بریده‌هایی از کتاب فاتح قدس

به شدت باهوش و بلند پرواز بود. همیشه قبل از پایان برنامه‌هایش روی یک برنامه بزرگ‌تر فکر می‌کرد

به فرزندانم می‌گویم: ایشان آن‌قدر بزرگ بود که درکش نمی‌کردم و هرچه دنبالش می‌دویدم، به پایش نمی‌رسیدم.

از کسی بدگویی نمی‌کرد،

آدمی بسیار شاد و امیدوار بودند.

کسانی که به جبهه رفته‌اند می‌نشینند و برای بچه‌هایشان خاطره تعریف می‌کنند. او اصلاً هیچ‌وقت این‌ها را نمی‌گفت. از بقیه می‌گفت، اما از خودش هیچ‌وقت چیزی تعریف نمی‌کرد.

هیچ وقت از کارش نمی‌گفت. تمام ابعاد فعالیتش در حوزه کار را من بعد از شهادت فهمیدم. بستگان حتی خواهر و برادر خودش همه بعد از شهادت ایشان از فعالیت‌هایش مطلع شدند.

همیشه برنامه کاری خودشان را پشت در خانه می‌گذاشتند و خیلی شاد و صمیمی و گرم و با محبت وارد خانه می‌شدند.

این بچه بی‌وضو راه نمی‌رفت و نمازش را اول وقت می‌خواند. شما جوان‌ها بدانید که کار این جوان آن قدر عالی بود که من همیشه تعجب می‌کردم که پسر من نیم ساعت قبل از نماز صبح بیدار می‌شد و در تاریکی، زیارت عاشورا می‌خواند. هیچ وقت زیارت عاشورا را از دستش کنار نمی‌گذاشت. تا به یاد ندارم که ایشان یک نماز جمعه را جا بگذارد تمام نماز جمعه‌هایش را رفته است. خیلی شاد و بشّاش و خوش پوش بود.

خیلی رئوف بود. یک داد سر کسی نمی‌زد؛ به اطرافیانش بسیار محبت می‌کرد

عقیده داشت، نباید چیزی را دیگران بسازند و بعد آن را به ما بدهند. به عبارت دیگر می‌گفت اگر نیروهای مسلّح ما درک کردند بنابر نوع تهدید به چه ابزاری برای مقابله نیاز دارند، باید برای تولید آن گام بردارند؛ زیرا متخصصان داخلی کشورمان از توانمندی و قدرت عمل بسیار بالایی برخوردار هستند."

مرحوم شهید مقدم پیشنهاد کرد اول دعای توسل بخوانیم و بعد از دعا به زبان فارسی با خدا صحبت کرد و گفت: "خدایا! ما نمی‌خواهیم مردم عراق را بکشیم. ما می‌خواهیم نظامیان را از بین ببریم که هم ما و هم عراقی‌ها را می‌کشند. خدایا! این موشک را باشگاه افسران بزن." موشک شلیک شد و همه پای رادیو نشستیم. پس از چند دقیقه رادیو بی‌بی‌سی اعلام کرد یک موشک، باشگاه افسران بغداد را منهدم کرده و تعداد زیادی از افراد حاضر در آن کشته شده‌اند. من پیشانی شهید مقدم را بوسیدم و گفتم این به هدف خوردن موشک نتیجه اخلاص و پاکی تو بود."

در تاریخ ۱۳۶۳/۱۲/۲۱ اولین موشک ایران به کرکوک شلیک شد. دومین موشک هم در بامداد ۱۳۶۴/۱۲/۲۳ به بانک ۱۸ طبقه رافدین بغداد اصابت کرد و موشک بعدی در باشگاه افسران ارتش عراق در بغداد فرود آمد و حدود ۲۰۰ نفر از فرماندهان عراقی را به هلاکت رساند.

شهید بزرگوار حسن شفیع‌زاده اولین نفری بودکه رفتم دنبالش. بعد از عملیات فتح‌المبین از تیپ المهدی (عج) شوش آوردمش پیش خودم و آقای محمد آقایی که از مسئولین توپخانه سپاه بودند، به انضمام شهید ناهیدی. این بچه‌های نخبه باهوش را جمع کردیم و توپخانه سپاه راتشکیل دادیم."

می‌گفت: "باید کاری کنیم اسرائیل با شنیدن اسم شیعه به خودش بلرزه."

می‌گفت: "کاری رو که خوب انجام دادی توقع نداشته باش تشویقت کنند. زودی از در پشتی در برو."

امروز در دانشگاه‌ها این مشکل وجود دارد که برخی فکر می‌کنند اگر کسی بخواهد مسیر علم را طی کند، این مسیر لزوماً مسیر سکولاریزم است، اما شهید تهرانی‌مقدم یک الگوی عملی و اثبات شده است که نشان داد مسیر پیشرفت علم و دین می‌تواند با یکدیگر هم‌راستا و هم مسیر باشد و لزوماً اینها از یکدیگر جدا نیستند.

ما تجربه کردیم و خدا را در همه کارها دیدیم. ما خدا را و نصرت خدا را در هر گام و هر روز دیدیم و حس کردیم و مطمئن هستیم بعد از این هم خدا با ماست.

هر روز که با حاج حسن مواجه می‌شدیم آن روز، روز پُرنشاطی برای ما بود. وقتی آدم با این شهید بزرگوار بود، خستگی و کسالت باقی نمی‌ماند، خیلی صمیمی بود و همیشه مردم با اسم کوچک صدا می‌کرد و می‌گفت این کار محبت می‌آورد و ابراز می‌کرد و می‌گفت شما این ویژگی را داری و من به شما علاقه دارم. همیشه اعتقاد خود را به دیگران ابراز می‌کرد. اگر تذکری داشت بعد از گرم گرفتن می‌گفت

یک بار نشد که بخواهم از موقعیت پدرم استفاده کنم. پدرم به ما یاد داده بود اگر جایی گیر کردیم از پُست و مقام او سوءاستفاده نکنیم.

می‌گفت ما نباید جلوی کسی سر خم کنیم و به خاطر کشور خودمان محتاج کس دیگری باشیم.