بریده‌هایی از کتاب ازدواج شناسی؛ علم و هنر با هم ماندن!

نظریهٔ دلبستگی، خیانت را این‌گونه تبیین می‌کند: افراد به این دلیل خیانت می‌کنند که از دوران کودکی آموخته‌اند، افراد نزدیک‌شان غیرقابل‌اعتماد هستند؛ بنابراین به‌دنبال احساس وابستگی به یک فرد خاص، نیاز به یک برنامهٔ پشتیبان دارند.

اغلب افرادی که خیانت می‌کنند به‌هیچ‌وجه از همسرشان ناراضی نیستند. آن‌ها فقط از زندگی و روابط خود رضایت ندارند و سعی دارند مشکلات خود را به‌گونه‌ای حل کنند که آسیب‌زابودن آن را انکار می‌کنند.

افرادی که خیانت دیده‌اند احساس می‌کنند حرمت‌شان شکسته و نارو خورده‌اند. گویی با یک ضربه تمام اعتمادبه‌نفس خود را از دست داده‌اند. با خود فکر می‌کنند مشکل آن‌ها چه بوده که همسرشان سراغ فردی دیگر رفته است؟ چرا عشق آن‌ها برای همسرشان کافی نیست؟ آیا چاق، زشت، ضعیف، خسته‌کننده یا ناموفق هستند؟ مطالعات نشان داده‌اند آسیب ناشی از افشای خیانت می‌تواند بر فرزندپروری و وظایف شغلی افراد تأثیر بگذارد و منجر به افسردگی شود.

وقتی به همسرتان خیانت می‌کنید، فرض طبیعی او این است که علاقه‌ای به او ندارید و شما فرد قابل‌اعتمادی نیستید. پس برای این‌که خلاف آن را ثابت کنید، باید شیوهٔ رفتار خود را تغییر دهید.

درمانگران معتقدند بر اساس نوع خیانت حدود دو سال طول می‌کشد تا فرد خیانت‌دیده بتواند دوباره در کنار همسر خود احساس امنیت کند. البته همسر خیانت‌کار باید رابطهٔ خود را به‌طور کامل با نفر سوم قطع کند؛ اما این فقط نقطهٔ شروع آن است

درمانگران هشدار می‌دهند ازدواج آزاد از آنچه به نظر می‌رسد، دشوارتر است. حتی اگر زوج‌ها بتوانند با حسادت مقابله کنند، ریاضیات بین‌فردی بسیار پیچیده است. تعامل بین دو نفر به‌خودی‌خود مستعد برخی مشکلات و سوءتفاهم‌ها است که با افزودن نفر سوم، پیچیدگی به حد اعلاء می‌رسد.

اخیراً علاقه به ازدواج‌های باز و چندهمسری در میان زوج‌های دگرجنس‌گرا افزایش یافته است.

همهٔ افراد به‌دنبال وفاداری در ازدواج هستند.

پس از خیانت دیگر هیچ رابطهٔ دوستی وجود ندارد

«تا زمانی که آشتی، پشیمانی و اغلب مشاوره وجود دارد، در تعداد شگفت‌آوری از موارد، یک مورد خیانت، پایان خودکار زندگی در نظر گرفته نمی‌شود».

خیانت لزوماً همیشه به‌معنای پایان زندگی مشترک نیست. اینجا است که مراجعه به یک مشاور می‌تواند کمک‌کننده باشد.

اغلب خیانت‌ها منجر به ازدواج نمی‌شوند. طبق تجربهٔ او تنها ۱۰ درصد افرادی که به‌دنبال خیانت از همسرشان جدا می‌شوند با آن فرد جدید ازدواج می‌کنند.

خیانت بیشتر نوعی طغیان هیجانی زودگذر است؛ نه یک داستان عشقی انقلابی

با خیانت به همسر در واقع در حال خیانت به ارزش‌های خودتان هستید؛ مگر این‌که هدف‌تان از زندگی این باشد که دائماً فردی که دوست‌تان دارد را فریب دهید.

خیانت به همسر کاری وحشتناک، ناخوشایند، خودخواهانه و احمقانه است. اگر برملا شود، قلب همسرتان می‌شکند و اگر صاحب فرزند باشید، قلب آن‌ها را نیز شکسته‌اید. خیانت حتی اگر هرگز برملا نشود، وقت و احتمالاً پول شما را می‌رُباید. با محبت‌کردن به فردی دیگر و دروغ‌گفتن مکرر به همسرتان، فرصت صمیمیت متقابل با او را از خودتان می‌گیرید و برای پوشاندن دروغ‌های خود ناچار به گفتن دروغ‌های بیشتری می‌شوید.

آن‌ها وقت زیادی را با یکدیگر نمی‌گذراندند.

علت مراجعهٔ ۷۰ درصد زوج‌ها به مشاور، مسئلهٔ خیانت است.

خیانت در خلاء اتفاق نمی‌افتد؛ بلکه همیشه علامتی از وجود یک مشکل بزرگ‌تر در رابطه است.

بسیاری از درمانگران باور دارند در شرایطی که یکی از طرفین مشکل روان‌شناختی قابل‌توجهی دارد، رسیدن به یک رابطهٔ رضایت‌بخش تقریباً غیرممکن است

افراد هنگام مواجهه با مسائل واقعاً مهم و دشوار دچار پریشانی هیجانی می‌شوند و در این شرایط حتی افرادی که از مهارت‌های ارتباطی خوبی برخوردارند، کنترل اوضاع از دست‌شان خارج می‌شود