بریده‌هایی از کتاب سپاسگزاری

سپاسگزاری؛ نه تنها پرهیزکاری است؛ بلکه والد بقیه نعمت‌هاست.

لذت بردن از آنچه داری هرگز کار ساده‌ای نیست. اینکه به زندگی دیگران نگاه کنی و غصه بخوری که چقدر موفق‌اند و چه زندگی خوبی دارند، راحت‌تر است. اما کمتر کسی از درون همان حسی را دارد که از بیرون کسب می‌کند.

هالیوودی‌ام به من گفت که هروقت همسرش برای خرید به مغازه می‌رود، از او صمیمانه تشکر می‌کند. «مهم نیست اگر کرهٔ بادام‌زمینی خوب نمی‌خرد و من نوع دیگری دوست دارم. آن‌ها را پشت کابینت قایم می‌کنم. اما از همسرم گله نمی‌کنم. چون این خودش نوعی معجزه است!»

سپاسگزار بودن، همچون فکری بزرگ، جایگزین عالی برای خشونت، عصبانیت و انزجار بود.

سپاسگزار بودن، همچون فکری بزرگ، جایگزین عالی برای خشونت، عصبانیت و انزجار بود.

که بسیاری از ما از یک خلاء بزرگ سپاس رنج می‌بریم. می‌دانیم باید قدردان باشیم؛ اما چیزی جلو ما را می‌گیرد.

دنیل کانمن، روان‌شناس برندهٔ جایزهٔ نوبل، می‌گوید اندیشیدن به رخدادهای بد، منطق تکامل را توجیه می‌کند. اجداد ما، یک دانهٔ سمی را به‌خاطر نگه داشته و دربارهٔ آن به دوستان‌شان گفتند و با این روش نجات پیدا کردند. بیان ده مورد دیگر که طعم خوبی دارد، اصلاً جای ابراز نداشته و بیان نشده است. امروزه، ما نیز همان روش را به شیوه‌ای جدیدتر انجام می‌دهیم. برای مثال، چهار نمرهٔ بالای فرزندان‌مان را نمی‌بینیم و تنها به یک نمرهٔ کم او گیر می‌دهیم.