بریده‌هایی از کتاب مکتوب

«تو هنوز زنده هستی چون هنوز به جایی که باید می‌رسیدی؛ نرسیدیی!»

استاد می‌گوید: «اگر در میسر تحقق رویاهایتان پیش می‌روید، نسبت به آنها متعهد باشید و هرگز در را به روی بهانه‌های بیهوده باز نکنید: این چیزی نیست که می‌خواستم! چون این گونه عبارت‌ها پر از بذرهای شکست هستند. به راه خود ادامه دهید، حتی اگر گام‌هایتان دچار تزلزل شده باشند و حتی اگر می‌دانید قادرید کارهای بهتر انجام دهید. اگر احتمالات گوناگونی را بپذیرید، هیچ تردیدی وجود ندارد که در آینده نیز پیشرفت خواهید کرد؛ اما اگر بپذیرید که محدودیت‌هایی دارید، هرگز از چنگال آنها رها نخواهید شد. با شهامت گام در مسیر بگذارید و از انتقادات سایرین هراس نداشته باشید. از همه بالاتر اجازه ندهید که انتقادها شما را فلج کنند. در همه شب‌های بی‌خوابی خداوند در کنارتان است و با عشق بیکران اشک‌ها را از چهره شما می‌زداید. خداوند همیشه با شجاعان است.»

هیچ کس نمی‌تواند صورتش را در آب مواج ببیند، جستجوی خداوند با ذهن نگران نیز غیرممکن است.

«آنچه به این صخره‌ها جلوه زیبا بخشیده است، چکش نبود! بلکه این آب بود که توانست با رقص و آواز دل‌انگیزش این کار مهم را انجام دهد

«خردمند کسی است که اگر بداند باید موقعیت فعلی را ترک کند؛ هر چه سریع‌تر این کار را انجام دهد!»

قوی‌ترین و وحشتناک‌ترین سلاح قدرتمند و در عین حال بزدلانه‌ترین آنها که انسان تاکنون اختراع کرده است، واژگان و کلام است. مشت و سلاح آتشین منجر به خونریزی می‌شوند، بمباران‌ها منجر به خراب شدن خانه‌ها و خیابان‌ها می‌شوند، کالبد شکافی قادر است اثرات سم را در بدن قربانی نشان دهد. استاد می‌گوید: «کلام انسان بدون بر جای گذاشتن کوچک‌ترین سرنخی منجر به نابودی می‌شود. کودکان طی سال‌ها با شنیدن سخنان والدین خود شرطی می‌شوند، مردان بی‌رحمانه مورد انتقاد قرار می‌گیرند، زنان به طور سیستماتیک و کاملاً برنامه‌ریزی شده توسط کلام شوهرانشان قتل عام می‌شوند، مؤمنان تحت تأثیر کلام مفسران دینی قرار گرفته و از دین منحرف می‌شوند. به عملکرد خود دقت کنید؛ آیا شما نیز از همین سلاح استفاده می‌کنید؟ آیا دیگران هم این سلاح را بر علیه شما به کار می‌برند؟

«به زندگی متعهد باش! اگر زنده هستی باید دست هایت را تکان داده، جست و خیز کنی، سر و صدا راه بیندازی، بخندی و با مردم حرف بزنی؛ چون زندگی دقیقاً نقطه مقابل مرگ است. مردن یعنی همیشه فقط در حالت و بدون تغییر باقی بمانی، اگر بیش از حد آرام باشی زنده محسوب نخواهی شد.»

«با چشمان بسته یا باز، تصاویری که تعریف می‌کنم در ذهن خود تصور کن: یک دسته از پرندگان در حال پرواز هستند، چند پرنده را مشاهده می‌کنی؟ پنج/ یازده؟ شانزده؟ مهم نیست پاسخ چه باشد، گاهی اوقات اطمینان از اینکه چند پرنده را شاهد هستی دشوار است؛ اما یک واقعیت در این آزمایش مشخص خواهد شد؛ تو می‌توانی دسته‌ای از پرندگان را ببینی، اما شمردن آنها فراتر از قدرت توست، اما صحنه مزبور به شکلی کاملاً واضح در ذهن تو نقش می‌بندد؛ اما باید یک پاسخ برای این پرسش وجود داشته باشد. چه کسی باید تعیین کند چه تعداد پرنده در این تصویر ذهنی وجود دارد؟ فقط خود تو!»

«کلام انسان بدون بر جای گذاشتن کوچک‌ترین سرنخی منجر به نابودی می‌شود. کودکان طی سال‌ها با شنیدن سخنان والدین خود شرطی می‌شوند، مردان بی‌رحمانه مورد انتقاد قرار می‌گیرند، زنان به طور سیستماتیک و کاملاً برنامه‌ریزی شده توسط کلام شوهرانشان قتل عام می‌شوند، مؤمنان تحت تأثیر کلام مفسران دینی قرار گرفته و از دین منحرف می‌شوند. به عملکرد خود دقت کنید؛ آیا شما نیز از همین سلاح استفاده می‌کنید؟ آیا دیگران هم این سلاح را بر علیه شما به کار می‌برند؟ از ادامه هر دو این‌ها پیشگیری کنید.

قوی‌ترین و وحشتناک‌ترین سلاح قدرتمند و در عین حال بزدلانه‌ترین آنها که انسان تاکنون اختراع کرده است، واژگان و کلام است. مشت و سلاح آتشین منجر به خونریزی می‌شوند، بمباران‌ها منجر به خراب شدن خانه‌ها و خیابان‌ها می‌شوند، کالبد شکافی قادر است اثرات سم را در بدن قربانی نشان دهد.

ما یهودیان در مواجهه با شکستن یک لیوان می‌گوییم: «به امید موفقیت!» مفهوم این عبارت این است که چه بهتر از شانس خودت برای پیشگیری از شکسته شدن

راهب گوشه‌نشین گفت: «هر چه را که زندگی به تو ارزانی داشته است با شادی بپذیر! مرتکب گناه نشو تا روحت ناامید نشود و هرگز سخاوت زمین را هدر نده!»

همیشه باید از خودتان بپرسید: «از آنجا که قرار است بمیرم، اکنون بهتر است چه کاری انجام دهم؟»

کائنات همه کسانی که عقاید از پیش تعیین شده دارند را تحریم می‌کند. انرژی زمین باید تجدید شود، ایده‌های تازه به فضای کافی نیاز دارند. جسم و روح، نیازمند مبارزه‌های جدید هستند. آینده به ما فرصت خواهد داد و همه ایده‌ها (به جز ایده‌های از پیش تعیین شده) فرصت خودنمایی خواهند داشت. هر آنچه اهمیت دارد باقی می‌مانند و آنچه بی‌فایده است از بین خواهد رفت؛ اما اجازه دهید هر کس داور پندارهای خود باشد. ما داور رویاهای دیگران نیستیم. برای ایمان داشتن به شیوه و اعتقادات خومان، لازم نیست غلط بودن شیوه یا اعتقادات دیگران را اثبات کنیم. کسی که این گونه رفتار کند، با تزلزل گام برمی‌دارد.

این شمع که اکنون روشن کردم، نوری باشد که هنگام برخورد با مشکلات مسیر مرا روشن کرده تا تصمیمات صحیح اتخاذ کنم. دعا می‌کنم این شمع آتشی باشد که خودپسندی و ناپاکی مرا در خود بسوزاند. دعا می‌کنم این شمع شعله‌ای باشد که دلم را گرم کند و عاشق شدن را به من بیاموزد. خدایا! چون نمی‌توانم به مدت طولانی در اینجا بمانم، این شمع را به عنوان پاره‌ای از وجود خود در همین جا می‌گذارم. خدایا! کمکم کن تا این دعا همه کارهای روزمره مرا در برگیرد. آمین!»

موش زندگی می‌کند که همه کتاب‌هایم را به تدریج می‌جود. اگر همیشه نگران آن بوده یا به دنبال شکار کردنش باشم، مخفی می‌شود و تا آخر عمر باید همه سوراخ‌های اینجا را به دنبالش جستجو کنم. به جای اتلاف وقت، همه کتاب‌های با ارزش و خوبم را در یک جای امن قرار دادم که دست موش به آنها نرسد، سپس اجازه دادم بقیه کتاب‌ها را بجود. با این کار، او همیشه یک موش باقی می‌ماند و برای من تبدیل به یک هیولا نمی‌شود.» اگر از چند مورد معدود بترسید، ایرادی ندارد؛ همه ترس خود را بر روی همین موارد متمرکز کنید تا شهامت روبه‌رو شدن با مسائل مهم را داشته باشید.

دلقک گفت: «به زندگی متعهد باش! اگر زنده هستی باید دست هایت را تکان داده، جست و خیز کنی، سر و صدا راه بیندازی، بخندی و با مردم حرف بزنی؛ چون زندگی دقیقاً نقطه مقابل مرگ است. مردن یعنی همیشه فقط در حالت و بدون تغییر باقی بمانی، اگر بیش از حد آرام باشی زنده محسوب نخواهی شد.»

گاهی اوقات عقاید خود را تغییر دهید، البته تا زمانی که آزاری به کسی نرسد. بدون احساس خجالت، ضد و نقیض صحبت کنید؛ این هم حق شماست. مهم نیست که دیگران چه دیدگاهی نسبت به شما دارند ... در هر حال، آنها پشت سرتان صحبت خواهند کرد؛ پس راحت باشید!

چند یهودی مشغول دعا کردن در کنیسه بودند که صدای بچه‌ای را شنیدند که می‌گفت: «الف ... ب .... پ ... ت ...» آنها سعی کردند تمرکز خود را بر روی دعا کردن حفظ کنند، اما باز هم همان صدا را شنیدند: «الف ... ب ... پ ... ت ...» بالاخره دعا را نیمه کاره رها کردند و پسرکی که حروف الفبا را تکرار می‌کرد، یافتند. یکی از آنها به پسر بچه گفت: «چرا این کار را می‌کنی؟» پسرک گفت: «چون آیات کتاب مقدس را بلند نیستم، بنابراین فکر کردم باید حروف الفبا را تکرار کنم تا خداوند خودش از این حروف استفاده کند و واژگان صحیح را درست کند!» مرد گفت: «از درس بزرگی که به من دادی سپاسگزارم؛ امیدوارم بتوانم روزهای زندگی خود را همان گونه که تو حروف الفبا را تقدیم کردی به خداوند پیشکش کنم تا زندگی مرا هر طور که مایل است رقم بزند.»

شروع به نوشتن کنید. از دل و جان بنویسید حتی اگر هیچ کس نوشته‌هایتان را نمی‌خواند یا بدتر از آن، حتی اگر کسی به نوشته‌های محرمانه شما دست یابد و آنها را بخواند. نوشتن به شما کمک می‌کند افکار خود را سر و سامان دهید، در نتیجه آنچه در پیرامون شما می‌گذرد را بهتر خواهید دید. استفاده از قلم و کاغذ معجزه می‌کند، رنج و درد شما را تسکین می‌دهد، رویاهایتان را جامه عمل می‌پوشاند و امید از دست رفته را دوباره زنده می‌کند: واژگان قدرت عجیبی دارند!