بریده‌هایی از کتاب ماجرای ناپدید شدن ونکا راکول

تمدن، پوسته‌ای نازک روی آتش و آشوب است.

زیبایی زن‌ها و نیز رویارویی با آن، به‌سان یک امتحان است که نمی‌دانید در آن قبول می‌شوید یا خیر.

هرکس ممکن است آدم بکشد. همه‌چیز فقط‌وفقط بستگی به شرایط دارد و نه شخصیت فرد. هرکسی در هر لحظه‌ای ممکن است به یک قاتل تبدیل شود، حتی پدربزرگتان. این را به شما قول می‌دهم. «پاتریسیا های‌اسمیت»

من یک تافتۀ‌جدابافته بودم که به‌هیچ‌عنوان با عصر مدرن جور درنمی‌آمد.

کسی که گذشته را کنترل می‌کند، اختیار آینده را نیز در دست خواهد داشت.

از یک‌سو به‌نظر می‌آمد این اتفاقات روز قبل رخ داده بودند و از سویی تو گویی ابدیتی از آنها سپری شده بود.

زمانی‌که در هواپیمایی در حال سقوط نشسته‌اید، بستن یا نبستن کمربندایمنی، فرقی به حالتان نخواهد کرد.

خاطرات برایمان ضروری هستند. آنها به ما یادآوری می‌کنند که از کجا آمده‌ایم و به کجا قرار است برویم

پیری زیبایی‌های بیش‌ازحد آشکار را از میان می‌برد و وزن و درخشش بیشتری به ظواهر ساده‌تر می‌دهد.

کسی که گذشته را کنترل می‌کند، اختیار آینده را نیز در دست خواهد داشت.

در دنیای امروز همه درمورد حقیقت و شفافیت صحبت می‌کنند. این در حالی است که حقیقت اغلب آن چیزی که به‌نظر می‌رسد نیست

این اثر طبیعی گذر سن است. پیری زیبایی‌های بیش‌ازحد آشکار را از میان می‌برد و وزن و درخشش بیشتری به ظواهر ساده‌تر می‌دهد.

از یک‌سو به‌نظر می‌آمد این اتفاقات روز قبل رخ داده بودند و از سویی تو گویی ابدیتی از آنها سپری شده بود.

از زندگی خسته شده‌ام. اگر زندگی در این دنیا را همانند یک نبرد در نظر بگیریم، من آخرین ضربه را هم دریافت کرده‌ام.

به‌هیچ‌عنوان این ضرب‌المثل را که در زندگی، به هرکسی همان اندازه که توانایی مقابله با آن را دارد فشار وارد می‌شود قبول نداشتم. به‌نظر من، سرنوشت، اکثر اوقات، موجودی عوضی بود که جان انسان‌های خوب را می‌گرفت، درحالی‌که تعداد زیادی آدم بد، سال‌های سال به عمر خود ادامه می‌دادند.

ولی مانون ترجیح می‌داد امیدش را حفظ کند؛ امید به اینکه سرانجام اتفاقی در زندگی‌اش رخ خواهد داد.

«هرکس سه زندگی دارد: یک زندگی اجتماعی، یک زندگی شخصی و یک زندگی پنهانی.»

کتاب‌ها باعث می‌شوند بتوانید زندگی‌های دیگری را نیز تجربه کنید، ولی هیچ‌گاه برای دلداری‌دادنتان، شما را در آغوش نمی‌گیرند

پیری زیبایی‌های بیش‌ازحد آشکار را از میان می‌برد و وزن و درخشش بیشتری به ظواهر ساده‌تر می‌دهد.

از یک‌سو به‌نظر می‌آمد این اتفاقات روز قبل رخ داده بودند و از سویی تو گویی ابدیتی از آنها سپری شده بود.