بریده‌هایی از کتاب مثل یک راهب فکر کن

کسی که به شما آسیب می‌زند، خود از پیش آسیب دیده است.

در آشرام عادت داشتیم در پشه‌بند بخوابیم. هر شب ورودی پشه‌بند را می‌بستیم و با چراغی مخصوص مطمئن می‌شدیم پشه‌ای داخل نباشد. یک روز صبح که بیدار شدم، دیدم پشه‌ای در توری باقی مانده و حداقل ده جای بدنم را نیش زده است. یاد جملهٔ دالایی لاما افتادم که می‌گوید «اگر گمان می‌کنید کوچک‌تر از آنید که تأثیرگذار باشید، سعی کنید با یک پشه در پشه‌بند بخوابید.» متأسفانه افکار و نگرش‌های منفی مانند پشه است؛ حتی کوچک‌ترین آن‌ها قادر است آرامش ما را بر هم بزند.

نمی‌خواهم بگویم مدرسه ما را برای زندگی آماده نکرده است،

ترس مانع مرگ نمی‌شود، بلکه مانع زندگی می‌شود. ــ بودا

سِنِکا، فیلسوف رومی، می‌گوید: «ترس‌های ما بسیار بیشتر از خطرات پیرامون ماست و ما در ذهن خود، بسیار بیشتر از آنچه در واقعیت وجود دارد، رنج می‌کشیم.»

وقتی از دیگران عیب‌جویی می‌کنیم، توجه ما به خصایص منفی خودمان نیز جلب می‌شود؛ اما هنگامی که خوبی را در دیگران جست‌وجو می‌کنیم، متوجه بهترین‌های وجود خود می‌شویم.

«ترس از بهترینِ ما بدترین می‌سازد.»

وابستگی به مسائل فانی، آن‌ها را بر ما چیره می‌کند و درنهایت به منشأ درد و رنجمان تبدیل می‌شوند؛ اما اگر ذات فانی آن‌ها را بپذیریم، شکرگزار همین فرصت محدودی خواهیم بود که به ما امانت داده شده است

گاهی می‌توان ردپای ترس را در طفره رفتن‌ها و عملکردمان در انجام دادن کارها پیدا کرد.

برای زمان‌هایی که مایلید در کنار دیگران باشید، افرادی با ارزش‌های مشترک انتخاب کنید. به‌این‌ترتیب جمعی از کسانی که دوست دارید در آینده شبیه به آن‌ها شوید، در کنار خود خواهید داشت