بریده‌هایی از کتاب چگونه بر جهان حکومت کنیم؟

لباس فرم تأثیرگذار، زندگانی شاهانهٔ بریز و بپاش و پارانویای شدید، مشخصه‌های یک حاکم کامل هستند. اما یک مستبد واقعی که می‌خواهد تبدیل به چهره‌ای جهانی شود، باید جنون و جاه‌طلبی‌اش را به شیوه‌ای خاص و منحصربه‌فرد نمایش دهد. در حقیقت آنچه یک مستبد دیکتاتور را شاخص می‌کند، دیوانگی‌ها و اعمال غیرمنطقی است که هر حاکم تمامیت‌خواه از عهده‌اش برنمی‌آید.

تکیه بر مسند قدرت مانند سواری بر ببر است. پیاده شدن مساوی است با خورده شدن. جی. بی. پریستلی

نقل می‌کنند از ناپلئون که: یک مرد برای منافعش سخت‌تر می‌جنگد تا برای حقوقش

به غر زدن مردم در اتوبوس و تاکسی و مغازهٔ سلمانی کاری نداشته باشید. آن‌ها را دچار این توهم می‌کند که از آزادی بیان برخوردارند و تاریخ نشان داده که عامهٔ مردم آزادی بیان را به آزادی اندیشه ترجیح می‌دهند

از خاطر نبرید که شرایط اقتصادی عالی برای عامهٔ مردم می‌تواند به اندازهٔ شرایط اقتصادی بدشان خطرناک باشد. مردم اگر دغدغهٔ معاش نداشته باشند، فرصت می‌کنند کتاب و مطبوعات بخوانند و به این مسئله فکر کنند که اصلاً چرا باید تحت حکومت مستبدانهٔ شما زندگی کنند. پس سیاست شما باید از این قرار باشد: شرایط زندگی حداقلی برای مردم فراهم کنید. اجازهٔ پیشرفت به اقلیتی که بیش از این می‌خواهند بدهید (درعین‌حال مراقب باشید که از حد خاصی، چه از لحاظ قدرت مالی و چه از نظر قدرت اجتماعی، نگذرند) و مجازات شدیدی برای فعالیت‌های سیاسی در نظر بگیرید

اصل هدف مضاعف وقتی در رأس امور هستید هرکاری می‌کنید، هر تصمیمی که می‌گیرید باید در خدمت دو هدف باشد: اول این‌که نفعش به شما برسد، چه از لحاظ معنوی و تضعیف مخالفان و تقویت خودتان و چه از لحاظ مادی و پرشدن جیب خودتان و کس‌وکارتان. دوم این‌که نشان‌دهندهٔ این باشد که کشور و مردم شما پس از به قدرت رسیدن‌تان در مسیر پیشرفت و توسعه قرار گرفته‌اند. مثالی برایتان می‌زنم. شما تصمیم می‌گیرید یک تعداد فروشگاه زنجیره‌ای در کشور تأسیس کنید تا نشان دهید از کشورهای غربی چیزی کم ندارید. سیمان لازم برای احداث ساختمان این فروشگاه‌ها باید از کارخانهٔ سیمان پسر بزرگ شما تأمین شود و پسر کوچک شما که معماری خوانده باید مسئول کل پروژه باشد. یا مثلاً اگر قصد احداث بزرگراهی شش‌بانده دارید، این بزرگراه یا باید از وسط تشکیلات اپوزیسیون شما بگذرد و آن‌ها را به خاک سیاه بنشاند و یا این‌که از مجاورت زمین‌های کشاورزی که پسر وسطی‌تان به‌تازگی به قیمت خیلی مفت خریده، رد شود و آن زمین‌ها را هم‌قیمت طلا کند.

اگر نان و بوقلمون مردم به راه باشد و خوب سرگرم شوند، دیگر چه دلیلی دارد که شال و کلاه کنند و بریزند داخل خیابان‌های شهر؟ در روزگار نرون سرگرمی محبوب مردم تماشای خورده شدن مسیحیان توسط شیرهای گرسنه بود و در عصر ما ورزش و تلویزیون دو راهکار عمدهٔ سرگرم کردن توده‌ها هستند. وقتی این دو با هم جمع شوند دیگر چه شود! در حقیقت هیچ‌چیز مثل پخش مستقیم مسابقات ورزشی ضامن آسودگی خاطر دیکتاتورها نیست.

من و مردم به یک توافق شرافتمندانه دست یافتیم که هر دو طرف را راضی می‌کند. آن‌ها هرچه دل‌شان بخواهد می‌گویند و من هرچه دلم بخواهد می‌کنم. فکر می‌کنم این شکل عملی یک حکومت استبدادی مردمی است. فردریک کبیر

هرکس که شما به‌جایش بر مسند قدرت نشسته‌اید دوست دارد مجدداً مقام و منصبش را پس بگیرد. اگر خودش مرده باشد که دیگر بدتر، خانواده و خویشانش قصد دارند هم انتقام بگیرند و هم بر مسند قدرت بنشینند. به هر قیمتی شده سرکوب‌شان کنید. اگر نمی‌خواهید دست‌تان به خون‌شان آلوده شود، زندانی‌شان کنید. تحت هیچ شرایطی آن‌ها را تبعید نکنید. درست مثل بومرنگ برمی‌گردند، با قدرت و سرعتی مرگبار.

شما نمی‌توانید همهٔ مردم را فریب دهید. شما نمی‌توانید مردم را برای همیشه فریب دهید، اما می‌توانید تعداد زیادی از آن‌ها را برای مدت طولانی فریب دهید. جیمز تربر

برای این‌که نام‌تان در تاریخ بماند و آیندگان به نیکی از شما یاد کنند، باید دست‌کم یک کار را خوب انجام دهید. یک جنبهٔ اصلاحات اجتماعی را در نظر بگیرید و قهرمان آن شوید. وسایل ارتباط جمعی را گسترش دهید. اتوبان شش‌بانده بسازید. حامی هنر و فرهنگ باشید. موسولینی یک آدم ناخوشایند مستبد عوضی بود، اما وقتی اسمش می‌آید جماعت اسپاگتی‌خور می‌گویند حداقل این کار خوب را کرد که قطارهای بین‌شهری ایتالیا سر ساعت حرکت می‌کنند. هیتلر یک شیطان مجسم بود، اما ژرمن‌ها خوب می‌دانند که به لطف دستوراتش کشورشان صاحب یکی از بهترین شبکهٔ اتوبان‌های سراسری در اروپا شد

بزرگی گفته مهم نیست که دیگران در مورد شما چه فکر می‌کنند. وقتی شما به‌اندازهٔ کافی بزرگ باشید، آیندگان مشتاقند بدانند که شما دربارهٔ دیگران چگونه فکر می‌کردید

معمولاً در نظام‌های دموکراتیک، تصمیمات دولتی و حکومتی اندکی گرفته می‌شود، چرا؟ شیوهٔ تصمیم‌گیری‌های مهم حکومتی در نظام‌های دموکراتیک از این قرار است: سیاستمداری یک ایدهٔ درخشان دارد. آن را به صورت لایحه تنظیم می‌کند. کمیته‌ای مسئول بررسی آن می‌شود. اصلاحات لازم انجام می‌شود. به مجلس می‌رود. در مجلس به‌خاطر پاره‌ای ایرادات و مشکلات رد می‌شود. مجدداً روی آن کار می‌شود و مجدداً به‌خاطرش گزارش‌های لازم تهیه می‌شود. در همین حین دولت عوض می‌شود. دولت جدید نظر مساعدی نسبت به آن سیاستمدار یا این لایحه ندارد و آن ایدهٔ درخشان کلاً دفن می‌شود.

در مورد تصویربرداری سخنرانی‌ها هم باید به یک نکتهٔ مهم دقت کنید: دوربین‌های تلویزیونی همیشه باید شما را از پایین به بالا فیلم‌برداری کنند تا قدوبالای رشید شما را رشیدتر و باابهت‌تر نشان دهند و برعکس رقبای شما را از بالا تصویربرداری کنند تا حقارت و کوچکی و عجز و ضعف‌شان نمایان شود.

تغییر نام جاهای مهم برای این‌که به جهان تجارت نشان دهید که قدرت کامل از آن شماست، شیوهٔ مؤثر و خوبی است. با انتخاب نام‌های مورد علاقه‌تان شروع کنید. چه نامی بهتر از اسم خودتان. نام خودتان را بر اماکن و بناهای معروف شهر بگذارید. پارک‌ها، خیابان‌ها، میدان‌ها، بزرگراه‌ها، پل‌ها و دانشگاه‌ها. به نوشتهٔ پلوتارک، اسکندر کبیر بیش از هفتاد شهر را به اسکندریه تغییر نام داد. ایدی امین نام دریاچهٔ آلبرت را به دریاچهٔ موبوتو سیسه سکو و دریاچهٔ ادوارد را به دریاچهٔ ایدی امین تغییر داد. رافائل تروخیلو، دیکتاتور جمهوری دومینیک نیز نام پایتخت را به شهر تروخیلو و نام بلندترین قلهٔ این کشور را به قلهٔ تروخیلو تغییر داد.

میلیون‌ها نفر باید کشته شوند تا سزار، سزار شود. تامس کمپل

اگر شما شش خط از نوشتهٔ شریف‌ترین و پاک‌دست‌ترین رجال را به من دهید چیزی در آن پیدا می‌کنم که به‌واسطه‌اش آن فرد مستحق اعدام باشد. کاردینال ریشلیو

قصدتان چه کودتا در محل کارتان باشد یا در کاخ ریاست‌جمهوری، سعی کنید نقشه‌تان را آخر هفته اجرا کنید. از هر سیاستمداری بپرسید به شما می‌گوید که جمعه روز خوبی برای انتشار اخبار بد است. چرا؟ چون تا روز شنبه که روز نخست کاری است هیچ روزنامه‌نگاری در موردش چیزی نمی‌نویسد. بعدش هم چه کسی می‌داند چه اتفاقی می‌افتد؟ وقتی مردم شنبه در روزنامه‌ها درباره‌اش می‌خوانند، دیگر همه‌چیز تمام شده و مردم بار دیگر زندگی روزمره‌شان را از سر می‌گیرند. جمعه روزی بود که آرژانتین به جزایر فالکلند حمله کرد، روزی بود که پینوشه در شیلی کودتا کرد، روزی بود که عراق به کویت تجاوز کرد. و البته روزی که مهیب‌ترین جنگ تاریخ بشر، جنگ جهانی دوم، شروع شد: جمعه اول سپتامبر ۱۹۳۹ روز اشغال لهستان توسط ارتش آلمان. می‌بینید؟ روی‌هم‌رفته جمعه روز خیلی بدی هم نیست.

قصدتان چه کودتا در محل کارتان باشد یا در کاخ ریاست‌جمهوری، سعی کنید نقشه‌تان را آخر هفته اجرا کنید. از هر سیاستمداری بپرسید به شما می‌گوید که جمعه روز خوبی برای انتشار اخبار بد است. چرا؟ چون تا روز شنبه که روز نخست کاری است هیچ روزنامه‌نگاری در موردش چیزی نمی‌نویسد. بعدش هم چه کسی می‌داند چه اتفاقی می‌افتد؟ وقتی مردم شنبه در روزنامه‌ها درباره‌اش می‌خوانند، دیگر همه‌چیز تمام شده و مردم بار دیگر زندگی روزمره‌شان را از سر می‌گیرند.

به قول معروف تهمت مثل زغال است، رقیب‌تان را نسوزاند دست‌کم روسیاهش می‌کند.