بریده‌هایی از کتاب هر که ایمانش بیش، امیدش بیشتر

نسبت به آن‌چه که به (وقوع) آن امید نداری امیدوارتر باش از چیزی که به آن امید داری

فرمود انَّهُ لا یَیْاَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ الا الْقَوْمُ الْکافِرُونَ (یوسف ۸۷)

فَلا یَامَنُ مَکْرَ اللَّهِ الا الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ

کلُّ راجٍ طالِبٌ وکُلُّ خائفٍ هارِبٌ

بنده به میزانی که از خدا خائف است می‌تواند به او امیدوار باشد. بنابراین امیدوارترین و خوش‌گمان‌ترین بندگان، خداترس‌ترین آن‌ها می‌باشند.

اگر رئیس اداره تندخو باشد و ناراحتی یا عصبانیت خودش را سریع منعکس کند، به‌تدریج حدود خشم او را می‌فهمیم و حدس می‌زنیم که عکس‌العمل او نسبت به خطاهای مختلف چقدر است. حالا فرض کنیم رئیس اداره کسی باشد که چندین بار سکوت می‌کند و خطاها را نادیده می‌گیرد، اما وقتی کاسهٔ صبرش لبریز می‌شود، فرد خطاکار را بیچاره می‌کند! این رئیس ترس بیشتری دارد و کارمندان از او بیشتر حساب می‌برند. لذا گفته‌اند از خشم و غضب فرد حلیم و بردبار بترسید.

ای اصبغ! اگر گام‌های تو استوار باشد و ولایت‌پذیری تو کامل و دستت گشاده، بدان که خداوند به تو، از خودت مهربان‌تر است.

تو مگو ما را بدان شه یار نیست با کریمان کارها دشوار نیست

آل محمد علیهم السلام را دوست داشته باش، حتی اگر فاسق و گناهکار باشی، و دوست‌داران ایشان را هم دوست بدار هرچند فاسق و گناهکار باشند. کُنْ مُحِبّاً لاِلِ مُحَمَّدٍ ع وَ إِنْ کُنْتَ فَاسِقاً وَ مُحِبّاً لِمُحِبِّهِمْ وَ إِنْ کَانُوا فَاسِقِینَ (الدعوات، ص ۲۹)

امام صادق علیه السلام دست بر شانهٔ آن جوان گذاشت و فرمود هر گناهی مرتکب شده‌ای، از ما اهل بیت اعراض نکن

امام علی علیه السلام فرمود تمام امید خود را متوجه خدا کنید و جز او به کسی امید نداشته باشید زیرا هیچ کس به غیر خداوند متعال امید نبست مگر این‌که ناامید شد

«امیدوارم در دنیا کاستی‌ها را نبینید، اگر هم دیدید دم بر نیاورید. خداوند فرمود هر چه دیدی هیچی نگو، من هم هر چه دیدم هیچی نمی‌گویم. یعنی تو در مصائب صابر باش و چیزی نگو، من هم دربارهٔ کوتاهی‌ها و خطاهایت چیزی نمی‌گویم. زبانت را کنترل کن. ولو به تو سخت می‌گذرد،‌ گِله و شکوه نکن و از خدا، خوبی بگو.

هر وقت غصه‌ای آمد، بلافاصله سرت را به سجده بگذار که سبک می‌شوی. وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ (انسان ۲۶) و از شب برای خدا سجده کن. هر وقت در کارهایتان با راه‌بندان مواجه شدید بدانید خدا راه‌بندان ایجاد کرده است و اگر بخواهید راه‌بندان بر طرف شود، باید با او خلوت کنید و رابطه‌تان را با او اصلاح کنید

کوی ناامیدی مرو، امّیدهاست سوی تاریکی مرو، خورشیدهاست

امام باقر علیه السلام فرمود مؤمن به هر بلایی مبتلا می‌شود و به هر مرگی می‌میرد اما خودکشی نمی‌کند.

امام صادق علیه السلام خطاب به یکی از اصحاب خود به نام سدیر فرمود وقتی خداوند بنده‌ای را دوست بدارد او را غرق بلا می‌کند. ای سدیر ما و شما صبح و شب در بلا هستیم.

پرسیدیم گروهی گناه می‌کنند و می‌گویند ما به رحمت خدا امید داریم و همیشه هم همین‌طورند. هی گناه می‌کنند و هی می‌گویند ما به رحمت خدا امید داریم، تا مرگشان از راه برسد، کار اینها چه طوری است؟ امام صادق علیه السلام فرمود اینها مردمی هستند که در آرزوها غوطه‌ورند. دروغ گفته‌اند. آن‌ها امیدوار نیستند. هر کس به چیزی امیدوار باشد به دنبال آن می‌رود و کسی که از چیزی بترسد از آن می‌گریزد.

از امید دروغین بپرهیز، که تو را گرفتار ترس حقیقی می‌کند.

خداوند می‌فرماید ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (نحل ۳۲) داخل بهشت شوید به خاطر اعمالتان. یعنی بهشت رفتن عمل می‌خواهد و بدون آن و با صرف امید به خدا محقق نمی‌شود

تا به روز نیک کسان غم مخوری بسا کسا که به روز تو آرزومند است