بریده‌هایی از کتاب باشگاه پنج صبحی ها

رنج کشیدن دستاوردهای زیادی داره، از جمله یک‌دلی، اصالت، ارتباط درونی و اعتبار.»

«جوری زندگی نکنید که انگار ده هزار سال از عمرتان باقی مانده. سرنوشت شما بر فراز سرتان معلق است. تا وقتی هنوز زنده‌اید، تا وقتی هنوز روی زمین وجود دارید، تمام تلاشتان را بکنید تا به انسانی بزرگ تبدیل شوید.»

«ما برای جشن گرفتن پیروزی‌هایمان تا ابد وقت داریم، اما برای به دست آوردنشان تنها چند ساعت.» اِیمی کارمایکل

با آگاهی هر روزهٔ بیشتر، می‌تونید تصمیم‌های هر روزهٔ بهتری اتخاذ کنید، و کم‌کم شروع می‌کنید به دیدن نتایج هر روزهٔ بهتر.

«ذهن ما از سنین پایین این‌طور برنامه‌ریزی شده که زندگی کردن با وفاداری به ارزش‌های استادانه، نبوغ و وقار نیاز به تلاش کمی داره. بنابراین، اگر مسیر ناهموار بشه و نیاز به شکیبایی داشته باشه، ما همه فکر می‌کنیم که در مسیر اشتباه قرار داریم. ما جامعه و فرهنگی متشکل از افراد نرم، ضعیف و ظریف رو تشکیل دادیم که نمی‌تونن روی قول‌هاشون بمونن، تعهداتشون رو رها می‌کنن و به‌محض ظاهر شدن کوچک‌ترین موانع، از رؤیاهاشون دست می‌کشن.»

خیلی از ماها در سی‌سالگی می‌میرن و در هشتادسالگی دفن می‌شن.

نیم! پیگیر اخبار کم‌اهمیت و سرگرمی‌های مصنوعی عصر جدیدیم، در حالی که از زندگی واقعی غافل موندیم. و این روش زندگی فرمولیه برای اینکه در فرجام کار، دل‌شکسته بمونیم.

هستید؟ تراژدی ذات ما رو تصفیه می‌کنه. لایه‌های دروغین، ترس‌ها و گستاخی ما رو، که همگی از منیت آب می‌خورن، می‌سوزونه. ما رو برمی‌گردونه به نبوغ و ذکاوتمون، البته اگر شهامت وارد شدن به چیزی رو که مایهٔ رنج شماست داشته باشید.