بریده‌هایی از کتاب چگونه بر جهان حکومت کنیم؟

قدرت درک توده کم، اما قدرت فراموشی‌شان زیاد است. به‌وسیلهٔ تبلیغات می‌توان مردم را معتقد ساخت که بهشت، جهنم و جهنم، بهشت است.

ضرورتی ندارد که یک عنوان حکومتی داشته باشید تا قدرت واقعی در دست‌های شما باشد. تاریخ پر است از شخصیت‌های قدرتمندی که پشت پرده مهم‌ترین تصمیمات را می‌گرفتند و جز شماری اندک کسی از قدرت و نفوذشان آگاه نبود.

قدرتمند بودن مثل محترم بودن است، اگر مجبوری که به مردم بگویی آدم محترمی هستی، معلوم می‌شود که واقعاً نیستی.

به قول اسکار وایلد بهترین راه برای رهایی از شر وسوسه، تسلیم شدن در برابر آن است.

پول و قدرت شرکای جانی و دست تو دست هستند. اگر پول داشته باشید، قدرت هم دارید و اگر قدرت داشته باشید، فرصت‌ها و موقعیت‌های بی‌شماری برای کسب ثروت بی‌حساب دارید. از یک چیز هم مطمئن باشید: اگر هیچ‌کدام‌شان را ندارید، کلاً ول‌معطلید.

تمام حاکمان تمامیت‌خواه یک آرمان بزرگ غیرمحتمل دارند. تنها طبیعت نگرش‌شان تفاوت دارد. می‌تواند بهشت آریایی نازی‌ها باشد یا جامعهٔ بدون طبقهٔ کمونیسم که توسط مارکسیست لنینیست‌ها تبلیغ می‌شد. هدف و منظور و کاربرد اصلی آرمان بزرگ، حقانیت بخشیدن به تمام سفاکی‌ها، بی‌رحمی‌ها، وحشی‌گری‌ها و جنایت رژیم شماست و درعین‌حال تضمین‌کنندهٔ وفاداری امیدوارانهٔ پیروان و دنباله‌روهای شما.

ارائهٔ اطلاعات غلط و اغراق‌شده دربارهٔ مشکلات دیگر کشورها راهکار خوبی برای تشدید حس حق‌شناسی در عامهٔ مردم است، اما راهکار مؤثرتر برگزاری مستمر و مرتب همایش‌ها و تجمعات در حمایت از شما و حکومت‌تان است.

تبلیغات عالی می‌تواند شرم‌آورترین دروغ‌ها را تبدیل به حقیقت مسلم کند و واقعیاتِ مثل روز روشن را کذب و ساخته و پرداختهٔ ذهن‌های بیمار. همان‌گونه که جرج اورول در کتاب ۱۹۸۴ اشاره کرده: جنگ، صلح است، آزادی در بردگی است و جهل قدرت است.

مدارا در سیاست تا وقتی توصیه می‌شود که در جست‌وجوی یک چماق مناسب هستی.

وظیفهٔ رسانه همیشه و به‌طور ثابت جلوه دادن حقیقت به طرزی است که از حق ما جانبداری کند.

معادلات سیاسی و جنگ قدرت مثل مسابقهٔ لاک‌پشت و خرگوش است که برندهٔ آن همیشه لاک‌پشت است.

دموکراسی نوعی از حکومت است که انتخابات آزاد را با آزادی عمل دادن به عدهٔ زیادی نالایق برای منصوب کردن مشتی افراد فاسد جایگزین می‌کند.

همچون سیزیف، تلاش برای رسیدن به قله، برای قوت قلب و احساس خوشبختی انسان کافی است.

در راه رسیدن به هدف قربانی کردن امری اجتناب‌ناپذیر است و هرچقدر این هدف بزرگ‌تر باشد، قربانی شما بزرگ‌تر است.

در کشورهای جهان سوم، دیکتاتورها و صاحبان قدرت دست بازتری برای ثروت‌اندوزی و اختلاس‌های کلان دارند

خیلی بد است که تنها کسانی که می‌دانند یک کشور باید چطور اداره شود، راننده

چهار چیز است که مردم را از حاکمان وقت بیزار می‌کند: فساد، بی‌رحمی، بی‌عدالتی و عدم کفایت. در میان این صفات، بی‌کفایتی از همه بدتر است

ایجاد نظام اداری عظیم و پیچیده یکی از شیوه‌های پسندیده و کارآمد سر کار گذاشتن و درگیر کردن ذهن مردم‌تان است. در ضمن از این طریق می‌توانید تمام آشنایان بی‌کفایت، تنبل و مفت‌خور و برخوردار از «ژن خوب» خودتان را مشغول کار کنید. این کار چه فایده‌ای دارد؟ سر کار رفتن قوم و خویش و دوستان علاف بیکار و اکثراً بی‌هنر شما و پیشرفت سریع‌شان در طی مدارج ترقی باعث می‌شود که خودشان را مدیون و مرهون شما بدانند و بلافاصله خواسته‌های شما را اجرایی کنند. در ضمن نهادها و ادارات موازی در رقابت با یکدیگر سرشان گرم می‌شود و هیچ‌گاه تهدیدی برای شما نمی‌شوند.

وظیفهٔ رسانه همیشه و به‌طور ثابت جلوه دادن حقیقت به طرزی است که از حق ما جانبداری کند. قدرت درک توده کم، اما قدرت فراموشی‌شان زیاد است. به‌وسیلهٔ تبلیغات می‌توان مردم را معتقد ساخت که بهشت، جهنم و جهنم، بهشت است. هر چقدر این دروغ‌ها بزرگ‌تر باشد مردم حاضرند برای تحقق آن‌ها تلفات بیشتری بدهند.

کودکان بزرگ‌ترین دیکتاتورها هستند.