بریده‌هایی از کتاب آخرین کلکسیون

مردانی که فکر می‌کنند زنان موجوداتی لطیف و احساساتی هستند هیچ‌وقت در دنیای مد کار نکرده‌ان

«شما آمریکایی‌ها خیلی بانمک هستین و خیلی به آزادی اعتقاد دارین، ولی اینجا فرق می‌کنه. ما با کسی ازدواج می‌کنیم که مناسب خونواده باشه.» «بعد با کس دیگه‌ای ارتباط برقرار می‌کنین. فکر نکنم از زوج‌هایی که در طول هفتهٔ گذشته دیدم، حتی یکی‌شون با هم مزدوج بوده باشن.» «این خیلی وحشتناکه؟ اگه همه خوشحال باشن چی؟»

عشق در یک نگاه، آن‌طور می‌گویند یا به قول فرانسوی‌ها، برق‌گرفتگی. عشق تا حدودی احساس ما به شخص مقابل است و تا حدودی فکر کردن به حسی که به خودمان داریم و آن شخص باعث به وجود آمدنش شده است.

زمان تیری است که جلو می‌رود، نه عقب.

عشق تا حدودی احساس ما به شخص مقابل است و تا حدودی فکر کردن به حسی که به خودمان داریم و آن شخص باعث به وجود آمدنش شده است.

از زمان تصادف و مرگ آلن نقاشی نکرده بودم. رنگ‌ها از من دوری می‌کردند. خود واقعی‌شان را نشان نمی‌دادند. سعی کردم با آبی امتحان کنم، ولی وقتی خشک شد، به رنگ خاکستری درآمد، فقط خاکستری؛ نمی‌دانستم نگاه من تغییر کرده بود یا رنگ‌ها. مثل آوازه‌خوانی که صدایش را از دست بدهد؛ نت‌ها را بلد باشد، اما نتواند صدایشان را دربیاورد. مرگ قادر است واقعیت را به آبی تبدیل کند که از میان انگشتان جاری می‌شود.

مد یعنی بازگرداندن جهان به شکوه قبل یا دست‌کم به وضعیت عادی. این درسی بود از اسکیاپ. لباس فقط پوشش نیست؛ حالات، امیال، شرایط روحی و رؤیاهایمان را نشان می‌دهد. رؤیاها و آرزوهای یک نسل فرم بدن زنان را تغییر می‌دهد. دوستم، اسکیاپ، می‌گوید پوشش کیمیاگری است؛ سنگ جادوست. هنری تغییرشکل‌یافته که ما آن را حمل می‌کنیم، پوست دوم ما و پوستی است که خودمان انتخاب کرده‌ایم.

از بین سه رنگ اصلی آبی بیشترین تضاد را به نمایش می‌گذارد: رنگ اشتیاق و غم و درعین‌حال رنگ شادی و رضایت. شب‌هنگام در یک کشتی، آبی دریا در آبی آسمان ادغام می‌شود. آبی رنگ فضاهای بی‌مرز و بی‌انتهاست.

اسکیاپ لباس بلند قرمز و نارنجی ابریشمی‌ای به تن داشت و توربانی روی سرش بود؛ غیر از حلقه‌های کبود ناشی از نگرانی که دور چشمش بود، اثری از زنی که در انتظار جنگ و یورش باشد اصلا دیده نمی‌شد. شاید هدف از مد و طراحی همین بود. این قسمتی از جریان اصلی تاریخ است، با این حال می‌تواند تا حدی ما را از آن تاریخ محافظت کند. خوب لباس پوشیدن غرور، انتقام و مقاومت بود، نوعی کنترل بر نیروهایی که سعی در تحت سلطه گرفتن ما داشتند. به همین دلیل وقتی زندانی می‌شوی، اولین کاری که دشمن انجام می‌دهد، لایهٔ خارجی هویت و استقلال تو را، یعنی لباست را می‌گیرد و همهٔ زندانیان لباس یک‌شکل می‌پوشند. آن‌ها دیگر به صورت فردی مستقل وجود ندارند.

دوستانت را نزدیک و دشمنانت را نزدیک‌تر نگه دار.