بریده‌هایی از کتاب ۱۹۸۴

بر این عقیده استوار گشته است که برادر بزرگ قادر مطلق است و حزب از هرگونه خطایی مبرا است، اما از آن‌جا که در واقعیت نه برادر بزرگ قادر مطلق است و نه حزب مصون از هر خطا، لازم است تلاشی لحظه‌به‌لحظه و خستگی‌ناپذیر برای هماهنگ‌کردن حقیقت با این اعتقادات صورت گیرد.

در درازمدت، وجود یک جامعه‌ی طبقاتی تنها بر اساس فقر و نادانی امکان‌پذیر است.

در جامعه‌ی ما، آن‌ها که بهترین شناخت را از واقعیت دارند، همان‌هایی هستند که کم‌تر از همه دنیا را به شکل واقعی‌اش می‌بینند. به‌طور کلی، درک بیش‌تر برابر است با فریب بیش‌تر: هر چه هوش بیش‌تر باشد، سلامت عقل کم‌تر خواهد بود. تصویر روشنی از این اصل را می‌توان در این حقیقت پیدا کرد که هر چه افراد از منظر مقام اجتماعی رشد پیدا می‌کنند، جنون جنگ در آن‌ها بیش‌تر می‌شود.

اگر آدم کسی را دوست داشت، حتا اگر هیچ‌چیز دیگر را برای بخشیدن نداشت، باز هم محبت‌اش را به او می‌بخشید.

پیروی از عقاید مرسوم به معنی فکرنکردن خواهد بود. نیازنداشتن به اندیشیدن. پیروی از عقاید مرسوم یعنی عدم خودآگاهی. »

تنها فکر عملی، خودکشی بود که آن‌هم مورد توافق‌ هیچ‌ کدام‌شان نبود. چسبیدن‌ به لحظه‌لحظه‌ی این زندگی، که آینده‌ی آن مسدود بود، غریزه‌یی شکست‌ناپذیر می‌نمود؛ همان‌گونه که تا وقتی هوا هست، نفس می‌کشیم.

بشرِ آزاد، اما تنها، همیشه محکوم به شکست است. دلیلش هم این است که سرنوشت نهایی همه‌ی انسان‌ها مرگ است که خودش بزرگ‌ترین شکست است

بدترین دشمن انسان دستگاه عصبی‌اش است

آدم مدام درون و برون‌اش احساس می‌کرد از چیز‌هایی که حق‌اش بوده، محروم‌اش کرده‌اند

بدترین دشمن انسان دستگاه عصبی‌اش است

پیروی از عرف و عقاید مرسوم ناخودآگاه بود.

تاریخ چیزی نبود جز لوحی محفوظ که مدام آن را پاک می‌کردند و دوباره آن‌طور که دستور می‌دادند، بازنویسی می‌کردند.

انگار متوجه نیستی که تنها هدف زبان جدید محدود‌کردن عرصه‌ی اندیشه است؟ این‌گونه ما امکان وقوع جرایم اندیشه را ناممکن می‌کنیم؛ چون دیگر کلمه‌یی برای بیان آن‌ها وجود ندارد.

به‌گونه‌یی که همیشه چشم‌ها تو را زیرنظر دارند و صداهایی که همه‌جا شنیده می‌شوند؛ خواب یا بیدار، در حال کار یا خوردن، داخل خانه یا بیرون، در حمام یا تخت‌خواب... راه گریزی نبود. هیچ‌چیز مال تو نبود جز چند سانتی‌متر مکعب فضای درون مغزت.

عزم و جزمی راسخ نیاز بود، و سرانجام با حروف کوچک و کج‌وکوله‌یی نوشت: «چهارم آوریل هزارونه‌صدوهشتادوچهار»

پیروی از عقاید مرسوم به معنی فکرنکردن خواهد بود. نیازنداشتن به اندیشیدن. پیروی از عقاید مرسوم یعنی عدم خودآگاهی.

انگار متوجه نیستی که تنها هدف زبان جدید محدود‌کردن عرصه‌ی اندیشه است؟ این‌گونه ما امکان وقوع جرایم اندیشه را ناممکن می‌کنیم؛ چون دیگر کلمه‌یی برای بیان آن‌ها وجود ندارد.

بنابراین همه‌ی طرف‌های منازعه متوجه شده‌‌اند که اهمیتی ندارد سرزمین‌های ایران، مصر، جاوه و سیلان چه‌قدر دست به دست می‌شود، اما عبور از مرزهای اصلی تنها برای بمب‌ها میسر است.

آن‌ها بودند که با تنظیم خطوط کلی سیاست‌ها و خط مشی‌ها، تصمیم می‌گرفتند که چه بخشی از گذشته باید حفظ شود، چه بخشی تغییر یابد و چه بخشی به طور کامل نابود شود.

اگر قرار است برابری انسان‌ها برای همیشه نادیده انگاشته شود ـ اگر طبقه‌یی که آن را متمایز می‌نامیم، قرار است جایگاه خود را برای همیشه نگه دارد ـ پس باید وضعیت ذهنی حاکم یک‌جور حماقتِ تحت کنترل باشد.