بریده‌هایی از کتاب اعترافات یک کتاب خوان معمولی

در یکی از تولدهای قبلی‌ام، جورج نسخهٔ دوجلدی دورترین شمال را به من داد: روایت فریتجوف نانسن از سفر ناموفقش با کشتی برای رسیدن به قطب شمال. لبه‌های کتاب باز نشده بودند. با ناخن‌های نابلدم که ورق‌ها را از هم باز می‌کردم، غصه‌دار شدم. این کتاب‌های زیبا در ۱۸۹۷ منتشر شده بودند و حتی یک‌نفر هم آن‌ها را نخوانده بود. آن‌ها را به هرکس شد، امانت دادم تا جبران نوازش‌هایی باشد که یک‌قرن از آن محروم مانده‌اند.

پیش خودم فکر کردم: «دستت برایم رو شده پدر اوریلی. همان حقهٔ قدیمی هندوانه زیر بغل گذاشتن که ما بهتر از مردانیم، پس لازم نیست با آن‌ها برابر باشیم.»