بریده‌هایی از کتاب مثل یک راهب فکر کن

رضایت مادی، بیرونی است درحالی‌که خوشبختی احساسی درونی است

روحانی آمریکایی و مؤسس بنیاد مراقبهٔ واشنگتن، تارا براچ، جایی نوشته است: «تا زمانی که خوشبختی ما در گروی وقایع متغیر بیرونی باشد، همیشه در حال دویدن به‌دنبالشان خواهیم بود.»

واژهٔ سانتیدوا، یعنی «کنترل عوامل بیرونی ممکن نیست، اما اگر فقط ذهن خود را کنترل کنیم، چه نیازی است عوامل دیگر را کنترل کنیم؟»

تنها راه رسیدن به سبکباری و سکون رها کردن است

انتقام به خودتان بازمی‌گردد.

در زندگی، به‌ازای هر فرد منفی‌باف، به سه نفر منجی نیاز است. من سعی می‌کنم در کنار افرادی باشم که به‌نحوی از من بهترند؛ مثلاً شادترند یا باانگیزه‌تر. زندگی نیز مانند ورزش است؛ هرچه افراد قوی‌تری پیرامونت باشند، بیشتر رشد می‌کنی. هدف این نیست که صراحتاً به دوستانتان برچسب منفی و مثبت بزنید، بلکه باید تلاش کنید حداقل ۷۵ درصد از وقت خود را با افرادی باشید که به‌جای انرژی منفی به شما انگیزه می‌دهند. وظیفهٔ دوستی خود را در روحیه دادن و بالا کشیدن دیگران نیز به جا بیاورید. تمام‌وقت در کنار بهترین دوستان نمانید. کلاس بروید، کتاب بخوانید، کارگاه آموزشی شرکت کنید. واژهٔ سانگها در زبان سانسکریت به‌معنای جامعه است و در معنای پناهگاهی برای کمک‌رسانی و انگیزه دادن به یکدیگر نیز به کار می‌رود.

جامعه‌شناسی به نام چارلز هورتون کولی، در سال ۱۹۰۲، نوشت: «من آنچه که می‌پندارم نیستم، آنچه تو نیز می‌پنداری نیستم. من آنچه هستم که فکر می‌کنم تو فکر می‌کنی هستم.»

جامعه‌شناسی به نام چارلز هورتون کولی، در سال ۱۹۰۲، نوشت: «من آنچه که می‌پندارم نیستم، آنچه تو نیز می‌پنداری نیستم. من آنچه هستم که فکر می‌کنم تو فکر می‌کنی هستم.»

در آشرام عادت داشتیم در پشه‌بند بخوابیم. هر شب ورودی پشه‌بند را می‌بستیم و با چراغی مخصوص مطمئن می‌شدیم پشه‌ای داخل نباشد. یک روز صبح که بیدار شدم، دیدم پشه‌ای در توری باقی مانده و حداقل ده جای بدنم را نیش زده است. یاد جملهٔ دالایی لاما افتادم که می‌گوید «اگر گمان می‌کنید کوچک‌تر از آنید که تأثیرگذار باشید، سعی کنید با یک پشه در پشه‌بند بخوابید.» متأسفانه افکار و نگرش‌های منفی مانند پشه است؛ حتی کوچک‌ترین آن‌ها قادر است آرامش ما را بر هم بزند.

ذهن قادر است ما را به اوج ببرد یا به قعر تاریکی بیفکند.