بریده‌هایی از کتاب این قصه به روایت من

یک دروغ، دو دروغ، سه دروغ، و واقعیت تکه تکه خواهد شد

«به گمونت همه‌اش خیالی بود، نه؟ یعنی، فکرش رو بکن. نمی‌شه درست باشه، می‌شه؟» «نه، مگه اینکه مواد زده باشیم، که نزدیم

به من ـ بستهٔ خانوادهٔ خوب ـ رو قالب کرده بودن. بعدش فهمیدم که تاریخ انقضاش گذشته

این روزها چه کسی بزرگسال است؟

وقتی همه زمین بخورن، من اینجا نیستم

دروغ آجریه که واقعیت فرسوده‌اش می‌کنه و خونه بالاخره فرو می‌ریزه.

می‌دانی، وقتی با کسی هستی که خیلی خیلی دوستش داری، چه حسی دارد؟

راه‌ها همین‌طوری هستند: به مسیری برمی‌خوری، تصمیم می‌گیری که از کدام طرف بروی، و می‌دانی دیگر هرگز آن یکی را پیدا نخواهی کرد

چون زمان که از حرکت نمی‌ایسته و هیچ‌کس تا ابد جوون نمی‌مونه

کسی آن‌قدری ساکت نبود که حتی صدای نفس‌های خودش را بشنود، چه برسد به حرف‌های من.