بریده‌هایی از کتاب تمثیلات اعتقادی علمی؛ جلد اول

رفتار بچه با خودتان بفهمید که رفتار شما با خدا چگونه باید باشد. وقتی بچه به شما اعتماد نمی‌کند شما بدتان می‌آید؛ وقتی فرزندتان قبول دارد که شما او را دوست دارید، خوشحال می‌شوید که محبت مرا درک می‌کند؛ وقتی بچه تصور کند که شما دشمن اویید، به‌شدت از او ناراحت می‌شوید. دربارۀ خدا نیز همین‌طور است؛ وقتی ما به خدا «حسن ظنّ» داشته و خوش‌گمان باشیم، به وعده‌های الهی ایمان و به او اعتماد داشته باشیم، اینها ما را به خدا نزدیک می‌کند.

فرزند انسان نیز برای انسان یک درس است. وقتی فرزندتان کاری می‌کند که در شأن او نیست، شما ناراحت می‌شوید؛ پس قبول کنید که اگر خود ما هم عملی انجام دهیم که در شأن خودمان نباشد، خدا خوشش نمی‌آید.

چطور وقتی‌که بچه‌ای نفت می‌خورد و بیهوش می‌شود، اگر خوابش ببرد خطرناک است، همین‌طور هم وقتی انسان گناهی می‌کند، اگر مست و غافل شود و غفلتش ادامه پیدا کند این خطرناک است و هلاک می‌شود. باید او را بیدار نگه‌دارید.

پس اگر از انسان خوبی سر زد، باید بداند که این خوبی از خود او نیست؛ بازتاب پرتو افکندن نور الهی بر قلب است.

این‌طور نیست که هرکسی بیشتر نماز خواند، مسافت بیشتری را از ظلمت به‌سوی نور طی می‌کند. اصلاً طی مسافت به وسیلۀ عمل انسان انجام نمی‌شود. اصلاً خود انسان، خودش را خارج نمی‌کند از ظلمات به‌سوی نور. آیه می‌گوید: «الله»، خارجت می‌کند. «تو» مُخرِج نیستی؛ «خدا» مُخرِج است. خدا با «سازمان ولایت»، این مسألۀ اخراج را صورت می‌دهد.

عدالت خداوند در این است که به هرکس امکانات بیشتر داد، تکلیف بیشتری هم از او مطالبه کند. اگر کسی عقل و هوشش دو برابر باشد، تکلیفش هم دو برابر است. کسی که عقل و هوشش صفر شد، دیوانه است و تکلیفش هم صفر می‌شود. عدالت یعنی تناسب بین «داده‌شده» و «خواسته‌شده».

در رابطۀ انسان با خدا، مصیبت‌ها دوای انسان است، گرچه این دواها برای او تلخ است؛ اما این برای انسان یک درس است.

(أَلاَ بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ‌)این نشان می‌دهد که بین «صدر» و بین «قلب» تفاوت هست! صدر راضی می‌شود اما قلب راضی نمی‌شود. این هم شأن قلب است. این عصمت قلب است. این پاکی قلب است. قلب کشتنی است اما خیانت کردنی نیست و این حجتی که بر انسان تمام می‌شود مربوط به قلب انسان است. همان‌طور که انبیاء کشتنی هستند اما خریدنی نیستند، قلب انسان هم خریدنی نیست

انسان‌ها را هم متفاوت آفریده است. شما پنجه‌هایتان متفاوت است؛ باید هم متفاوت باشد. مأموریت چشم با گوش متفاوت است؛

رابطه ولایت و سایر عباد‌ات، مثل رابطه علامت و عد‌د‌د‌ر جبر است. مثلاً اگر نماز را «۱۰» فرض کنیم، جهاد‌را «۹»، حج را «۸»، زکات را «۷» و روزه را «۶» و سایر عباد‌ات را روی‌هم‌رفته «۵» فرض کنیم، شماره اسلام می‌شود‌: ۴۵ (۴۵= ۵+۶+۷+۸+۹+۱۰). حال اگر کسی تحت ولایت الله باشد‌، اسلام او «۴۵+» است و اگر تحت ولایت معاویه و یزید‌باشد‌- که طاغوت هستند‌- اسلام او می‌شود‌«۴۵-». هر جا ولایت ولی‌الله باشد‌، حرکت از ظلمت به‌سوی نور است؛ و هر جا ولایت غیر ولیّ الله باشد‌، حرکت از نور به ظلمت است.