بریده‌هایی از کتاب چگونه بر جهان حکومت کنیم؟

لنین که تازه متوجه شده بود چه ماری در آستین پرورانده، نامهٔ محرمانه‌ای به کنگره نوشت و درخواست کرد که استالین را از سمت دبیرکلی حزب کمونیست برکنار کنند، اما استالین به‌موقع نامه را معدوم کرد و اجل هم فرصت نامه‌نگاری مجدد به لنین نداد. شاید اگر سکته، لنین را فلج نمی‌کرد، استالین تنها نامی فراموش‌شدنی در پانویس کتاب‌های تاریخ روسیه بود.

لنین وقتی استالین را به‌عنوان منشی عمومی کمیتهٔ مرکزی حزب کمونیست روسیه انتخاب کرد، از روحیهٔ جاه‌طلبانه و بلندپروازانهٔ او غافل ماند.

خاطرتان باشد که افرادی را برای پست‌های عالی انتخاب کنید که سختکوش اما فاقد هرگونه استعداد واقعی باشند.

سر کار رفتن قوم و خویش و دوستان علاف بیکار و اکثراً بی‌هنر شما و پیشرفت سریع‌شان در طی مدارج ترقی باعث می‌شود که خودشان را مدیون و مرهون شما بدانند و بلافاصله خواسته‌های شما را اجرایی کنند. در ضمن نهادها و ادارات موازی در رقابت با یکدیگر سرشان گرم می‌شود و هیچ‌گاه تهدیدی برای شما نمی‌شوند.

ایجاد نظام اداری عظیم و پیچیده یکی از شیوه‌های پسندیده و کارآمد سر کار گذاشتن و درگیر کردن ذهن مردم‌تان است. در ضمن از این طریق می‌توانید تمام آشنایان بی‌کفایت، تنبل و مفت‌خور و برخوردار از «ژن خوب» خودتان را مشغول کار کنید.

یک کاخ بزرگ و حسابی جادار.

یک کاخ بزرگ و حسابی جادار.

چند اقامتگاه ییلاقی و قشلاقی در جاهای مختلف کشورتان.

آشپزخانه‌ای با بهترین آشپزهای داخلی و خارجی. * یک چشندهٔ غذا/ پیش‌مرگ شکمی. * تعداد زیادی خدم و حشم.

یک قایق تفریحی بزرگ: حتی اگر کشور صحرایی شما از چهار طرف با خشکی احاطه شده و در داخل مرزهای کشورتان هم به آب دسترسی ندارید، قایق‌تان می‌تواند در دریای کارائیب لنگر بیندازد.

* دو جت اختصاصی.

سه رولزرویس ضدگلوله (داشتن تنها یک رولزرویس ضد گلوله شما را تبدیل به هدف آسانی برای تروریست‌ها می‌کند).

وقتی قدرت مطلق دارید باید از هر چیز بهترینش متعلق به شما باشد. چون هر چیز کمتر از بهترین، توهین به شخصیت و فرهنگ مردم شماست.

اگر قرار است خبری منفی دربارهٔ شما و اطرافیان‌تان از رسانه پخش شود، با انتشار اخباری عاطفی، عشقی، احساسی، می‌توانید آن را تحت پوشش قرار دهید. مردم ترجیح می‌دهند مراسم عروسی شاد و پراحساس دختر شما را ببینند تا گزارش تلویزیونی خشک و کسل‌کنندهٔ پر از آمار و ارقام در مورد فساد مالی حکومت‌تان را.

در مورد تصویربرداری سخنرانی‌ها هم باید به یک نکتهٔ مهم دقت کنید: دوربین‌های تلویزیونی همیشه باید شما را از پایین به بالا فیلم‌برداری کنند تا قدوبالای رشید شما را رشیدتر و باابهت‌تر نشان دهند و برعکس رقبای شما را از بالا تصویربرداری کنند تا حقارت و کوچکی و عجز و ضعف‌شان نمایان شود. در دست یک تدوین‌گر ماهر و خبره، هر تصویر ویدئویی از شما می‌تواند تبدیل به یک برگ برنده شود و...

قدرت درک توده کم، اما قدرت فراموشی‌شان زیاد است.

این نقل قول هیتلر را آویزهٔ گوش‌تان کنید: وظیفهٔ رسانه همیشه و به‌طور ثابت جلوه دادن حقیقت به طرزی است که از حق ما جانبداری کند.

اگر از رسانه‌ها بد استفاده کنید، می‌تواند به‌اندازهٔ بدترین دشمنان و رقبایتان برای شما خطرناک باشد. شما باید یاد بگیرید که چطور از رسانه در جهت منافع‌تان بهره‌برداری کنید. این‌که چطور خبرها را دست‌کاری کنید و چطور با بیان متفاوت یک خبر، تأثیر متفاوتی روی مردم بگذارید.

تغذیهٔ رسانه‌ها فیدل کاسترو ـ رکورددار مدت‌زمان حکومت در بین رهبران زندهٔ جهان ـ هیچ فرصتی را برای این‌که به مردم بگوید چه چیزهایی می‌خواهد و چگونه آن‌ها را می‌خواهد، از دست نمی‌داد. شما هم نباید از دست بدهید. مردم تحت حکومت‌تان را به شنیدن سخنرانی‌های مرتب و پیاپی‌تان از تلویزیون و رادیو عادت دهید. فیدل بابت سخنرانی‌های طولانی‌اش معروف بود. در می سال ۱۹۵۹ یک سخنرانی شش‌ساعته از او پخش شد. تصورش را بکنید، شش ساعت. بی‌وقفه در مورد عظمت ملت شریف کوبا و نقشه‌هایی که آمریکا برایشان کشیده صحبت کرد. شما باید حداقل هفته‌ای یک بار و دست‌کم به مدت نیم ساعت از طریق رادیو و تلویزیون با مردم صحبت کنید و این سخنرانی‌ها باید هم‌زمان از تمام شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی پخش شود. در این سخنرانی‌ها هیچ‌گاه از نقشه‌ها و طرح‌های کوچک سخن نگویید، چون خون را در عروق مردم‌تان به اندازهٔ کافی به جوش نمی‌آورد. خاطرتان باشد که سخنرانی‌های شما باید احساسات مردم را تحریک کند، نه این‌که خدای نکرده آن‌ها را به فکر کردن وادارد.

هیچ‌چیز مثل یک یونیفورم نظامی اطرافیان و مردم را وادار به احترام به شما نمی‌کند. یونیفورم نظامی پیام‌آور قدرت است. هیتلر، استالین، ایدی امین، ژنرال فرانکو و خیلی دیکتاتورهای دیگر این موضوع را خیلی خوب می‌دانستند.