بریده‌هایی از کتاب دوباره فکر کن

وقتی افراد به این فکر کنند که چطور شرایط متفاوت می‌تواند به اعتقادات متفاوت منجر شود، تواضع پیدا می‌کنند. ممکن است به این نتیجه برسند بعضی قضاوت‌های قبلی‌شان ساده‌انگارانه بوده و شروع به زیر سوال بردن برخی دیدگاه‌های منفی خود کنند. شک و تردید می‌تواند آن‌ها را نسبت به تفکرات قالبی نسبت به یک گروه کنجکاوتر کند و ممکن است در نهایت نقاط مشترک غیرمنتظره‌ای را کشف کنند.

«اگر به گذشتهٔ خود بنگرید و نگویید که "ای وای، یک سال پیش چقدر احمق بودم"، پس حتماً در طول سال گذشته به‌اندازهٔ کافی یاد نگرفته‌اید».

اگر قورباغه در آب جوش انداخته شود، دچار سوختگی شدید خواهد شد، بنابراین شاید بتواند فرار کند و شاید هم نتواند. درحالی‌که قورباغهٔ دیگر در آبِ در حال جوش، وضع بهتری دارد: به‌محض اینکه دمای آب آزاردهنده شود، از آن بیرون می‌پرد. این قورباغه‌ها نیستند که توان ارزیابی مجدد نداشته باشند، ما چنین مشکلی داریم. پس از شنیدن و پذیرش صحت یک داستان، به‌ندرت به خودمان زحمت می‌دهیم تا درستی آن را زیر سوال ببریم.

یکی از بزرگ‌ترین چیزهایی که باعث آزارم می‌شود، تظاهر به دانش است؛ یعنی زمانی که فرد یک مسئله را نمی‌داند اما تظاهر می‌کند آن را می‌داند!

اگر از یک تیم ورزشی خاص و طرفدارانش متنفرید، یعنی عقاید سرسختانه‌ای راجع به گروهی از افراد دارید. این عقاید همان تفکرات قالبی یا کلیشه‌ای هستند که در اکثر اوقات به تعصب منجر می‌شوند. هرچقدر نگرش شما در این خصوص سرسختانه‌تر باشد، احتمال تجدیدنظر در آن کمتر است.

اگر تمام سال‌های تحصیل صرف کسب اطلاعات شود و هرگز فرصت زیر سوال بردن این داده‌ها را به شما ندهند، ابزارهای تجدیدنظر به‌عنوان یکی از لازمه‌های زندگی را توسعه نخواهید داد.

به‌منظور ارائهٔ یک واحد مجزا دربارهٔ توسعهٔ غرب، بخش خودش را به کتاب درسی اضافه کرد که از حال و هوای یک دانش‌آموز راهنمایی در دوران امروز می‌گفت. تمامی شخصیت‌های اصلی این بخش، زن و دختر و همهٔ ضمایر عمومی آن مؤنث بودند. در اولین سال از تدریس این واحد، یکی از دانش‌آموزان دستش را بلند کرد و از نادیده‌گرفتن پسرها در محتوای آن گفت. ارین پاسخ داد: «این‌طور نیست. پسرها آنجا هستند. فقط کار مهمی انجام نمی‌دهند.» ناگهان این دانش‌آموز متوجه شد که حاشیه‌نشینی یک گروه به مدت صدها سال، چه حس‌وحالی دارد.

توصیه می‌کنم یک یادآوری در تقویم‌شان بگنجانند و سالانه دو بار چند سوال مهم از خودشان بپرسند. اهداف کنونی شما کِی شکل گرفتند و آیا از آن موقع تا حالا هیچ تغییری نداشته‌اند؟ آیا سطح اطلاعات شما دربارهٔ مسئولیت یا محیط کارتان ثابت مانده و وقت آن رسیده که به‌دنبال تحول باشید؟ پاسخگویی به این چکاپ‌های حرفه‌ای، یک راهکار برای فعال‌سازی متناوب چرخه‌های تجدیدنظر است

محققان گفته‌اند که احتمال مرگ کوهنوردان ثابت‌قدم در صعودهایشان بیشتر است، زیرا مصمم‌اند هر آنچه از دست‌شان برمی‌آید را صرف رسیدن به نوک قله کنند. مرز باریکی میان مقاومت قهرمانانه و یک‌دندگی احمقانه وجود دارد. گاهی اوقات بهترین نوع سرسختی، جزم کردن عزم و روی برگرداندن است.

امنیت روانی هیچ ربطی به تعدیل استانداردها، افزایش حس راحتی افراد، القای حس خوشایند و مطلوب یا ستایش‌های بی‌قیدوشرط ندارد. بلکه مترادف با ترویج فضای احترام، اعتماد و صراحت است تا افراد بتوانند دغدغه‌ها و پیشنهادهایشان را مطرح کنند، بدون اینکه از انتقام بترسند

معتقدم که معلمان خوب افکار جدید را آموزش می‌دهند، اما معلمان عالی طرز فکرهای جدید را خلق می‌کنند. گردآوری دانش یک معلم می‌تواند کمک‌حال ما برای حل چالش‌های یک روز باشد، اما درک اینکه یک معلم چگونه فکر می‌کند می‌تواند به ما کمک کند تا از پس چالش‌های یک عمر بربیاییم.

وقتی خواهان متقاعدسازی افراد برای تجدیدنظر هستیم، معمولاً اولین راهکاری که به ذهن‌مان می‌رسد، صحبت کردن است. درحالی‌که غالباً موثرترین راهکار برای گشودن ذهن دیگران، گوش کردن است

اگر دانش یک قدرت است، پس آگاهی از نادانسته‌ها نیز نشانهٔ خرد خواهد بود.

متاسفانه وقتی پای دانش و عقاید خودمان در میان باشد، عموماً ترجیح می‌دهیم حس حقانیت داشته باشیم تا اینکه واقعاً (مطمئن شویم که) حق با ما است.

«بحث صادقانه یعنی اینکه هر دو چراغ برداریم و خار و خاشاک داخل چشم همدیگر را در بیاوریم تا بهتر از قبل مسائل پیش رویمان را ببینیم».

در واقع بحث من با دیگران، نشانه‌ای از بی‌احترامی‌ام به آن‌ها نیست بلکه نشانهٔ احترامی است که برایشان قائلم. یعنی آن‌قدر برای دیدگاه‌هایشان ارزش قائلم که آن‌ها را زیر سوال می‌برم. اگر برای عقایدشان اهمیت قائل نشوم، خودم را اذیت نخواهم کرد.

اگر خواهان بهبود پیش‌بینی‌هایتان هستید، بهتر است که تعهد به عقاید پیشین‌تان را رها کنید.

«یادگیری نیازمند فروتنی است تا بفهمیم که هنوز چیزهایی برای آموختن وجود دارد».

ثبات رأی ما می‌تواند همچون یک زندان عمل کند که به دست خودمان ساخته شده است.

اگر دانش یک قدرت است، پس آگاهی از نادانسته‌ها نیز نشانهٔ خرد خواهد بود.