاشق چه چیزی بوده‌اید؟ چه چیزی روحتان را به پرواز درمی‌آورد؟» درنهایت، پرسش صحیح همین است. مفهوم ابرانسان (همانند مفهوم زندگی) رسیدن به مقصدی ثابت یا یافتن محلی دائمی با چشم‌اندازی زیبا نیست. با قدم برداشتن، پا در کوه می‌گذارید. گاهی می‌لغزید و به جلو تلوتلو می‌خورید و گاهی هم تعادلتان را از دست می‌دهید و به عقب پرت می‌شوید. این کتابْ داستان تلاش برای ایستادن و قدم برداشتن به شکلی مناسب است، تا خودِ اکنونی را به‌سوی مقصدی دست‌نخورده، دست‌یافتنی ولی دور حرکت دهیم. دراین‌صورت، حتی لیز خوردن هم می‌تواند آموزنده باشد، زیرا بیشتر وقایع مربوط به مسیر هستند نه قله. در این راه است که به قول نیچه، می‌توان «خود را یافت.

نیچه در ابتدای سی‌سالگی می‌گوید: «بگذارید که روحی جوان، به زندگی‌اش با یک پرسش بنگرد: تاکنون صمیمانه عاشق چه چیزی بوده‌اید؟ چه چیزی روحتان را به پرواز درمی‌آورد؟» درنهایت، پرسش صحیح همین است. مفهوم ابرانسان (همانند مفهوم زندگی) رسیدن به مقصدی ثابت یا یافتن محلی دائمی با چشم‌اندازی زیبا نیست. با قدم برداشتن، پا در کوه می‌گذارید. گاهی می‌لغزید و به جلو تلوتلو می‌خورید و گاهی هم تعادلتان را از دست می‌دهید و به عقب پرت می‌شوید. این کتابْ داستان تلاش برای ایستادن و قدم برداشتن به شکلی مناسب است، تا خودِ اکنونی را به‌سوی مقصدی دست‌نخورده، دست‌یافتنی ولی دور حرکت دهیم. دراین‌صورت، حتی لیز خوردن هم می‌تواند آموزنده باشد، زیرا بیشتر وقایع مربوط به مسیر هستند نه قله. در این راه است که به قول نیچه، می‌توان «خود را یافت.

نیچه در بیشتر عمر خود به‌دنبال والاترین اهداف، به تلاش برای تسلط بر جنبه‌های متفاوت جسمی و فلسفی پرداخت. او اشاره می‌کند: «اینک به تو ابرانسان را می‌آموزم.» ابرانسان، آرمانی فرابشری، بلندترین هدف ممکن برای انسان و آرزوی مطالعه‌کنندگان بی‌شمار است. سال‌ها معنی ابرانسان را واضح و مبرهن می‌دانستم: پیشرفت کن و از خود اکنونی‌ات بالاتر برو. آزاده، مسلط بر ذات خویش و سنت‌گریز. قهرمان اگزیستانسیال نیچه ترس و امید یکسانی از خود ساطع می‌کند. ابرانسان چالشی پیشِ روی ماست تا به‌واسطهٔ آن خود را متفاوت تجسم کنیم؛ بالاتر از عرف جامعه و محدودیت‌هایی که خودمان به‌تدریج بر زندگی مدرن اعمال کرده‌ایم؛ بالاتر از آهنگ بی‌توقف زندگی روزمره؛ بالاتر از افسردگی و اضطرابی که لحظه‌ای رهایمان نمی‌کند؛ بالاتر از ترس و شک به خود که آزادی را از ما دریغ کرده است.

برای خود اهدافی والا و شرافتمندانه تعیین و در دستیابی به آن خود را فدا کنید! در مسیر مقصود بزرگ و ناممکن، برتر از اضمحلال نمی‌شناسم. تا انتها دست از حرکت نکشید. فریدریش نیچه، دست‌نوشته‌ها، ۱۸۷۳

نیچه می‌گوید: «در این جهان برای هر فرد راهی واحد وجود دارد که کسی جز او نمی‌تواند در آن پا بگذارد. مقصد این راه کجاست؟ نپرس و در عوض در آن قدم بگذار.»