بریده‌هایی از کتاب نقشه ‌هایی برای گم شدن

وقتی همه چیز از دست رفته باشد، می‌توانی به غنای فقدان برسی.

دانشجویی نقل‌قولی آورد که می‌گفت از فیلسوفی پیشاسقراطی به نام منون است «چگونه در پی چیزی هستی که ذاتش بر تو مطلقاً پوشیده است؟»

هرچیزی ترک دارد،و از همان جاست که نور به درون می‌تابد

پروانه چنان مظهر مناسبی برای روح انسان است که نامش در زبان یونانی psyche، به‌معنای روح و روان، است.

هرچیزی ترک دارد،و از همان جاست که نور به درون می‌تابد لئونارد کوهن

در را به روی ناشناخته‌ها باز بگذار، در را رو به تاریکی باز بگذار، از آن‌جا ارزشمندترین چیزها وارد می‌شوند. از آن‌جاست که خودت آمده‌ای و مقصدت هم همان جاست.

چه سودی برای انسان دارد اگر کل دنیا را به چنگ بیاورد و روحش را گم کند؟

هایمه دِآنگولو، انسان‌شناس و قصه‌پرداز اسپانیایی که هشتاد سال پیش مدتی طولانی میان این قبایل مانده بود، می‌نویسد «اکنون می‌خواهم به پدیدهٔ غریبی بپردازم که میان سرخ‌پوستان ساکن اطراف رودخانهٔ پیت یافته‌ام. برگردانِ این پدیدهٔ سرخ‌پوستی به‌زبان ما "پرسه زدن" است. می‌گویند "فلانی پرسه می‌زند" یا "پرسه‌زنیِ فلانی شروع شد". علی‌الظاهر شخصی، بنا بر شرایط خاص ناشی از اضطراب ذهنی، روزمرگی‌اش را دیگر برنمی‌تابد. چنین شخصی شروع می‌کند به پرسه زدن. بی‌هدف بوم و بر را درمی‌نوردد. این‌جا و آن‌جا نزد دوستان یا خویشاوندان می‌ماند، دوباره راه می‌افتد و تا چند روز جایی توقف نمی‌کند. ظاهرش هیچ نشانی از غصه، نگرانی یا اندوه ندارد... این پرسه‌زن، مرد یا زن، از اتراق‌گاه‌ها و روستاها روگردان است؛ در طبیعت می‌ماند، جاهایی دورافتاده، فراز کوه‌ها، نشیب ژرف‌دره‌ها.»

هرچیزی ترک دارد،و از همان جاست که نور به درون می‌تابد لئونارد کوهن

هرچیزی ترک دارد،و از همان جاست که نور به درون می‌تابد لئونارد کوهن