بریده‌هایی از کتاب ما در برابر شما

هزار سال زمستان را از سر گذرانده بودیم تو ویران بودی من ماتم‌زده طناب را گره زدم و آویختم چند بار مردیم پیش از تولد شانزده سالگی

عشق پدر و مادرها عشقی است بی‌پروا، طاقت‌فرسا و بی‌پاسخ.

در بیورن‌استاد درختان زیبای بسیاری هست. گاه وقتی کسی را به خاک می‌سپاریم می‌گوییم درخت تازه‌ای خواهد رویید، چون در روزنامه در کنار آگهی‌های ترحیم، تبریک‌های تولدی هم به چشم می‌خورد. پس نه درختان تمام می‌شوند و نه آدمیان. اما چه فرق می‌کند؟ ما درختی تازه نمی‌خواهیم. نوزاد جدید هم. ما عزیز ازدست‌رفته‌مان را می‌خواهیم.

سیاستمداران برای برنده شدن در انتخابات نیازمند درگیری هستند، اما درضمن به اتحاد هم نیاز دارند

فراموشی بهترین هدیه‌ای است که ورزش به آدم می‌دهد.

ما دکمه خاموش و روشن نداریم که وقتی در میان مشکلات غوطه‌وریم بتوانیم از آن استفاده کنیم.

برایت آرزوی دلی دلیر دارم و خونی جوشان قلبی تپنده و عشقی آتشین و روحی حادثه‌جو ای کاش که بیابی آنچه را می‌جویی و پایان خوشی در انتظارت باشد.

گاه آدم باید به‌خاطر چیزی زندگی کند تا بتواند از بدبختی جان سالم به‌در ببرد و زنده بماند.

«دلم واسه خودمون تنگ شده.»

برای پسرها شاید گاهی دنیا بر وفق مرادشون بچرخه، اما دنیا تقریباً همیشه بر ضد ما دخترهاست.

هر آدمی صدها آدم در درون خود دارد اما در چشم دیگران تنها یکی از آن‌ها رخ می‌نماید

می‌پرسد: «تو دلت پسر می‌خواد یا دختر؟» آنا جوری که انگار تمام عمرش را به این پرسش اندیشیده است پاسخ می‌دهد: «پسر.» «چرا؟» «چون برای پسرها شاید گاهی دنیا بر وفق مرادشون بچرخه، اما دنیا تقریباً همیشه بر ضد ما دخترهاست.»

چون هاکی بازی ساده‌ای است اگر آدم حواشی را دور بریزد و فقط عشق روز اولش را به آن در دل نگاه دارد. چند چوب. دو دروازه. دو تیم. ما در برابر شما.

«می‌تونی مردم رو مجبور کنی ازت اطاعت کنن اما نمی‌تونی کسی رو مجبور کنی که ازت پیروی کنه. اگه می‌خوای واسه تو بازی کنن، باید عاشقت باشن.»

وقتی رابطه‌ای نفس‌های آخرش را می‌کشد یک سؤال هر شب در ذهن هر دو طرف تاب می‌خورد: از اول همین‌طور بود؟

فقط ناگهان دو نفر به‌جای اینکه با هم زندگی کنند، تنها کنار هم زندگی می‌کنند. یک روز صبح، دیگر به چشم‌های هم نگاه نمی‌کنند

«به هر که بیشتر داده شود از او بیشتر گرفته خواهد شد».

وقتی که واقعیت سوقمان می‌دهد به سمت جهنم آن‌وقت است که نیازمند افسانه‌ایم، چون افسانه‌ها این امکان را به ما می‌دهند که حس کنیم تنها کافی است همه تلاشمان را بکنیم و بهترین شویم، و آن‌وقت دنیا خودبه‌خود درست می‌شود.

برای پسرها شاید گاهی دنیا بر وفق مرادشون بچرخه، اما دنیا تقریباً همیشه بر ضد ما دخترهاست.

گاه آدم باید به‌خاطر چیزی زندگی کند تا بتواند از بدبختی جان سالم به‌در ببرد و زنده بماند.