بریده‌هایی از کتاب علی (ع) از زبان علی(ع)

یک بار از رسول خدا (ص) خواهش کردم که برای من دعا و از خداوند طلب مغفرت کنند. فرمودند: برایت دعا می‌کنم. سپس برخاستند و به نماز ایستادند. هنگامی که دست خود را برای دعا به درگاه الهی بلند کردند، شنیدم که چنین دعا کردند: بار پروردگارا، به‌حق بنده‌ات علی، مغفرت خود را شامل علی کن! عرض کردم: ای رسول خدا، چرا این‌گونه دعا کردید؟! فرمودند: آیا نزد خدا کسی گرامی‌تر از تو وجود دارد که برای اجابت دعا، او را شفیع قرار دهم؟!

به خدا سوگند، درطول زندگی مشترک من با فاطمه، تا هنگامی که از دنیا رحلت کرد، وی را هیچ‌گاه ناراحت و عصبانی نکردم و او را به کاری برخلاف میلش وادار نساختم. او نیز در این مدت، مرا ناراحت و عصبانی نکرد و در هیچ کاری برخلاف خواست من گامی برنداشت! روابط ما آن‌چنان صمیمی بود که هرگاه محزون و اندوهگین می‌شدم، فقط تماشای چهرهٔ فاطمه می‌توانست اندوه از قلبم بزداید و با نگاه به رخسار فاطمه بود که غم‌ها را از یاد می‌بردم!

پس از فتح قلعهٔ خیبر به حضور رسول خدا (ص) رسیدم. آن حضرت با گرمی از من استقبال کردند و فرمودند: ای علی، می‌ترسم که امتم همانند مسیحیان که دربارهٔ عیسی سخنان کفرآمیز و اغراق‌گونه گفتند، دربارهٔ تو چنان سخنانی بر زبان آورند، وگرنه امروز مطالبی را دربارهٔ فضیلت تو می‌گفتم که پس از آن بر هر جمعی گذر کنی، خاک پای تو و قطرات آب وضوی تو را برای شفا و تبرک برگیرند!

آری، هرکس که از مرگ نهراسد، دلش در توفان حوادث آرام و پابرجاست.

رسول خدا (ص) در شبانه‌روز، دو زمان را به صحبت‌کردن با من اختصاص داده بودند: یک نوبت در روز و یک نوبت در شب، خدمت ایشان می‌رسیدم و دربارهٔ موضوعات مختلف باهم گفت‌وگو می‌کردیم. همهٔ یاران رسول خدا (ص) می‌دانستند که آن بزرگوار برای هیچ‌کس چنین برنامه‌ای نداشتند، جز برای من!

آیا می‌دانی «خیر البریّه» چه کسانی هستند؟ عرض کردم: خدا و رسولش بهتر می‌دانند. پیامبر (ص) فرمودند: مقصود از این افراد، شیعیان و یاران تو هستند.

هنوز این خاطره برایم شیرین است که جز رسول خدا (ص) کسی در اقامهٔ نماز بر من پیشی نگرفته است

سه سال با رسول خدا (ص) و خدیجه که او نیز دعوت رسول خدا (ص) را با جان‌ودل پذیرفته بود، همراه بودم و باهم نماز می‌خواندیم. باید تأکید کنم در آن زمان غیر از ما سه نفر، کس دیگری روی زمین نماز نمی‌خواند.

پس از آماده‌شدن این مقدمات، به من فرمودند: هر کس را که دوست داری، برای میهمانی عروسی‌ات دعوت کن. من وارد مسجد شدم. مسجد مملو از صحابه بود. خجالت کشیدم که از میان آن جمعیت، عدهٔ خاصی را دعوت کنم و بقیه را دعوت نکنم. در مکان بلندی ایستادم و خطاب به همه گفتم: همهٔ شما را به میهمانی عروسی دختر رسول خدا (ص) دعوت می‌کنم.

رسول خدا (ص) به من فرمودند: ای علی، در پی تدارک غذای فراوانی برای مراسم عروسی‌ات باش. گوشت و نان را ما تهیه می‌کنیم و خرما و روغن را نیز تو فراهم کن.

ای کمیل، علم و دانش بهتر از مال و دارایی است؛ زیرا علم نگهبان توست، ولی تو نگهبان مال هستی! مال با خرج‌کردن کم می‌شود؛ ولی علم با تعلیم به دیگران فزونی می‌یابد.

ای مردم، در پیمودن راه راست، از کمی شمار روندگان نهراسید؛ زیرا اکثر مردم در اطراف سفره‌ای جمع شده‌اند که سیری آن کوتاه و گرسنگی آن طولانی است

هر مرد یا زن مؤمنی که بیمار شود، ما هم به‌خاطر او بیمار می‌شویم! و هر اندوهی به او برسد، ما هم اندوهگین می‌شویم و هر دعایی بکند، برایش آمین می‌گوییم و هرگاه ساکت باشد، برایش دعا می‌کنیم!

رسول خدا (ص) فرمودند: «علی برادرم و وزیر و وصیّ و وارث و خلیفه‌ام در میان امت من بوده و ولیّ هر مؤمنی بعد از من است و یازده امام از فرزندانش جانشینان من هستند. اولِ آنان، فرزندم حسن و سپس حسین و سپس نُه نفر از فرزندان حسین، یکی پس از دیگری امام هستند که قرآن با آنان است و آنان با قرآن خواهند بود. آنان از قرآن جدا نمی‌شوند تا در روز قیامت بر سر حوض کوثر به نزد من آیند.»

خداوند مرا بس است.

ای علی، دروغ می‌گوید کسی‌که گمان می‌کند مرا دوست دارد و درعین‌حال با تو دشمنی می‌کند؛ زیرا خداوند من و تو را از یک نور آفریده است

یک ماه سپری شد و من هر روز به حضور رسول خدا (ص) می‌رسیدم و نماز جماعت را با آن حضرت می‌خواندم، بدون اینکه دربارهٔ فاطمه سخنی با آن حضرت مطرح کنم. تا اینکه روزی همسران رسول خدا (ص) به من گفتند: آیا دوست داری از رسول خدا (ص) بخواهیم فاطمه را رهسپار منزل شما کند و زندگی مشترک را شروع کنید؟ پاسخ من به آنان مثبت بود. آن‌ها نزد رسول خدا (ص) رفتند. امّ‌ایمن به حضرت عرض کرد: ای رسول خدا، اگر خدیجه زنده بود، چشمانش با ازدواج فاطمه روشن می‌شد. اکنون علی دوست دارد که فاطمه را به خانهٔ خود ببرد و زندگی‌شان را آغاز کنند. شما نیز چشم فاطمه را به دیدار همسرش علی روشن کنید و دست این دو جوان را در دستان یکدیگر قرار دهید و زمینهٔ شادی آنان و ما را فراهم سازید. رسول خدا (ص) فرمودند: من توقع داشتم علی خود پیش‌قدم شود؛ ولی او تاکنون همسر خویش را از من نخواسته است. من به آن حضرت عرض کردم: ای رسول خدا، حیا مانع می‌شد و از شما خجالت می‌کشیدم!

ای علی، تو جانشین من هستی و بعد از من مظلوم واقع خواهی شد و صدمات فراوان خواهی دید. آن‌کسی‌که همراه تو ثابت‌قدم بماند، همانند کسی است که با من همراهی کرده است و کسانی که از تو فاصله بگیرند و جدا شوند، درحقیقت از من جدا شده‌اند. ای علی، دروغ می‌گوید کسی‌که گمان می‌کند مرا دوست دارد و درعین‌حال با تو دشمنی می‌کند؛ زیرا خداوند من و تو را از یک نور آفریده است.

من در هیچ کاری سخت نگرفته‌ام، مگر در امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و با هیچ‌کس تندی نکرده‌ام، مگر با متجاوزان و ستمگران و ملحدان منافق. دلیل این سخت‌گرفتن‌ها و تندی‌کردن‌ها نیز تمسک به کلام خداوند متعال است که فرمود: ( لاَ تَجِدُ قَوْماً یؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیوْمِ الْآخِرِ یوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ کَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ) (هیچ قومی را که به خدا و روز رستاخیز ایمان دارند نمی‌یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند، هرچند که آنان پدران یا فرزندان یا برادرانشان باشند.)

علی را دوست بدار در یکی از روزها که فرشتهٔ وحی بر پیامبر (ص) فرود آمد، این پیام را برای آن حضرت آورد: ای محمّد، این فرمان خداست که علی را دوست بداری و به دوستان او نیز محبت بورزی؛ زیرا خداوند متعال علی را دوست دارد و دوستان او را نیز دوست می‌دارد.