بریده‌هایی از کتاب هر که ایمانش بیش، امیدش بیشتر

سر تا پای هر یک از ما را که خلاصه کنند، می‌شویم یک مشت خاک که ممکن بود یک تکه آجر باشد توی دیوار یک خانه، یا قلوه سنگ روی شانه یک کوه، یا مشتی سنگ ریزه که ته اقیانوس؛ یا حتی خاک یک گلدان باشد، خاک همین گلدان پشت پنجره! یک کف دست خاک ممکن است هیچ وقت، هیچ اسمی نداشته باشد و تا همیشه خاک باقی بماند؛ فقط خاک... اما حالا یک کف دست خاک وجود دارد که خدا به او اجازه داده نفس بکشد، ببیند، بشنود، بفهمد، جان داشته باشد، انتخاب کند، تغییر کند، تکامل بیابد، و ...

خدا ما را برای شادی آفریده است نه برای غم.

حتی اگر اوضاع تیره و تار بود امیدوار باشیم. چون تاریکی نشان روشنایی است.

سخن امام خمینی را به یاد بیاوریم که اگر کسی در گوش ما زمزمه می‌کند که از تو گذشته و کار تو اصلاح شدنی نیست، آن فرد شیطان است.

در دعای ابوحمزه ثمالی چنین می‌خوانیم پروردگارا تو را می‌خوانم با نگرانی و با علاقه، با امید و با ترس، مولای من وقتی گناهانم را می‌بینم، ناله و زاری می‌کنم و وقتی کرم و بخشش تو را می‌بینم، امیدوار می‌شوم.

یا رب کجاست محرم رازی که یک زمان دل شرح آن دهد که چه گفت و چه‌ها شنید

دانشمندی در قوم بنی اسرائیل بر مردم سخت می‌گرفت و آن‌ها را از رحمت خدا ناامید می‌کرد. هر کس می‌خواست توبه کند، راه‌های توبه را می‌بست و می‌گفت با گناه به این بزرگی جایی برای توبه وجود ندارد. تو اهل جهنمی! توبهٔ گرگ مرگ است. خودت را آماده کن برای عذاب! این دانشمند که به‌ظاهر، هم باسواد بود و هم اهل نیکوکاری، از دنیا رفت. او را در خواب دیدند در حالی که به غل و زنجیر بسته شده بود. گفت هر روز صدایی به من می‌گوید وای بر تو! همان طور که بندگانم را ناامید کردی، تو را از رحمت خود ناامید می‌کنم. تو مگو ما را بدان شه یار نیست با کریمان کارها دشوار نیست

امام علی علیه السلام فرمود تمام امید خود را متوجه خدا کنید و جز او به کسی امید نداشته باشید زیرا هیچ کس به غیر خداوند متعال امید نبست مگر این‌که ناامید شد

یوسف علیه السلام لب چاه خندید. گفتند چرا می‌خندی؟ گفت یک روز با خود گفتم ده یازده برادر قوی دارم و با این برادرها کسی به من نخواهد گفت بالای چشمت ابرو است. اما الان می‌بینم برادرانی که من به آن‌ها دل بسته بودم همین‌ها قصد جانم کرده‌اند!

اگر چیزی از دستت رفت غصه نخور و قلب خود را مشغول آن نکن تا از امور دیگر آینده باز نمانی.

گفتم به‌ظاهر خوشیم اما هیچ کس نمی‌داند در دلمان چه می‌گذرد. گفت أَنَّ اللَّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ (انفال ۲۴) (خدا که می‌داند،) خدا حائل هست بین انسان و قلبش!

در این دنیا دل‌خوشی ما چیست؟ گفت قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیَفْرَحُوا (یونس ۵۸) (مردم به چی دلخوش کرده‌اند؟!) بگو باید به فضل و رحمت خدا شاد باشند.

ویروس ایدز از طریق صحبت و رفت و آمدهای عادی منتقل نمی‌شود، اما اگر بدانیم کسی ایدز دارد، اصلاً نزدیک نمی‌شویم و با او حرف نمی‌زنیم. از بس خطر را بزرگ می‌دانیم. اما ویروس بدبینی از طریق صحبت هم منتقل می‌شود. حواسمان باشد. یا باید آن قدر قدرت داشته باشیم که پشت سر هم پادزهر تولید کنیم و یا از صحبت با بدبین‌ها و منفی‌باف‌ها پرهیز کنیم. شوخی بردار نیست.

عقل مثل پرنده‌ای است که به دو بال نیاز دارد تا بتواند پرواز کند و برود بهشت و درجات بالا و بالاتر آن. بال خوف و بال رجا. اگر هر یک از این دو بال نباشد،‌ عقل از کار می‌افتد. البته این دو بال باید عمل کنند و تکان بخورند. تکان خوردن بال امید به رحمت الهی این است که دنبال بهانه‌ای برای جلب رحمت خدا باشیم و تکان خوردن بال خوف از عذاب الهی این است که از هر گناهی پرهیز کنیم.

گرچه وصالش نه بکوشش دهند هر قدر ای دل که توانی بکوش لطف خدا بیشتر از جرم ماست نکتهٔ سربسته چه دانی خموش گوش من و حلقهٔ گیسوی یار روی من و خاک در می فروش رندی حافظ نه گناهی‌ست صعب با کرم پادشه عیب‌پوش

یَا أَیُّهَا الانسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الجَبّار. ای انسان، چه چیزی تو را نسبت به خداوند جبارت مغرور کرد؟ یَا أَیُّهَا الانسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ المُنتَقِم. ای انسان چه چیزی تو را نسبت به خداوند منتقم مغرور کرد؟ آیا قرآن این طور فرموده؟ نه. بلکه فرموده یَا أَیُّهَا الانسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ (انفطار ۶) عارفی فرمود این آیه این طور بیان شده تا به ما یاد دهد که اگر فردای قیامت خداوند این سؤال را مطرح کرد که ای انسان چه چیزی تو را نسبت به پروردگار کریمت مغرور کرد؟ ما جواب را بلد باشیم و بگوییم خدایا کَرَم تو مرا مغرور کرد! تو آن‌قدر کریم بودی که من فریب خوردم و گمان کردم با این همه لطف و کرم، مرا به خاطر گناهانم مؤاخذه نمی‌کنی!

هر گناهی مرتکب شده‌ای، از ما اهل بیت اعراض نکن.

از حبیبم رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که فرمود امیدبخش‌ترین آیه در قرآن این آیه است «وَأَقِمِ الصَّلَاةَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ» (هود ۱۱۴) و در دو طرف روز و اوایل شب نماز را برپا دار، که نیکی‌ها بدی‌ها را از بین می‌برد. سپس پیامبر صلی الله علیه و آله ادامه داد یا علی! سوگند به خداوندی که مرا بشیر و نذیر به سوی مردم مبعوث کرد، وقتی که انسان برای نماز وضو بگیرد، گناهانش ریخته می‌شود، و زمانی که رو به قبله کند، پاک می‌شود. یا علی! مثال اقامه کنندهٔ نمازهای روزانه، مثل کسی است که هر روز پنج مرتبه در نهر آبی که جلوی منزل اوست خود را شستشو کند.

این شعر حافظ را همه یاد بگیریم و همواره بگوییم که دست از طلب ندارم تا کام من برآید یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید بگشای تربتم را بعد از وفات و بنگر کز آتش درونم دود از کفن برآید

در ادعیه آمده که خدا را با این اسم بخوانیم یا مَن فِعلُهُ قَول. (بحارالانوار، ج ۸۸، ص ۱۸۲) یعنی ای کسی که فعل و رفتار او، سخن گفتن است. مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می‌فرمود خدا با کارهایش با ما حرف می‌زند. هر وقت غصه‌دارمان کرد،‌ یعنی با ما کار دارد. غم، پیغام دوست است. غم پیغام اوست. وقتی غم آمد با او خلوت کن ببین با تو چه کار دارد. هر در که به هر کجاست شب بربندند الا در دوست که شب باز کنند